გამომწვევად გაეღიმა. რა უტრიალებს გონებაში?
სუნთქვას რატომ მიხშირებს?ჯონგუკი - დაფიქრდი...
ყურთან ახლოს მოიწია.
ჯონგუკი - მე და შენ..მარტო..დიდ, კარგ , ცარიელ სახლში...დიდ, კარგ, ცარელ საწოლზე..
საზე მეწვის.
ხელები წელზე მომხვია.ჯონგუკი - დროა დავასრულოთ ის, რაც კლუბში დავიწყეთ. არანაირი გაწყვეტით.
დამცხა.
სასწაილია, მას რიგორი ძალა აქვს ჩემზე.
ნელა ტუჩები აილოკა.ჯონგუკი - აბა, რას იტყვი?
ამ დაძაბულობის გაძლება უკვე შეუძლებელია.
ენი - მე....მმმ...ასე..მე..
ჯონგუკი - შენ რა?თავხედურად ეღიმება.
ჯონგუკი - თავს უმწეოდ ნუ მაჩვენებ.ვიცი, იმ კლუბის ღამის შემდეგ სულ ამაზე ფიქრობ.
ენი - და საიდან იცი, რომ სულ მაგაზე ვფიქრობ?
ჯონგუკი - რადგან მე თავიდან ვერ ვიგდებ. მას შემსეგ გიჟს ვგავარ.გული ყელში მაქვს ალბათ უკვე.
მაინც არ ვიმჩნევ ნერვიულობას.ენი - შენ თუ ვერ წყცეტ, ეგ იმას არ ნიშნავს, რომ მეც ეგრე ვარ.
ჯონგუკი - დარწმუნებული ხარ?კისერზე მომკიდა ხელი და სწრაფად ჩვენი სახე რამოდენიმე სანტიმეტრით დაშორებული იყო.
სუნთქვა შემეკვრა.
YOU ARE READING
თვალთვალი!
Fanfiction🔞ორი სახლი ერთმანეთის გვერდით, მაგრამ სხვადასხვა კლანის წარმომადგენელი ოჯახი. გოგო, რომელიც შორიდან გიჟდება თავის მეზობელზე. შეამჩნევს ჯონგუკი ენის? ითამაშებს ენის გრძნობებით და გამოიყენებს? 🔞