Kalbimin Panzehiri

Ağaç Ev

Merhabaa. Benn geldimm umarımm hikayeyi beğenirsinizz.öpüyorummmm.

Bugün bir ilkti. Bugün ilk defa bıçaklanmıştım. Ilk defa sokakta tek başıma dolaşmak istemiştim ve o gün ilk defa bıçaklanmıştım. Herhangi birşey hissetmedim. Veya nasıl olduğunuda anlamadım. Sadece ufak bir şok geçirmiştik. Canımın acısını bile ilk 10 saniye anlayamamıştım. Olayın etkisinden sonra kafamı kaldırıp etrafıma baktım ve sokağın köşesinden dönen birini gördüm. Kendini gizlemişti, üstünde montu vardı ve kafasına bere takmıştı. Üstü başı komple simsiyah giyinmişti.

Canım yanmaya başlamıstı ve kanamam fazlaydı. Bacağımdan bıcaklamıştı. Ne yapabileceğimi bilmiyordum. Ceketimi çıkarıp bacağıma sıkıca bağladım. Sonra telefonu elime alıp kimi arayabileceğimi düşündüm. Annemin beni bulabileceğini yada çok umursayacağını düşünmüyordum ve babamda büyük ihtimalle umursamazdı. Gecenin bir yarısı kimi arayabilirdim? Sanırım şuan sadece Altemuru arayabilirdim.

"Alo, Altemur uyuyormuydun?"
"Yok hayır. Uyuyacaktım tam da sen neden aradın?"
"Uykundan olucaksın benim yüzümden kusura bakma."
"Güneş ne oldu?"
"Altemur ben bıçaklandım"
"Neee! Ne diyorsun Güneş sen. Nasıl oldu? Neredesin şuan?"
"Sokaklardan birindeyim. Tam olarak bilmiyorum ama canım çok yanıyor Altemur."
"Tamam güzelim ağlama. Sakin olman lazım. Şimdi sen bana konum at ben geliyim hastaneye götüreyim seni."
"Tamam atıyorum."
"Tamamdır en kısa sürede oradayım."  Diyerek telefonu kapattı.

Sesi beni sakinleştirmişti. Kanamam artmıştı ve bacağımı acıdan hissetmemeye başlamıştım. Birkaç dakika sonra Altemur geldi. Direk hiçbir şey sormadan beni kucaklayıp arabaya bindirdi. Kemerimi bağlayıp kendi yerine geçti ve oda kemerini bağlayıp arabayı sürmeye başladı.

"Güneş bu olay nasıl oldu? Kim yapar böyle bir şeyi? Aklım almıyor niye böyle birşey yaparlar ki?"
"Bilmiyorum anlamadım. Herşey çok ani gelişti. Tek gördüğüm simsiyah giyinmişti ki zaten bu bilgide bir işe yaramaz"
"Peki sen neden buralardaydın gecenin bir vakti."
"Şey ben evde fazla sıkıldım. Uyku tutmayıncada kendimi dışarı attım."
"Ah Güneş ah. Gece gece niye dışarı çıkarsın ki?"
"Ama böyle olabileceğini bilemezdim ki."
"O yönden haklısın" diyerek konuyu kapattı ve bende  hastaneye kadar konuşmadım.

Hastaneye geldimizde kendim yürümek istedim ama beni yine kucakladı. Sonrasında hemşirelere durumu anlattı. Beni bir odaya alıp serum taktılar ve sonrasını hatırlamıyorum.

ALTEMUR MERT

Olayın hala şokundaydım. Kim böyle bir şey yapmaya kalkışabilir. Kim Güneşin canını yakmak ister. Hemşire bacağında bir hasar oluşma ihtimalinin olmadığını söyledi. Bu beni biraz olsa da rahatlatmıştı. Babam arıyordu büyük ihtimalle yokluğumu anlamıştı.

"Efendim baba."
"Oğlum nerdesin sen evde yoksun."
"Baba Güneşi hastaneye getirdim. Her kim yaptı bilmiyorum ama Güneş bıçaklanmış."
"Ne diyorsun oğlum sen Hakan abinin felan haberi varmı?"
"Yok sanırım çünkü beni aradı."
"Tamam ben Hakan abinlere haber verip geliyorum." Diyerek telefonu kapatmıştı babam.

Neden babası veya annesi yerine beni aramıştı acaba. Onu o halde gördüğümde içimde bir duygu oluştu. Bu duygunun adı intikamdı. Güneşe bunu yapanalardan intikam alıcaktım. Hemşireler kötü bir durum olmadığını söylesede içim bir türlü rahatlamıyordu. Tam Güneşin yanına odaya girecekken çalan telefonum beni durdurdu. Bilinmeyen numara arıyordu. Kim beni gecenin bu saatinde arardı ki? Bahçeye çıkıp telefonu açtım.

"Alo kimsiniz?"
"Altemur nasılsın bebeğim"
"Çınar?"
"Ah sesimi nasılda tanıdı hemen"
"Ne var göt herif. Gecenin bu saati neden arıyorsun beni?"
"Hediyemi beğendinmi bitanem"
"Ne hediyesi? Neyden bahsediyorsun sen? Oğlum ne ayaksın lan sen"
"Ne hediyesi mi? Birde soruyormusun cidden. Bence şaka yapıyorsun. Hatta hediyemi çok beğendin."
"Yavşak herif seni öldürürüm duydunmu beni? Seni gebertirim. Lan sen nasıl böyle bir şey yaparsın lan? Olum bittin sen bittin."
"Merak etme bu daha hiçbir şey. Ben daha sana neler yapıcam"
"Piç herif nerdesin? Adres ver"
"Çoktan Istanbuldan ayrıldım bile" diyerek telefonu kapattı.