"Hey ! Biri daha gidiyor."
dedim yatağımdaki oyuncak bebeğe .
Sonra camdan, giden çocuğa baktım elinden tutan kadına şaşırmış
bir şekilde bakıyordu .
Kadına ve yanındaki
Adama bakılırsa zengin
birileriydi ve çok gençlerdi.
Çocuk arkasına dönüp yetistirme yurduna bakarken yüzü üzgün bir hal aldı . Beliki burdan gitmek istemiyordu ama burda kim durmak isterdi. Sonra çocuk erek bölümü olan daireye el salamaya başadı arkaşı olmalıydı onun için üzülmüştüm
Bir dakika !
Çocuk ağlıyordu ve gülümsüyordu içten üzgün bir gülümsemeydi.
Bence dost,kardeş dediği
bir arkadaşıydı yoksa niye ağlasınki.Benim hiç öyle arkadaşım olmamıştı,insanlarla iletişimim hiç iyi değildi.
Tabi yakın olduğum biri vardı oda şuan yatağımda oturan oyuncak bebeğimdi.
Sonra çocuğun gözleri beni buldu ve gülüşü soldu.Bende ona gülümseyince çocuk gözlerini kaçırdı. Niye gülümsediysem artık.
Ayakta dikilmekten yorulunca yatağa dünyadaki en yakın olduğum arkadaşımın yani oyuncak bebeğimin yanına oturdum.Çocukta
gitmişti zaten.
Oyuncak bebeğim beni dinliyormuş gibi onunla konuşmaya başladım
"Acaba ben ne zaman giderim ?"
"Sence benide almaya gelirlermi,yoksa 18 yaşımda sokaklaramı atılırım.
