Rosé kasabanın delisinden var olmadığına inandığı vampirler hakkında ilginç bilgiler dinledikten sonra, merakına yenik düşer.
Bir gazeteci olarak araştırma yapan Rosé, ormanın derinliklerinde ona oldukça kızan vampirler ile yüzleşir.
Lalisa Manobal...
Bölümü biraz bekletmiş olabilirim. Ama bir yks öğrencisi olarak dershane ev ve ders çalışmak arasında bir döngüde olduğum için sadece arada gelip birkaç kelime yazabiliyorum. Bu yüzden de hemen bitmiyor normal olarak.
Bundan sonra 3 ay kaldığı için yeni bölüm ne zmn gelir bilmiyorum. çünkü hiç vaktim yok neredeyse. bu yüzden bu bölümü bile gece yazıp bitirdim ve hiç kontrol etmeden atıyorum. yazım hatası tarzı şeyler olabilir, pek dikkat etmedim.
şimdilik iyi okumalar.
geçen bölüm ki gibi rekor yorum bekliyorum ona göre.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
∆
İkimizin tek kelime etmeden geçirdiği 10. dakikaydı. Lisa arabayı kullanıyor bense başımı cama dönmüş sadece yola izleyerek, ona göz ucuyla bile bakamıyordum.
Oldukça karamsar ve kafam doluydu. Geçtiğimiz her karanlık yolda, zihnim daha fazla dolup taşıyor ve kalbime yük bindiriyordu. Aksi var gibi Lisa'da bu ölüm sessizliğinde nefes bile almıyordu. Beni düşüncelerimle yalnız bırakmıştı.
Ne yaptığımı bende bilmiyordum. Hemen yanı başımda duruyor ve arada sırada direksiyon döndürmekten başka hiçbir şey yapmıyordu. Sadece duruyordu işte. Aynı benim gibi. Yine de sinirliydim işte.
Beni öptüğü için. Düşüncelerim ile yalnız bıraktığı ve duygularımı hissetmiş gibi, üstüne tuzu biberi olduğu için.
Öpücüğünü düşünüyordum. Aslında son 20 dakikadır aklımda olan tek şey beni öptüğü andı. Sadece dakikalar önce ona olan nefretimi yüzüne söylerken, bütün öfkemi de çok güzel yatıştırmıştı. Lisa beni her şekilde darmadağın etmişti.
Kucağımdaki ellerimle oynamaya başladığımda, onlarca kez yaptığım gibi yine alt dudağımı dişliyordum. Önüme dönmeye karar verdikten sonra onun yüzünü bir şekilde yandan görebiliyordum. Sadece önüme bakıyordum ama bu sessizlik beni iyice germişti.
"Nereye gidiyoruz?" Uzun bir sürenin ardından konuştuğumda, sesimin oldukça çatallı çıkmasını engelleyemedim.
"Eve." demişti kısık bir sesle. İstemeden ona döndüğümde yandan yüzüne baktım. O da aniden bana döndüğünde, öpüştüğümüz andan beri ilk defa göz göze geldik. Sertçe yutkumurken ifadesiz şekilde birbirimize baktık. "Evime."
O dakikadan sonra aramızdaki sessizlik gidene kadar devam etti. Orman yolundan çıkıp kasaba yoluna girdiğimizde Lisa bir anda arabayı kenara çekip durdurdu. Evi burada olamazdı. Meydanın bulunduğu bu yerde sadece mağazalar ve birkaç market vardı. Ne olduğunu anlamak için Lisa'ya döndüğümde arabanın kenarına koyduğu güneş gözlüğünü gözüne taktığını gördüm. Gece gece hemde.
