Denek Çocuklar

1

Bir insan ilk başta doğardı annesinden ve zamanla büyürdü. Tıpkı hepimizin yaptığı gibi bende doğmuştum ve büyümüştüm , gelişmek istemiştim ama yapamadım neden mi ? Hayat şartları izin vermedi demek isterdim fakat değil sadece insanların fikirleri yüzünden bu haldeydim , bitirmiştim kendimi , ruhumu bunlar saçma gelebilir fakat size olayları en başından anlatmalıyım belki de .

Ben Aysima , şuan 25 yaşındayım ve sokak lambası altında parmaklarımın arasında ki sigarayı içime çekiyorum . Asıl olayım aslında sadece benim olayım değil benim gibi 5 çocuğun olayı bu aslında olayda değil bu cinayet ,vahşet ve delilik .

Bizler aslında 20 li yaşlarda olsak bile her zaman çocuğuz o gece yaşanan onca iğrençlikten sonra biz yarım kalmış çocukluk yaşayan çocuklarız.

" Annecim bugün yemekte makarna yapar mısın? Canım çok çekti lütfen lütfen annecim olur mu?" Diye annesiyle pazarlık yapmaya başladı küçük Aysima.

" Canım kızım daha dün yapmıştım ama bugün başka bir şey yapalım olur mu? Senin için çorba veya şöyle bol tavuklu bir pilav yapabilirim " diyerek kızının yaratığı tartışmayı sürdürdü elçin hanım.

" Olur anne " diye kabul edip elindeki pastel boyayla kağıda gökkuşağı çizmeye devam etti .

♪

Çoktan yemek yiyip babasının soyduğu portakalları yemeye koyuldu . Babası saçlarını okşarken minik Aysima televizyonda ki çizgi filmi izliyordu . Vakit ilerlediginde Aysima babasının omzuna başını yaslayıp uykuya daldı.

" İçimde tuhaf bir his var Turgut ne bileyim sanki bir şey olacakmış gibi hissediyorum" dedi kocasının gözlerine bakarken. " Bilmiyorum elçin belki de psikolojikdir pek düşünme rahatla iyi gelir" diye basitçe bir taktik verdi Turgut.

Aysimayı babası hafifçe kucağına alarak kendi odasına yatağın üzerine bıraktı uzanıp battaniyeyi üzerine örtüp karısının yanına gitti. Onu odaya çağırıp küçük kızlarına sarılıp uyuma davet etti .

O gece gökyüzü karanlık değildi sanki bulutlar kan ağlıyor gibiydi gökyüzü kızıl renge bürünmüştü.

Gece yarısı ilerleyen saatlerde evin sallanmaya başlaması ile küçük kız çığlık attı . Annesi ve babası uyanıp ne olduğunu anlamaya çalışırken deprem olduğunu anlamaları uzun sürmedi . Aysimayı kolundan tutup yere çöküp hem kızlarını hemde kendilerini korumaya çalışıyorlardı anne ve baba . 10 -15 saniye sonra büyük bir gürültüyle binanın yıkılmasıyla başladı her şey ...

.

Ben kim miyim ? Kim olduğumu biliyorum ama benliğim yerinde değil ruhum kaybolmuş gibi hissediyorum. Kalbimi benden söküp almışlar gibi hissediyorum. Göz pınarlarımı kurtmuslar gibi ama sanki birisi dokunsa ağlayacak gibi hissediyorum.

Ben Arın ve ben 26 yaşındayım bu hikayede ana karakter ben değilim bu hikayenin ana karakteri kalpleri yerinden sökülmüş beş çocuk.

Oturduğum bankta arka yaslanırken güven duygusunu hissetmiyordum yağmaya başlayan yağmur damlaları denize karıştı karşımda . Deniz hırçınlaştı. O gece hava gerçekten kızıl renkti hayatının bittiği gün çocukluğunun bittiği gündü .

' " teyze annem ne zaman gelecek?" Diye soru sordu küçük Arın . Teyzesi elindeki kitaptan kafasını kaldırıp bakışlarını küçük oğlana dikti " yakında gelecek çok yakında" diyerek geçiştirdi çocuğu . Arın buna inanmadı çünkü her gün aynı şeyle çocuğu kandırıyordu o küçük bedenine rağmen bunu anlıyordu yerinden kalkarak odasına geçti .

Teyzesinin evinde küçük bir odası vardı ve minik bir yatak , gardrop ve kitaplık bunlar vardı sadece. Odasında yine küçük olan bir balkon bulunuyordu kapıyı açıp balkona çıktı elinde ki kitapla kitap okumayı severdi çünkü yapacak başka şeyleri yoktu . Dışarı çıkıp diğer çocuklarla oynamazdi çocuklar da onla oynamazdı . Kenarda duran sandalyeye yerleşti yağmur yağmasına rağmen elinde ki kiatbi okumaya başladı .

Küçük bedeniyle ıslanmayı kabul ediyordu hasta olacağını bilmesine rağmen . Gece yarısına kadar kitabı bitirdi gökyüzüne baktı hava gerçekten her zamankinden karanlık değil kızıl dı. Dışarıya bakarken hissettiği hafif sarsıntıyla ne olduğunu anlamaya çalıştı ama anlamdı ya da anlamak istemedi . Şok bütün vücudunu ele geçirirken konuşamadı sarsıntı gittikçe artmıştı . O anda sadece teyzesinin çığlığını duyduğunda gözünden bir damla yaş düştü , bina yıkıldı ve Arın enkazın altında kaldı... '

♪

Bu deprem sadece 2 kişinin veya 5 kişinin hayatını değiştirmemişti yüzden fazla çocuğun hayatını değiştirmişti .

Evet , o gece hava kızıldı ama ne deprem gerçek ne de çocukların hayatları bunlar planlamış olaylardı kaçırılan yüzlerce çocuğun intiharı ve bitişiydi ...

Umarım güzel olmuştur:)