ARVEN

1.Bölüm

Geçmişten bir parça * (küçükken)
Kızlarr hadi kalkın, kahvaltı hazırr "dedi annem. hemen kalkıp elimi yüzümü yıkadım kardeşim uyandı. Ben aşağı indim kardeşim yeni uyandığı için daha tuvaletteydi." Aa anne pankek mii yaptın" dedim. "evet çocuklarım severde ben yapmazmıyım" dedi annem. "yaa anne çookk teşekkürlerrr" diyip sarıldım anneme yanağına Bi öpücük kondurup sandalyeye oturdum. Bi anda daha önce duymadığım Bi ses duyuldu " tehlike! , tehlike! evde yabancı kişiler var" ses sürekli tekrar ediyordu sonra kırmızı yanıp yanıp sönmeye başladı daha 11 yaşındaydım ne olup ne bittiğini hala idrak edememiştim. Annem hemen beni sandalyeden kaldırıp mutfakta daha önce hiç görmediğim Bi yeri açtı buradan aşağıya Bi kaç merdiven vardı Bi tane de yatak vardı "kızım sen burda kal sakın dışarıya çıkma ben gelip seni alıcam" dedi "anne gitme, anne lütfen" dedim. Ne olduğunu bilmiyordum ama kötü birşey oldugu belliydi ağlamaya başladım, annem göz yaşlarımı sildi "kızım korkma ben herşeyi halledicem kardeşini de alıp gelicem" dedi ve kapıya doğru gitti son kez bana dönüp "seni seviyorum kızım" dedi son kez olduğunu nerden bilebilirdim ki  "ben de seni seviyorum annee" diye bağırdım arkasından ve beklemeye başladım, kendimi teseli ediyordum sürekli annem gelicek, kardeşim gelicek diye kendimi sakinleştirmeye çalışırken yukardan bağırış sesleri ve en sonunda silah sesleri geldi, çok korktum hemen  yatağın yanına saklandım.
Bi anda çok sessiz oldu. bi kaç ayak sesi duydum mutfağa bi kaç kişi gelmişti içlerinden biri konuştu''  hey baksana burada bi kapı gibi bir şey var'' dedi biri kimdi bu ? annem nerde diye düşünürken  olduğum yerin kapısı tıkandı . "kimse var mı?" diye ses geldi ilk önce sonra tekrar Bi ses duyuldu "içeride biri varsa biz polis amcalarız dışarı çıkabilirsin" diye Bir ses geldi. Annem hep polislere güvenmem gerektiğini söylemişti sessiz ve yavaş Bir şekilde olduğum yerin kapısına doğru ilerledim. Sonra dann! Diye bir ses geldi kapıya çok sert vurmuşlardı yavaşça geriye doğru sıçradım. "çık dışarı hadi artık çık diye''bağırdı . içlerinden biri diğerine '' birazdan gelebilirler kızı bulup gitmemiz lazım" dedi dışarıdaki ses. ilk cümle benim içindi ama ikinci cümlenin benim için olmadığı kesindi birileri daha vardı. Annem hep polis amcaların iyi olduğunu söylerdi neden böyle konuşuyorlardı ki derken kapı zorlanmaya başladı kapıyı çok kez açmaya çalıştılar yaklaşık 5 6 dakika denediler ama açamadılar sonunda Bi siren sesi duyuldu. "hemen çıkmamız lazım hadi gidelim çabuk" dedi dışardaki ses ama bana demedikleri. Belliydi yanındakilerle konuşuyordu. Dışardan başka bir ses "ama ya diğeri  saklandıysa geride birisini  bırakamayız" dedi "ya birisi daha evde yoksa şuan kendimizi riske atmaktan başka birşey yapmıyor oluruz. gidiyoruz hemen" dedi ses diğer kişide "tamam" dedi dışardakiler gitmiş olucak ki ses gitti sadece siren sesi  Kaldı derken evin kapısı tekmelendi. Ve içeriye seslerden bakılırsa baya kişi girmişti. Evin içinde gürültü vardı o yüzden çok iyi dinleyemiyodum ama Birisinin "siz yukarı katta bakın biz buraya" dediğini duymuştum . Yine sessizce oturdum yatakta, birinin merdivenlerden inip " patron bir kadın var çok kan kaybetmiş dedi birine, bi tane erkek sesi ambulansı arayın hemen çok kan kaybetmiş diye bağırdı  bu sesi duyar duymaz koşa koşa  odanın içindeki merdivenlere gittim biri duymuş olucakki oldugum yerin kapısına vurdu." Burdan ses geldi ve anlaşılan burası acil durum sığınaklarından  birisi "dedi sığnaklardan birisi derken Bi kaç tane daha mı vardı nasıl fark etmedim bu zamana kadar diye düşündüm." içeri de biri varmı" dedi Bi ses başka bir ses te" öyle söylenirmi, ya içerde Bi çocuk varsa nerden bilcek kim olduğunu" dedi ve tekrar konuşmaya devam etti "bak biz annenin arkadaşlarıyız istersen bize bir soru sor bilirsek aç bilemezsek açma" dedi o an ki yaşımla  mantıklı gelmişti. "tamam" dedim. Dışarıdan biri Birisine "komutanım içeri de biri var" dedi benimle konuşan adam " e hadi sor" dedi " hım annemin arkadaşlarıysanız  sevdiği rengi bilirisiniz demi" dedim "dışardaki adam" evet biliyorum annenin en sevdiği renk kırmızı "dedi doğru bildi annemin en sevdiği renk kırmızıydı elbise alırken de genellikle kırmızı alırdı ." Evet, doğru " dedim" e hadi anlaşmaya uy aç kapıyı" dedi yavaş yavaş kapıyı açtım. Herkes bana bakıyordu o sırada annemin arkadaşını gördüm, merdivenlerden iniyordu. Herkesi geçip koşa koşa onun yanına gittim." eden abi  annem ve kardeşim nerde noluyor bu adamlar kim? "dedim bana baktı gözleri dolmuştu önümde ağlamamak için kendini zor tutuyor gibiydi'' annen hastaneye gitti kendini iyi hissetmiyomuş bende sana kardeşin nerde diye sorucaktım aslında evde yok . " dedi '' annem yukarı kardeşimi almaya gitti hemen geri dönücekti "  diye cevap verdim şaşırmıştı ve birazda ne olduğunu anlar gibiydi sonra yüz ifadesini düzeltip .'' Aa doğru ya aklımdan çıkmış annenin hastalığı bulaşıcıymış o yüzden onada  bulaşmış oda hastahanede "dedi beni evden dışarı çıkardı." Ne zaman gidicez annemin ve kardeşimin  yanına " dedim" iyileştiklerinde  haber vericekler gidicez ama gel şimdi seni bize götüriyim emily ablanı görmüş olursun seni çok özledi. "dedi" tamam gidelim, annem ve kardeşim iyileşince onların yanına gideriz sonra "dedim aslında sevinmiştim çünkü sadece hasta olmuşlardı ve iyileşiceklerdi eden abi  beni arabasına bindirdi onların evine gittik emily ablayla sarılıp konuşmaya başladıktan sonra telefon çalmaya başladı. Emily abla telefon da ne duydusa duyduktan sonra yüzü düştü ve gözleri dolmaya başladı. Yanıma gelip bana sıkı sıkı  sarıldı."iyi misin noldu" dedim. "annen kardeşinle birlikte Bi yere gitmiş uzun Bi süre gelmiceklermiş seni bana emanet ettiler ama korkma tamam  mı biz sana burda çok iyi bakıcaz seninle çok eğlenicez" dedi ağlamaya başladım çünkü eden abi bana hasta olduklarını söylemişti eden abi emily niye dan diye söyledin diye kızdı ben beni bırakıp gittiklerini düşünüp ağlamaya başladım ben ağlamaya başladığımda emily ablada  benimle birlikte ağlamaya başladı. O kadar çok ağladım ki ağlamaktan gözlerim şişti ve uyuya kalmıştım.
Emily anlatımıyla *
Eliz ağlayıp uyudu, uyuduğu odaya çıktım kapıda durdum içeri baktım Eliz annesine çok benziyordu tekrar gözlerim doldu. Omzumda Bi el hissettim kafamı arkaya çevirdiğim de eden oldugunu gördüm "yavrucağız küçük yaşta annesini ve kardeşini kaybetti." dedim biraz daha içeriyi izledikten sonra sinirlenmeye başladım ona küçük yaşta bunu çektirmeye hakları yoktu. Çok bağırmamaya çalışarak sinirle "kız annesinin ve kardeşini onu terk ettiğini sanıyor ya ama ben göstericem onlara kimseye bunu yaşatma hakları yok hayatlarının hatalarını yaptılar" dedim eden "şş sakin ol birlikte yakalıcaz onları ama şuanlık sadece birlikte onun yanında durup onunla ilgelenmeliyiz." dedi haklıydı hem sinirle kalkıp zararla oturamazdım. Aklıma Bi fikir geldi. "onu da eğitelim" dedim eden şaşkın bir şekilde "ne" dedi "onu da eğitelim büyüyünce eğitmek daha zor olabilir küçük yaştan eğitelim ki büyüyünce annesinin ve kardeşinin intikamını alabilisin" dedim "bence biraz süre verelim en azından Bi kaç sene daha şuan hazır oldugunu hiç zannetmiyorum" dedi aslında haklıydı sadece bir an önce yakalamak istiyodum onları ama şimdi olmaz onun yanında durmam lazım zaten şuan da cıa ye araştırıyor. Umarım en kısa zamanda yakalanırlar. gerçi elizin kardeşinin ceseti hala bulunamamıştı büyük ihtimalle pisliklerin amacı  sadece kızları almaktı o yüzden canım arkadaşımı elimden aldılar peki neden kızı aldılar o küçücük kızdan ne istiyolar diye düoünmeye başladım.

Eliz anlatımıyla.

Terler içinde uykum dan sıçradım. En son uyuya kalmıştım ağlamaktan başım çok ağrıyordu. Emıly abla uyandığım görüp yanımda geldi. Bana sarıldı.
Akşam birlikte yatalım dedi annemin oldugu evde tek başıma uyurdum evet ama olmayınca uyuyamazdım o yüzden evet dedim. Akşam oldu birlikte uyuduk.

Günümüz*

Artık herşeyi biliyodum çok küçük yaşta anne ve kardeşimi kaybetmiştim daha doğrusu kardeşimi kaçırmışlardı çoğu kişi onun hala yaşamadığını düşünsede ben umudumu hala kaybetmemiştim hala yaşadığına inanıyodum,  ama o gün eve saldırı olmasının nedeni hala bulunamamıştı. Onu bulmak artık benim için çok önemli bir görevdi 13 yasından beri eğitim alıyordum sayamicağım kadar göreve gittim her seferinde belki ona dair bir şey bulurum diyerek umutlanıyordum ama sürekli elim boş dönüyordum gittiğim görevleri yerine getiriyordum bu zamana kadar hiç birinde başarısız olmadım bu yüzdende cia en başarılı ajanlarından biriydim daha 19 yasında olmama rağmen cia deki birçok üstseviye insandan daha fazla başarım olmuştu ne kadar görevleri başarıyla yerine getirdim diye sevinsem de annemin katiline ve kardeşime dair ipuçları bulamamıştım ve ona zarar verme olasılığı olucak insanların çoğunu listeden elemiştim elimde sadece bir kaç isim kalmıştı eğer onlarda da bir şey bulamazsam başka hiçbir şekilde bir şey bulamayabilirdim. en son ki görevimide zaferle bitirip aldığım bilgileri bizimkilerle paylaşmak için gizli eve doğru yol aldım.eve geldiðimde eden abiyle emily ablanýn tartıştığını duydum eden abi''bu görevde de onlara dair bir şey çıkmamış emıly sana söylüyorum ona artık asıl gitmesi gereken adamı söylemeliyiz emıly '' biliyorum eden biliyorum ama onu korumaya çalışıyorum o listede o adamýn ismide var zaten eninde sonunda gidicek ama çok tehlikeli onu bu göreve göndermek istemiyorum alysa nın katilini ve arvenin kardeşinin bulunmasını bende çok istiyorum ama en azından eliz i bir süre daha görmek istiyorum'' eden sıkıntıyla nefes verdi '' biliyorum tatlım onu ne kadar çok sevdiğini biliyorum sende haklısın ama onuda düşünmeliyiz yılarca o görevden bu göreve annesinin katilini ve kardeşini arıyor bu adamı ben halledicem, ben gidicem göreve çok tehlikeli bu yüzden eliz e söylememeliyiz'' hemen odaya girdim '' neden bahsediyosunuz siz! bahsettiğiniz adam kim neden çok tehlikeli neler oluyo söylermisiniz diye haykırdım. arden  lütfen şöyle geç otur diyerek beni bi yere oturtu ne kadarını duydun bilmiyorum ama bahsettiğimiz kişi çok tehlikeli '' hemen oturudugum yerden kalktım '' ben kaç senedir bunun için hazırlanıyorum zaten siz de benim ne kadar mutsuz olduğumu görmüyomusunuz bu adam kimse hemen bilgilerini istiyorum.'' emily sıkıntıyla nefesini verdi her ne kadar beni korumaya çalıştığını bilsemde annemi ve kardeþimi elimden alanların kim olduðunu bulmam gerekiyodu. eden abi'' emily,arden haklı zaten cia deki en başarılı ajan o ondan başka birisinin bu göreve gitmesi saçma olurdu'' dedi emily ''sanırım haklısın eden '' diyerek bana döndü yarın bilgiler  elinde olur hemen çalışmaya
başlasan iyi edersin ufaklık