Felix şirketten çıkmıştı Cheum'u Ryujin'e bırakıp rahat bir şeyler giyinmişti
Kafasını dağıtması gerekiyordu
Hyunjin'i o kadar çok seviyordu ki içine sığdıramıyordu artık onunla birlikte olduğu o gece... ikinci en güzel gündü Felix için. Neden mi ikinci? Birinci gün Cheum'u evlat edindiği zamandı 16 Ekim. Hyunjin'in son söylediklerinden sonra Felix nasıl bu kadar aptal olabildiğini düşünüyordu
Bank'a oturmuş çantasında daima bulundurduğu şiir devterini ve bir kalem aldı. Şiir yazmak istiyordu
"ay ışığına batmış
karabiber ağaçları
gümüş tozu
gecenin ırmağında yüzüyor zambaklar
yaseminler unutulmuş
tedirgin gülümser
çünkü ayrılmanın da vahşi bir tadı var
çünkü ayrılık da sevdaya dahil
çünkü ayrılanlar hala sevgili
hiç bir anı tek başına yaşayamazlar
her an ötekisiyle birlikte
herşey onunla ilgili"
Şiirlere kendini yansıtmayı seviyordu Felix bıraksalar tüm gün şiir yazardı ama olmuyordu işte... geri kalan zamanına iki farklı şiir daha yazdı
"kimi sevsem sensin hayret
sevgi hepsini nasıl değiştiriyor
gözleri maviyken yaprak yeşili
Bir bakmışsın gece gibi kap karanlık
Kaybolursun o karanlığın içinde
senin sesinle konuşuyor elbet
yarım bakışları o kadar tehlikeli
senin gözlerine benim gibi bakıyor
kimi sevsem sensin hayret
senden nedense vazgeçilemiyor"
"Bir deniz kıyısında otur
Gemiler sensiz gitsin bırak
Herkes gibi yaşasana sen
İşine gücüne baksana
Evlenirsin, çocuğun olur
Beni koyup koyup gitme, n'olursun"
Aynı barda ki gibi yanına birinin oturduğunu hissetti Felix. O yöne baktığına kalbi hızlandı
"Felix?.. burada bu soğukta ne yapıyorsun?"
Resmiyeti bırakmış bir şekilde konuşuyordu Hyunjin...
"Ah... ben.. h-hayır soğuk değil sadece.."
"Anladım, elindeki defter ne Felix?"
"Şiir yazıyorum ara sıra"
Hyunjin heyecan ile
"Bakabilirmiyim?"
Felix defteru ona uzatırken;
"Tabii, istediğin kadar bakabilirsin.."
Hyunjin defteri eline alıp sakince okuyordu her kelimeyi okuduğunda yüzünde ki sırıtış belli ediyordu kendini, Hyunjin duraksadı
"Şiirler.. onlar çok güzel, sen mi yazdın?"
"Evet bazı zamanlar yazıyorum, çok zarif geliyor bana"
"Şiirleri biri adınamı yazıyorsun?"
"..."
Kısa bir sessizlikten sonra Hyunjin sessizliği bozdu
"Hayatında birimi var?.."
Felix şaşırmış bir şekilde Hyunjin'e baktı
"Hayır! Tabii ki hayır! Sana böyle düşündüren ne?"
"Birisi adına yazmışsın belli, sorduğumda söylemedin? Özel ise bir şey söyleyemem tabii ki.. boş ver"
Felix uzun bir nefes alarak
"Evet birisi adına yazdım"
Hyunjin Felix'e doğru baktı
"Kim peki? Tanıyormuyum onu?"
Tedirgin ve üzülmüştü hyunjin, her halinden belli oluyordu
"Sensin o kişi Hyunjin, hepsi senin adına.."
Hyunjin durdu
"Ben mi?"
Felix 'evet' anlamıyla başını yukarı aşağı salladı
"Oh.. ben"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Felix, dalgaları umutsuz bir şekilde izliyordu
Hyunjin'de onu...
Sessizliği bozan yine Hyunjin oldu
"Ben üzgünüm.."
Felix Hyunjin'e döndü
"Ne için?"
"Bilmiyorum.. her şey için, çok özür dilerim. Rahatsız etmemeliydim.. iyi akşamlar"
Hyunjin tam kalkmış giderken
"Hyun!"
Hyunjin durup Felix'e baktı
"Evet?"
"B-ben.."
Felix beklemeden hyunjin'in dolgun dudaklarıyla kendi dudaklarını buluşturdu
O gece artık böyle bitemezdi...
★☆★
DİĞER BÖLÜME BOK GIBI OY ATMIŞSINIZ OSURUK BOCEKLERI SIZI
neyse azgin bitcheslarrrr opustur dediniz opusturdum iste aminea Sizi önemsiyorum bunu aklinizda tutun bitchess🩷💋💋
