İyi okumalarr🍁
Karşımdaki kadını ile kulaklarım uğuldamaya başladı. Annem ve babamın ölümlerinden sorumlu kişilerdendi.
Alexandre' ın kolumu tutup kendine çektiğinde gendime anca gelmiştim. Gözümü karşımdaki kadından alamıyordum.
"Sen yukarı çık Isabel." Dedinde Chiara ya başıyla işaret etti.
"Hayır, Hiç bir yere gitmeyeceğim!" Diye bağırdığımda karşımdaki Rosa denilen kadın eğlendiğini belli eden sesle kahkaha attı.
Rosa bir adım gelerek karşıma geçtiğinde gözlerime alaylı bir şekilde baktı.
"Sen de aynı annen benziyorsun." Beni baştan aşağa süzdü " Tek bir farkla..." durakladı ve devam etti. "Ölümün ondan daha acı verici olucak."
Duyduklarım karşısında katkası kesilirken karşımdaki aşağılık kadına bakıyordum.
"Biliyor musun Rosa?" Dediğimde ilgiyle gülümsedi ve tek kaşını sorarcasına kaldırdı. "Olayın üstünden neredeyse yirmi yıl geçmiş olmasına rağmen küçük gördüğün annem bir hayli canını yakmış."
Dediğimde gülümsemesi soldu ve gözlerinin rengi kor kızıla büründü.
"Seni küçük-"
Alexandre"Yeter!" Diye bağırdığında Rosanın bakışları Alexandre' ı buldu.
"Sesine dikkat Rosa. Karşında benim müstakbel eşim duruyor. Geçmişi eşelemekten vazgeç."
Rosa gözleri fal taşı gibi açılırken şoka girmiş gibi Alexandre' a bakıyordu. Aniden sinir ile Alexandre'ın önüne geldiğinde gözlerinden alevler saçıyordu.
"Ne diyorsun sen, ne dediğinin farkında mısın?!" Derken beni işaret etti ve "Bu kadınla evlenerek nelerin olacağını biliyor musun?
Mercier' ler duyduğunda ne olucağını sanıyorsun." Derken gülümsedi.
"Rosa sence ben bundan korkar mıyım? Isabel için neleri feda ediceğimi tahmin bile edemezsin. Benim bu boş tehditlere karnım tok." Derken Alexandre' ın gözleri beni buldu "Isabel'i canım pahasına korurum." Derken gözlerim doldu. Ama gözyaşı dökmedim.
"Rosa evin içine girdiğinde Jack büyük bir hiddetle "Tek bir adım dahi atayım deme kan torbası! Sana yeterince tolerans gösterdim. Konuştun ve bitti bir daha topraklarımın sınırına girersen, benim hanemdekileri tehdit edersen artık tehdit edicek bir ağızın olmayacak!" Dediğinde Rosa hiddetle Jack' e baktı.
"Bunun hesabını vericeksin Alfa!" Dediğinde evden çıkıp gözden kayboldu. Arkasından dolan gözlerimle bakarken Alexandre beni kendine çekip elleriyle yüzümü avuçlarının arasına aldığında dolu gözlerimin üstüne dudaklarını bastırdı.
Alnını alnıma yasladığında ellerim kollarını tuttu. Beni kendine çekip sardığında güven veren sesi ile
"Her şey yoluna girecek güzelim. Güven bana." Dediğinde tereddüt dahi etmeden "Güveniyorum. Teşekkür ederim." Dediğimde beni kendinden uzaklaştırarak "Kahvaltı gözden kaçırdım sanma." Diyerek tebessüm etti.
Jack "Evet zaten masa kuruldu, geçelim." Dediğinde Jack' e minnetle baktım. Jack' in bir abi edasıyla tebessüm ettiğinde minnet duyan bir tebessüm ettim.
"Bu kadının o son kalan üç tel saçını da ben koparıcam." Dediğinde gülmeden edemedik.
Kahvaltı masasına oturduğumuz da Alexandre benim tabağıma servisini yaparken Jack ve Chiara kendi aralarında gülüşerek kahvaltı yapıyorlardı. İçeriye iri yarı saçları üçe vurulmuş yüzünde yara izleri olan esmer bir adam girdiğinde yüzünde tiksinti dolayı bir ifade, elinde bir siyah şişe vardı.
