Merabaaaaaaa.. Arkadaşlar Wattpad'in birbirinden güzel hikayelerinin arasına bir hikaye daha katılıyor.
Bu benim ilkim, umarım seversiniz..
Multimedia; Rüya Çelik
Christina Perri - The lonely
●○●○○○○○○○●○○○○○○○●○●
Hazırım..
3, 2, 1 ve ateeş.
Allah kahretsin ya yine hedef dışı.
Her zaman tam noktaya vururdum ama, bugün sinirli günüme denk gelmişti. Çünkü Hira'nın yine bende habersiz, bana birilerini ayarlaması sinirlerimi alt üst etmişti. Ne kadar beni düşünüp böyle bişey yapsada, hoşlanmadığımı kaç kere söylemiştim.
Bir kaç atış daha yapıp tabi onlarda tam ortaya denk getiremedim. Daha fazla moralim bozulmadan, silahımı alıp belime yerleştirdikten sonra babamın mekanından ayrılıp, arabama yöneldim. Bu arabayı ehliyetimi aldıktan sonra annem almıştı. Sayılamayacak kadar fazla arabamız olsada bu benim vazgeçezilmezimdi.
Kendi mekanıma gidip kafamı dağıtmak en iyisi diye düşünüp oraya doğru yola koyuldum. O sıra telefonumun çaldığını duydum. Telefona bakıp arayanın Hira'nın olduğunu gördüm ve telefonu açıp hoparlöre aldım.
"Ne vardı?"dedim ifadesiz bir şekilde.
"Sensin ne vardı, o nasıl telefon açmak ya? Çabuk ANGEL'a gel konuşucaz seninle. Ben senin için çocuk ayarlıyayım. Kafan dağılsın diye yardımda buluyorum, sen çocuğu döv aferin yani her ayarladığım çocuğun ağzına sıçıyon, hayır anlamıyorum da çocuklar kaslı kuslu nasıl beceriyon.." hala konuşucakken araya girdim yoksa devam edecekti. Bendeki de kafa yani. Daha ne kadar Hira'nın çenesini çekebilirim ki?
"Suus, Allah aşkına sus. Ne konuştun be Hira. Bende mekana geliyodum zaten konuşucaz, gerçi sen konuştun gerek kalmadı sanırım?"dedim bıkmış bir şekilde.
"Yok gel gel hem anlatırsın neler yaptığınızı ayrıca.."dedi yine kesmek zorunda kaldım çünkü mekana çoktan gelmiştim.
"Kes. Sana her şeyi anlatmıştır o yavşak, yoksa nerden bilecen benim onu dövdüğümü neyse ben ANGEL'dayım içeride misin?"
"Hayır yarım saate ordayım fıstık. Görüşürüzz." dedi ve bişey dememe kalmadan suratıma kapattı.
Bende barın içine girip bize özel hazırlanan locaya oturdum, henüz bizimkiler gelmemişti, kim bilir nerdeler? Saate baktım saat daha 8 di millet erkenden gelip şimdiden eğlenmeye başlamışlar. Şöyle bir mekanın içini süzdüğümde burayı bir kızın yönettiğini akıllarından bile geçirmezlerdi. Gerçi hemen hemen herkes yani buraya gelenler buranın sahibi olduğumu bilirler. Bende bazen şaşırıyorum kendime. 22 yaşımdayım ve 6 seneden beri başındayım. Gerçi hiçbir zaman tek değildim her zaman arkadaşlarımın yardımı görmüştüm. Orkun, ben, Doruk, Hira ve Merih. 5 kişiydik. Orkun'un ölümüyle 4 kişi kaldık.
İki tane mekanım vardı. Bu mekanın adını ANGEL' koymamın sebebi annemdi ve annemin adını koymuştum. Melek. Çünkü babam beni 18 yaşında bu barın başına geçirmişti, ama annem her zamanki gibi karşı çıkmıştı babama, bende annemin belki fikrini değişir diye mekanın adını değiştirip ANGEL yapmıştım. O günden sonrada hiç oynamadım adıyla. Annem öldükten sonrada mekanın adı bana daha çok anlamlı gelmeye başladı.
Annem 3 ay önce ölmüştü hatta Orkun'la aynı gün ölmüşlerdi. Annem benim gözlerimin önünde öldürülmüştü ve biz hala annemi öldüren şerefsizi bulamamıştık. Babamla ben annemi hastaneye yetiştirirken, Orkun'da trafik kazasından dolayı ölmüştü. Orkun'la 5 senelik bir ilişkimiz vardı hatta yılbaşında nişanlanmıştık. Hayatımda en sevdiğim insanları tek bir gün, tek bir günde kaybetmek kadar acısını yaşamamıştım. O günden sonra adeta bedenim deprem geçirmiş, bir çöküş yaşamıştı. Ne ben eski bendim, ne de hayatım eskisi kadar güzeldi.
