Sabah uyandığımda, içeriden televizyon sesleri geliyordu. Demek ki saat 10 falan olmalıydı. Neyse ki bugün cumartesiydi. Mutlu bir şekilde mutfağa geçtiğimde çoktan kahvaltının hazır olduğunu gördüm. Yemeğimi yedikten sonra masama oturdum soru çözmek için. Sorumu çözdükten sonra dışarı çıkayım dedim, en güzel elbisemi giydim ve avmye gitmek için sade makyajımı yapmaya başladım. Çantamı aldım ve anneme, babama görüşürüz dedikten sonra dışarı çıktım.
Yazar notu: Bu size bir yerden tanıdık geldi mi? Bir belgeselden...
Evimizden yürüyüş mesafesinde olan metrobüse bindikten sonra telefonu açıp kaydırmaya başladım. Biraz vakit geçdikten sonra avm karşımda duruyordu. İçimden bir ses gitme diyordu, ben o sesi dinlemedim ve girdim. Güzel bir şekilde gezerken avmnin hoparlöründen avmye bir kişinin elinde bomba ile avmye girdiğini söylediler. Ben dona kaldım ve kalp atışlarım hızlandı. Ben orada dona kalmış iken arkadaşım İdil'i gördüm. Bana elini uzattı ve beraber kaçmaya başladık. Baya kaçtıktan sonra sonunda vedalaştık.
Ben metrobüse doğru ilerlerken arkamdan birisinin takip ettiğini hissettim. Korkmaya başladım, kim olduğuna bakacak cesaret yoktu. Adımlarımı hızlandırdıkça o da sanki benle hızlanıyordu.
Kalabalığın arasına girip ara sokağa girdim ama beni görmüştü. Çıkmaz sokaktaydım, şimdi sıçmıştım işte.
Kapşonlu adam bana doğru yaklaşyordu. ECRIN BIR SEYLER DUSUN LUTFEN! dedim içimden. Ama aklıma bir bok gelmiyordu. Elimde kendimi savunacağım bir şey yoktu.
Ah ah, demek ki ömrüm buraya kadarmış. Tam o sırada ben bunu düşünürken adam eliyle ağzımı kapatınca zaten korkudan bayılmıştım...
Biliyorum saat 8 buçuk çünkü LGS var ve benim hala doğru düzgün düzenim yok. O yüzden kusura bakmayın.
