Dertlerinizi paylaşmak içinizi dökmek iyidir. İçinize atıp kendi kendiniz yiyip bitirmektense değer bilen sizi anlayan ve her daim yanınızda olup sizi destekleyen biri ile paylaşmanız sizi hem biraz olsun rahatlatır. Evet belki dertlerimize bir çözüm bulamaya bilirsiniz. Ama en azından birisinin sizi dinleyip anlaması ve size hissettirdiği varlığı ile biraz olsun huzur verir.
Sadece yanlış değilde doğru insana anlattığınızdan emin olun. Sizi anlayabilecek biri olduğundan. Her önünüze gelen kişiye de dertlerinizi anlatmayın.Sizin arkanızdan iş çevirenler gibi yüzünüze gülen arkanızdan hançerleyen, sevdiğini söyleyen nefret kusan insanlar gibi mesela.Eğer onun doğru kişi olduğunu düşünmüyor iseniz o kişi anlat dese bile anlatmayın.
Her zaman için demiyorum konuşmak iyidir, bazen susmak gerekir..
Susmak acizlik değildir. Susmak insan'nın zayıf olduğu anlamına gelmez asıl güç susmaktır aslında çünkü susmak olgunluk ister.Asıl zayıflık susan insanları aciz ve zayıf sanan insanlarda. Susmak dışardan görünce saf veya salak göstere bilir insansı ama hiç kimse bilmez ki herşeyin farkında. Sizin arkasından çevirdiğiniz onun bundan haberi olmadığını düşündüğünüz herşeyi sinama izler gibi izlediğinden haberi olmaz kimsenin. Dile getirip "Neden yaptın!? " Diyerek hesap sormak yerine susmayı tercih eder sadece...
Ve siz onu kandırdığınızı düşünürsünüz. Yazık ki size gerçekleri farkedip onu kaybettiğiniz zaman farkına varacak ve asıl kandırılanın siz olduğunu fark edince anlayacaksınız..
Kıymet bilemediniz,susmayı acizlik sandınız, verdiği değeri hiçe saydınız, umursamadınız, tek kullanımlık bir maske gibi kullanıp attınız. Susmanın acizlik, zayıflık, küçük düşürücü, aptalca, salaklık olduğunu düşündünüz. Ama yanıldınız.
Yani demem o ki;
🤫 Susmak; çok kıymetli bazen…
