තමා හට වෙන් කරවා දී තිබූ රාජකීය කුටියේ කොණකට වන්නට තිබූ අලංකාර කුඩා පොකුණේ ගැට්ට මතින් වාඩි වී දණහිස් වටා දෑත් ඔතාගෙන ඒ මතින් හිස තබාගෙන සමනලිය දුකෙන් කල්පනා කරනවා...
සමනලියට නෘත්‍ය මණ්ඩපය ට යන්න ඕන.. සමනලියට තමන්ගෙ සිතේ රිද්මය ට පා තියලා නර්තනයේ යෙදෙන්න ඕනෑ... ඒත් සමනලිය එසේ කරන්න යන්න බිය වුණා... සමනලිය පමණක් නොවේ...
සමනලිය ට යෑමට දෙන්න ඔහුට සේවය කළ සේවිකාවන් හටත් බිය සිතුණා. බැරි වෙලාවත් යුවරාජ් පැමිණ ඇයව සෙව්වොත්...?
සමනලියට බොහෝ දුකක් දැනුණා..
යුවරාජ් ගේ රාජකීය කිරුළු පැළඳීමට තමන් නෘත්‍ය ඉදිරිපත් කරන්න පැමිණීම ට ඇයි කැමති වුණේ කියලා..
ඒ අස්සෙ මෙතෙක් කිසිවෙක් ට නොකී ශිව ගැන කාරණාවත් සමනලියගෙ පුංචි මනසට ලොකු බරක් වෙලා...
පොකුණේ විවිධ වර්ගයේ පියුම් පිරිලා තිබුණා.. නිල් මහනෙල්, රතු නෙලුම්, ඕලු...
පාර්වදී මේ හැම පුෂ්පයකට ම ඇලුම් කළා... බොහෝ ආශා කළා..
එනමුත්... ඇයිද මන්දා...
සමනලිය ගෙ මනස කැමති නැහැ සමනලිය ගෙ අතට රාජකීය කුඩා පොකුණෙ මල් ස්පර්ශ වෙනවට වත්...
සමනලිය බියෙන්..
ඒවා ඇල්ලීම නිසා සමනලියට බැණුම් අහන්න වුණොත්..
" යුවරාජ් සැපත් වන වගයි....."
දොරටුව අසල සිටි සේවකයෙක් පවසනු ඇසුණු සැනින් සමනලිය ගෙ ඇස් විසල් වුණා.
සැපත් වෙන යුවරාජ් ට තමන් කොහොම හරි තමන් ගැන තේරුම් කරන බව සිතා ගත් පාර්වදී, පොකුණු ගැට්ටෙන් බිමට පැන්නා...
පොකුණු ගැට්ට මදක් උස එකක් වුණ නිසා... සමනලියට පුලුවන් වුණා එය නගින්න වුණ මහන්සියට වඩා ගොඩක් අඩු මහන්සියකින් එතනින් බැහැ ගන්න...
සමනලිය ගෙ හදවත ඉතාම සද්දෙට ගැහෙන්න පටන් අරන්. සමනලියට හිතෙනවා දැන් තමන්ගෙ හදවතේ සද්දෙ මුලු කාමරයට ම ඇහෙනව ඇති කියලා..
සමනලියගෙ හදවත ගැහෙන සද්දෙ මේ දැන් කුටියෙ දොරගුළු හැරගෙන ඇතුලට පැමිණෙන යුවරාජ් හට ඇසෙන බවට සමනලිය ට කිසිම සැකයක් පැවතුනේ නැහැ...
සමනලියගෙ අත් එකිනෙකට පැටලිලා... ඇඟිලිතුඩු අනෙක් අතේ ඇඟිලිතුඩු සමග සෙල්ලම් කරනවා.. දැන් නම් සමනලිය ගොඩක් අසරණයි.. සමනලිය යුවරාජ් ට කතා කරන්නත් බයෙන් වගේ...
රාජ්කුමාරී ගංගා හැර රාජකීය යැයි පැවසිය හැකි වෙනත් කිසිවෙක් සමනලිය සමග මෙතෙක් කල් කිසිඳු ඇයි හොඳයියක් පවත්වලා නැහැ..
ඒ නිසා සමනලිය ගොඩක් ම ගොඩක් බියයි.
ESTÁS LEYENDO
නෘත්‍යා... JIKOOK NONFICTION ✔️
No Ficciónනර්තනයේ යෙදෙන දෙව්ලියන් පැරදූ සුරූපී චන්ද්‍රයා කවුරුන්දැයි මම සොයා ගිය ගමන අවසන් වූයේ ඒ චන්ද්‍රයා මගේ ළයෙහි සඟවාගෙන ආදරය කිරීමට පටන්ගෙන යැයි මා මොහොතකටවත් සිතුවේ නැහැ.... ~ යුවරාජ්.... ඔබේ ප්‍රේමය නොවන්න මට ජීවත් වෙන්න හේතුවක් නැහැ... සියල්ල අහිමි...
