Sevdiceğim..
Yağmurun sesini çok seversin sen..
Yağmurun sesi olmadan uyuyamazsın..
Yine yağmur yağıyor..
Sanki gökyüzü anlamış yokluğunu da böyle ağlıyor..
Yakıp yıkıyor ortalığı..
Öyle öfkelenmiş ki gitmene..
Yağıyor yeryüzüne, üzerime..
Hemde fırtınalar koparırcasına..
Anlamış gibiydi içimdeki eksikliği, anlamış gibiydi içimdeki öfkeyi..
Gittiğinden beri uyuşuk uyuşuk dolanıyorun etrafımda..
Uykulu uykulu geziniyorum..
Sesini duymadan uyuyamam bilirsin..
Bilirsin de nerdesin ??
Üstüme sinmiş kokun ve en sevdiğim yastık..
Ama yine uyuyamıyorum be sevdiğim..
Yine eksik biseyler sanki..
Uyumadan önce arardın be birtanem..
Ben sana şiirler okurdum, sense bana sevdiğini anlatırdın..
Sen bana MUHTEŞEMİM derdin, bense sana MÜKEMMELİM derdim..
Sonra iki saat kim önce kapaticak tartismasi ve yerdin suratına düt düt sesini..
Yağmur sesi içimdeki öfkeyi biraz da olsa azaltıyor..
Uyuyamıyorum..
Kesin diyorum..
Kesin o da yağmur sesini dinliyordur diyorum..
Sonra aklıma yağmurda koşuşturduğumuz, saatlerce yağmurun altında yürüdüğümüz çarşamba günü düşüyor..
Yağmurun altında dondurma yerdim,sense izlerdin beni..
İlk kızmıştın bana hasta olucaksın ya yeme şunu yağmurda derdin..
Ee biliyorsun en sevdiğim çikolatalı dondurma..
Asla birakmazdim..
Hasta ol da gör gününü der ve kendine doğru çekip şemşiyenin altına alırdın beni..
Sonra bi yakınlaşma olurdu, ağzım yüzüm çikolata olmuş..
Öperdin.. Ve derdin ki çikolatanın tadı güzelmiş.. Bende şapşal der geri iterdim seni..
Tutamıyorum kendimi, gözyaşlarımı..
Gittin.. Şimdi yoksun.. Yağmur öfkeli sana.. Kalbim buruk ve hasretini çekiyor..
Gözlerim kan çanağı.. Yollarını gözlüyor.. Sanki şuradan çıkıp da gelecekmişsin gibi.. Bekliyorum.. Bekliyorum.. Ve hala bekliyorum be Mükemmelim...
