Addicted ⌞ Minsung⌝

Seni hatırlıyorum...

...

Telefonu cebine koydu ve baygın olan han'ı en sert şekilde öpmeye başladı. Yaptığı şeyin yanlış olmadığını düşünüyordu. Sonuçta haberi bile olma  yacaktı. Bayılmadan önce isteyerek öpüyordu onu yani yarı baygınken. Hyunjin onunla oynamayı seviyor çünkü ona aşık. Seungmin olayı aslında tamamen Hyunnjin'in bi planıydı. Han'a ilokuldan beri aşık, onu bu yola sokanda Hyunjin bu hallere getiren ve şuan onu öpende. Hyunjin bir an irkilip geldikleri sokağa döndü. Siyah bir şey gördü, oraya baktığı an gitti. Kim olduğunu ya da onunla ilgili hiç birşey anlayamamıştı. Sadece tek görebildiği şey yerde olan kızıl damlalar. Saçları kızlmıydı? Yağmurdan akmış olmalıydı. İlk başta yeonjun olduğunu düşündü ama o, o yoldan gelmezdi. 

Yeonjun ile konuştuktan sonra Yeonjun gelene kadar merakına yenik düşüp ayağa kalktı. Geldikleri ve o gördüğü şeyin olduğu yere doğru yavaş adımlarla yürümeye başladı. Ne kadar sessiz olmaya çalışsada olmuyordu, yağmur yüzünden oluşan su birikintileri buna engel oluyordu. Hızlandı ve 'o' yere geldi. Kimse yoktu. Han ve Hyunjin'in ıslanmış sigaraları, not kağıdı ve kızıl damlalar. Kan kırmızısı değildi. Bir çeşit boya gibi. Bu rengi aklına kazımıştı, seungmin olabilirdi. Tanınmamak için saçlarını boyamıştı Hyunjin'e göre. Sinirlendi ve Seungmin'i aramak için elini telefonunu olduğu pantolonun cebine attı. Bir an durdu ve notu hatırladı. Yere yavaşça eğildi ve notu eline aldı.

Her şeyi bir kişi ile suçlamak ne de acı :( İnsan üzülür ha.

Seungmin olmadığını düşündü. O bu tarz bir şey yazmazdı, kin tutardı, intikam almak isterdi. O olsaydı şuan saklandığı yerden çıkardı. Hyunjin nota biraz daha dikkatli baktı. Yazılar tamamen acele ile yazılmıştı. Okunması zordu ve berbat bir yazıydı. Bu sefer Hyunjin, o kişiye yaklaştığını görüp hızlıca notu yazıp gittiğini düşünmeye başladı. Bu daha mantıklı gelmişti ona. Anlaşılan ona zarar vermek ya da kaçırmak için gelmemişti. 

Stalker gibi...

İzlemeye gelmişti. 'Saçma ve gereksiz bir şaka' diye düşünerek Han'ın yanına koştu. Koşarken elleri ile ıslak saçını hala yağan yağmurda kurulamaya çalışırken aklından asla silmemesi gerek o detayları tekrar ediyordu.

...

"Sen..Seni hatırlıyorum.." Hyunjin söylediği sözler ile yavaşça ayağa kalktı.

"Ben gerçekten özür dilerim" Han çarptığı kişinin gözlerinin içine bakarak arkasında olan yabancıya yavaşça yürüyerek karşısına geçti. Kafe sakindi on ikide açılırdı ki kimse o saate gelmezdi. Onlar ve çalışınlar dışında kimse yoktu.

Han yabancının 'tamam' ya da 'sorun değil' gibi basit bir şey söylemesini beklerken yabancı hiç bir şey söylemeyerek maske ve şapkasından dolayı tek gözüken parlak gözleri ile Han'ı dinliyor ve izliyordu. 

Çok bi zaman geçmiş gibi gelsede geçmemişti yaklaşık 3 saniye falan. Han bir şeyler daha söylemesi gerektiğini düşündü.

"Ya hepsi onun suçu." Eli ile hyunjin'i işaret etti. Kafası hiç oynamamıştı eli ile gösterirken. Aynı anaokulunda bir çocuğun arkadaşını öğretmene ispiyonladığı gibi. Hyunjin şok geçirerek bir anda "Benmi? Ne diyosun lan yarram." diye çıkıştı. İkiside onu duymadı ve Han devam etti.

"Ya bak o beni çok sinirlendirdi. Hayır ortada hiç bir şey yoktu ki. Hepsi o malın suçu. Sonra ben ayağa kalktım sinirden sonra işte sonra biliyon. Ya ne saçmalıyorum " Han tam duracakken devam etti.

"Bak  bir şeyler anlatmaya başladı sonra bende sinirledim ayağa kalk- Bi dakika ben niye sana anlatıyorumki?" Han dün konuştuğu yabancıya anlatır gibi hissediyordu, bir anda onun o olduğunu düşünerek rahatça anlatmaya başladı. Ne yaptığını fark edip durdu ve Hyunin'e döndü. Hyunjin'in yüz ifadesi çok karışıktı hem şaşkındı hemde onlanları anlamaya çalışıyordu. Han ellerinde yabancını ellerini hissedince kafasını geri ona yani yabancıya çevirdi. Yabancı dün Han ile konuşan kişi gibi tutmuştu Han'ın ellerini. Sadece parlak gözleri ile, Han'ın heycanlı sincap gözlerine bakıyordu. Yaklaşık 2 saniye sonra ellerini yavaşça birbirinden ayırdı ve sakince, hiç bir şey olmamış gibi kafeden çıktı.