Chapter 9
အန်းနဉ်က သူမအရှေ့က ဝမ်ယွီကို ကြည့်လိုက်သည်။ သူက သူမမှတ်ဉာဏ်ထဲကအတိုင်း အထက်ဆီးဆန်ကာကြီးစိုးတတ်တဲ့ Bossကြီးဖြစ်နေတုန်းပင်။
"သူသာ သူ့ဘဝကို အန္တရာယ်ကင်းကင်းနဲ့ အေးအေးချမ်းချမ်းနေနိုင်မယ်ဆို သိပ်ကောင်းမှာပဲ....သူမအတွက်နှင့် ဘယ်တော့မှ မသေစေရတော့ဘူး..."
“အနာဂတ်မှာ ဘာတွေပဲဖြစ်လာဖြစ်လာ စိတ်လိုက်မာန်ပါ မလုပ်ပါနဲ့နော်”
သူမက ဆို့နင့်နေတဲ့ အသံလေးနှင့်တောင်းဆိုလိုက်သည်။သူမက ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်အား သနားစဖွယ်တောင်းဆိုတာမျိုး တစ်ခါမှ မလုပ်ဖူးခဲ့ေပ။
ဝမ်ယွီက သူမအား စိတ်ဝင်တစားကြည့်ကာ သူမမျက်လုံးများတွင် သူ့အတွက် စစ်မှန်သည့်စိုးရိမ်မှုများသာရှိကြောင်း တွေ့ရှိသွားသည်။ ဘာကြောင့်သူ့ကို စိုးရိမ်နေမှန်းမသိပေမယ့် ဟန်ဆောင်နေခြင်းမဟုတ်တာ မြင်သာ၏။
“ကိုယ်တို့ခုမှ သိကြတာလေကွာ၊ မင်းက ကိုယ့်ကို ကြီးကြပ်ကွပ်ကဲချင်နေပြီလား...”
သူက ရွှတ်နောက်နောက်ဖြင့်
“ဂျူနီယာညီမလေး ကိုယ်က မင်းအတွက် ဘာများလဲ”
ဒီလေသံက သူမ မုန်းတီးခဲ့တဲ့ ဝမ်ယွီ့ပုံစံနဲ့ တထပ်တည်းပါပဲ။အန်းနဉ် အနည်းငယ် ငြိမ်သက်သွားသည်။ သူမက တစ်ဖက်ကို လှည့်ပြီး ကျဆင်းလာသော မျက်ရည်တစ်စက်ကို သုတ်ပစ်လိုက်သည်။
နောက်တော့ ဝမ်ယွီ့ဘက်ကို ပြန်လှည့်ကာ တည်ငြိမ်သည့်လေသံဖြင့်
“နင်က ငါ့အတွက် ဘာမှမဟုတ်ဘူး... အနာဂတ်မှာ နင်စိတ်လိုက်မာန်ပါနဲ့ နောက်ပြန်လှည့်လို့ မရတဲ့ အရာမျိုး မလုပ်မိဖို့ပဲ ငါမျှော်လင့်တယ်...”
ဝမ်ယွီ့ဘက်က ကြည့်ရင် သူတို့ သိတာ အချိန်ခဏလေးပဲရှိသေးသည့်အတွက် ထိုစကားက သူ့အတွက်တော့ ထူးဆန်းနေမှာသိပေမဲ့ သူမ မပြောဘဲမနေနိုင်ပေ။အန်းနဉ်ပြောလို့ပြီးသည်နှင့် သူမဖုန်းက မြည်လာသည်။
ဖုန်းကိုထုတ်ကြည့်လိုက်တော့ ဖုန်းခေါ်နေတဲ့သူက “အန်းရှန်း၊ ခြောက်လွှာက မစ္စကျောင်း” ဖြစ်နေသည်။
![သူ့လက်ဖဝါးထက်က ရတနာ [ Completed ]](https://img.wattpad.com/cover/361907410-64-k819114.jpg)