From Afar | ඈතින් ඉඳන් | BL SINHALA NOVEL

CHAPTER 2 | අඳුනන හැඟීම්

♥️

"මම ස්කූල් යන ගමන්..."

"ම්ම්ම්... පරිස්සමින්..."

මගේ ෆෝන් එකට ආපු මෙසේජ් එක නිසා මගේ මූන ලොකු හිනාවකින් වැහෙන්න ඇති.

එතකොටම එයාගෙන් මට ආයෙමත් මෙසේජ් එකක් ආවා.

"මම දැන් ඔෆිස් එකේ. උදේ මීටින්ස් වැටිලා තියෙනවා. ඒ
තවම උදේ හතටවත් නැති උනත් පාරවල් තිබුණේ වාහන වලින් වැහිලා.
මාස දෙකක් තිස්සේ හැම උදේකම දකින නිසා දැන් දැන් මට මේ ගැන ගානක් නැති වුනත්, මේ රටට ආපු මුල් දවස් වල මං තිගැස්මෙන් බලාගෙන හිටියා වාහන හෝන් උඩ නැගගෙන යන ගමන් මිනිස්සු කරන මේ යුද්ධෙ දිහා.

ඒත් මම නොදන්නවා උනාට හෝන් එක ගැහුවම සමහරවිට පාර පළල් වෙලා, පාරෙ ඉඩ හැදෙනවා වෙන්නත් පුළුවන්.

මම අදත් ක්‍රීම් පාට කලිසමට තද නිල් පාට අත්දිග ෂර්ට් එක යට කරලා ඇඳගෙන තද නිල් පාට සයිඩ් බෑග් එකත් දාගෙනම ඇවිදගෙන යන ගමන් හිටියා.

වම් පැත්තට වෙන්න තිබුණු විශ්වවිද්‍යාලයත් දකුණු පැත්තෙන් තිබුණු ග්‍රෞන්ඩ් එකත් මැද්දෙන් වැටුණු බස් යන පාර දිගේ දිගටම ගියාම හම්බ වෙන ස්කෝලෙ ඉස්සරහා තියෙන පාර දිගේම ගිහින් වමට හැරුණාම, මම උගන්වන ඉස්කෝලේ තිබුණා.

සාමාන්‍යයෙන් පන්ති පටන් ගන්නේ උදේ අටේ ඉඳලා වුනාට, ගුරුවරු විදියට අපිට ළමයෙකුට උගන්වන අකුරක් අකුරක් ගානේ ලොකු වගකීමක් තියෙන නිසා ගොඩාක් ගුරුවරු පැයකට එකහමාරකටවත් කලින් ඇවිත් එදා දවසේ පාඩම් වලට සූදානම් වෙන පුරුද්දක් තිබුණා.

ඉතින් අදත් මම හයයි හතලිස් පහ වෙනකොට ඉස්කෝලෙ ඇතුලට ඇවිත් ඉන්නකොට මම දැක්කා ගුරුවරුන්ගේ කැබින් තිබුණූ හෝල් එකේ තනියම හිටපු තවත් රුවක්.

"ආයුබෝවන් තමාරි අක්කා.."
මම අත් දෙක එකතු කරලා පපුව ඉස්සරහට අරගෙන එන ගමන් කිව්වා.

ඉතින් මේ රටට ඇවිත් පැයක් වත් යන්න කලින් මම ඉස්සෙල්ලාම ඉගෙන ගත්ත දේ ඒක.

මේ රටේ මිනිස්සු එකිනෙකාට සුභ පතනකොට අත් දෙක එකතු කරලා වඳිනවා වගේ දෙයක් කරනවා. ඒත් මම පස්සෙ දැනගත්තා දැන් ගොඩක් අය අත් එකතු කරන්නේ නැතුවත් මේ ආයුබෝවන් කියන වචනේ කියනවා කියලා.