Querencia ·Minsung·

Q

Iyi okumalarr

l33minh0io

Minho arkadaşlarıyla avm de alışveriş yapmış eve gidiyorlardı. Minho parktaki kediler ve köpekler için koyduğu kaplara mama ve su koymak için arkadaşlarından ayrılıp parka doğru ilerlemişti. Sonunda parktaki kaplara su ve mama koyduktan sonra mamaların üzerini poşetle örttükten sonra önüne döndü.

Karşısında banka oturmuş, şemsiyesiz, bacaklarını kendine çeken ve ağlayan birini gördü. Yavaşça ona yaklaşıp şemsiyesini ona uzattı. Kendisi ıslanıyordu ama umrunda değildi. Karşısındaki güzel çocuğun üzerinde kolsuz ve ince bir tişört ve  pijama vardı. Ayakkabıları ve çorapları yoktu. Çocuk ona bakınca konuşmaya başladı.

"Evine git güzel çocuk hasta olma. Hem annen endişelenir"

"Benim annem ve babam yok. Kalacak bir evimde yok"

"Ne..?"

Sadece "Ne..?" diyebilmişti Minho. Gerçi düşünmüştü böyle bir ihtimal olabileceğini. Ama daha fazla düşünmek istememişti.

Minho, güzel çocuğun yaşadıklarını anlayabiliyordu az çok. Onunda babası kumar ve içki bağımlısıdı. Onun yüzünden paraları kalmamıştı. Hatta evlerini mafyalar basmıştı.

Geçmiş

Minho'dan

"Oğlum kapıyı açarmısın"

"Tamam annemm"

Kapıyı açtığımda simsiyah giyinmiş ellerinde silah olan adamlar vardı.

"Babanı çağır"

"Aa peki.."

Babamın yanına gidip

"baba-"

"BANA BABA DEME HAYIRSIZ"

"Özür dilerim.. Kapıda seni çağıran siyah elbiseli adamlar var"

"Ne? Çekil"

"Babam" demeye utandığım adamın önünden çekilip izlemeye başladım. Çok geçmeden siyah elbiseli adamlar önde "babam" arkada salona geçmişti.

"Ee nereye sakladın paraları"

"Hayır yok efendim gerçekten yok yani ben saklamıyorum bişey"

"Cümle kurmayı unuttuğuna göre-"

"SAKLAMADIM DIYORUM"

"Sen az önce bana bağırdınmı"

"Özür dilerim efendim-"

Simsiyah giyinmiş adamlar "babamı" öldürmüştü. Ağlıyordum.. Neden ağlıyorum ki ben? Beni değersiz hissettiriyor ve dövüyor. Anneme şiddet gösteriyordu. Onu sevmiyordum (sevmiyorduk).. Sevinmem gerekiyor..

"Bizden bu kadar. Gidelim artık"

O adamlar "babamı" öldürüp evden çıkmışlardı. Bende olduğum yerde kalmıştım. Annem her ne kadar sevmesede ağlıyordu. O gün annem için ve geleceğim için ağlamıştım..

Günümüz

"Hey! Çok ıslandınız. Şemsiyenizi bana tutmayın"

Minho, güzel çocuğa bakmıştı. Karar vermişti artık. Onu yanına alacaktı. Okutup meslek sahibi olmasını sağlayacaktı. Kendisinin geleceği yok olacakken arkadaşı Bang Chan kurtarmıştı. Eğer o olmasaydı belki de yaşamıyor olurdu.

Hareketlenip güzel çocuğun eline şemsiyesini verip montunu çıkarmaya başladı. Gözlerinden yaşlar akmaya başlamıştı aklına gelen sahnelerle. Montunu güzel çocuğa giydirip ayakkabılarını çıkarmaya başladı.

"Efendim hava yağmurlu hasta olacaksınız"

"Boşver.. Ayağını uzat ve dizimin üzerine koy"

Güzel çocuk istemese de karşısındaki adamın dizlerine koydu ayağını. Adam ayakkabısını güzel çocuğa giydirip diğer ayağını dizlerine koydu. Ayağına ayakkabısını giydirip aşağıdan kafasını kaldırıp güzel çocuğa baktı.

"Benimle gelmek istermisin güzel çocuk"

"Siz kimsiniz? Melek falan mı"

"Sana yardım etmek istiyorum"

"Bana sadece beni öldürerek yardım edebilirsin"

"Tamam.. senı öldürücem. Ama benimle gelmen gerekiyor"

"Geliyorum"

Minho, güzel çocuğu kandırmıştı. Öldürmeyecekti onu. Onu hayata bağlayacaktı. Ölmemesi gerekiyordu. Ona yardım edecekti. Hiçkimse elini tutup yardım etmezken o elini tutup ona yardım edecekti. Ölmesine izin vermeyecekti..

...................................................................................

Evettt ilk bölüm geldi.. Nasıldı sizce? Umarım beğenmişsinizdir.. Tahminlerinizi yazabilirsiniz♡

Öptümmmmm💋💋💋💋💋💋💋💋💋