მთვარე

შესავალი

მთვარე

როდესღაც გრძნობიათ თქვენი თავი ამქვეყნად ზედმეტი?..

 იცით რა გრძნობაა ეს?..

საშინელი... ძალიან საშინელი...გინდა რომ რაღაც გაანადგურო ან განადგურდე... ეს ყველაფერი რატომ მაინც და მაინც მე გადამახდა თავს... 

რატომ მეეე?...

 სახეზე ცივ ნიავს ვგრძნობ, ტალღების ხმა მესმის, ცა მოყრუბლულა...

 
შორს ცაზე მოშავო ღრუბლებია, მზერას ცოტა ქვემოთ რომ ვინაცვლებ... უსასრულო მოშავო-მოლურჯო ზღვაა...

 
ქარი უფრო ძლიერდება შავი ღრუბლები უფრო ახლოვდება, ტალღები იზრდება... თითქოს სამყარო გაბრაზებულა... გაღიზიანებულა... როგორც მე...

თვალებს ვხუჭავ დაა ჩემი ოჯახის სისხლიანი სახეები მიდგას თვალწინ. იმ მომენტის თავიდან ცხოვრება... მტანჯავს... უსაზღვრო ტკივილს მაყენებს...

 
ტალღები ფეხებამდე მიაღწია. წვიმაც დაიწყო. თავი ზემოთ ავწიე, წვიმის წვეთები როგორ მეხემა სახეზე, შავი ღრუბლები ჩამოაბნელა არემარე...

ცაზე ჯერ ლურჯი ელვები ჩნდება და წამიერად ანათებს... როგორც იმედის ერთი ნაპერწკალი გულში...

 
დაა კვლავ ჭექაქუხილის ხმა... დაა სიცივე...