ជម្រៅបេះដូង/Heejake/

មិនអាចរកពន្លឺអោយខ្លួនឯង

/part 4/

"ហា៎ស!ថាមិច jakeគេកើតអី!!" heeseungគេស្រែកឡើងមួយវ៉ាសតែម្តង

"គេកើតមានគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍លោក"សំឡេងមនុស្សប្រុសម្នាក់និយាយទៅកាន់heeseung

"តើត្រូវបញ្ជូនគេទៅមន្ទីពេទ្យណា?"

"គឺ***ណាលោក គេរបួសធ្ងន់ណាស់!"

ជើងទាំងគូររបស់heeseungសឹងតែទន់ដល់ដីទន់ទៅហើយដៃចុចបិទទូរស័ព្ទភ្លាមៗ រួចប្រញ៉ាប់រៀបចំខ្លួន

"មានរឿងអីមែនទេheeseung hyung?" wurinនាងបានសួរទៅកាន់heeseung

"jakeគេមានបញ្ហាហើយ បងត្រូវតែទៅរកគេ!"

"ប៉ុន្តែ...នេះវានៅឆ្ងាយណាស់ណាបង"

"ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏គេជា...បងត្រូវតែទៅមើលគេ!" heeseungនិយាយប្រាប់wurinទាំងប្រញ៉ាប់ប្រញាលជាមួយនិងទឹកមុខបារម្ភ

នាយបានរៀបចំខ្លួនរួចក៏ទាញសោឡានចេញទៅយ៉ាងលឿន
wurinដោយមិនអាចឃាត់heeseungបានក៏បណ្តោយតាមហ្នឹងទៅ

"សុវត្ថិភាពតាមផ្លូវណាhyung~" wurinនាងបាននិយាយទៅកាន់heeseungហើយតាមមើលដំណើររបស់heeseungចេញឡានទៅទីក្រុង

.....

ចេញពីជនបទទៅទីក្រុងវាចំណាយពេលយូរដែរហើយ
មកដល់ទីក្រុងគេបានទៅមន្ទីពេទ្យភ្លាម...

/ក្នុងមន្ទីពេទ្យ/

"អ្នកគ្រូ! តើបន្ទប់អ្នកជំងឺឈ្មោះsim jakeគេនៅទីប៉ុន្មាន!?" heeseung

"គឺបន្ទប់លេខ38ណា~"

"បាទ!អរគុណអ្នកគ្រូ!"

ដឹងពីបន្ទប់ដែលមិត្តរបស់ខ្លួននៅខាងក្នុងនោះheeseungបានដើរទៅរកមើលយ៉ាងលឿន ពេលដែលគេរកឃើញheeseungក៏បានបើកទ្វាចូលប៉ុន្តែបើកបានបន្តិចក៏...

"បងjake~បងឆាប់ដឹងខ្លួនឡើងមកណា~ គ្រប់យ៉ាងថោយសារតែប្រុសម្នាក់នោះបងទៅរកគេធ្វើអីហា៎ ឆាប់ក្រោកឡើងមកណា

"ហឹម...ខ្ញុំគិតថាមិនគួររំខាននោះទេ គេមានមនុស្សរបស់គេហើយ" heeseungដកដង្ហើមធំបន្តិចហើយបានបិទទ្វាដើរចេញមកវិញទាំងទឹកមុខស្រងូតស្រងាត់

តើដឹងអត់ថាអ្នកណានៅក្នុងបន្ទប់នោះ?

heeseungគេបានឃើញjakeហើយប៉ុន្តែគេក៏បានឃើញមនុស្សស្រីម្នាក់អង្គុយនៅជិតនោះហើយកាន់ដៃរបស់jake ហើយអ្វីដែលមាននោក្នុងគំនិតរបស់គេគឺ