Kalkmak istemiyordum. Bedenim yatağımı istiyordu, yorgundum her yönden sonsuza dek burada uyusam da geçmezdi sanırım bu yorgunluk. Alarmı zorla kapattım. Etrafımı süzdüm, odam neden hâla bu kadar karanlıktı ki? Tam o sırada tanıdık özel zil sesimi duydum, kimin aradığını bakmama gerek duymadan anlaya biliyordum zaten. Telefona bakmadan açtım''günaydınnnn'' cevap bekledim konuşmadı, belli ki uyandığı gibi beni aramıştı ve geç kalmamam için beni de uyandırmak istemişti 'gunaydınn kalkman için aradım geç kalmamamız lazım bu gün çok önemli biliyorsun, ayrıca bence o çok özlediğin kişiyi erken görmek isteyebilirsin'' sinir olmuştum şuan olayları size özet geçmek isterim, bundan 4 yıl önce ben 15 yaşındaydım lise de hoşlandığım biri vardı pek sevmedi beni ama gençlik aşkı, lisenin sonuna kadar peşinden koşmuştum... Daha olaylar yeni kapanmışken eskiden katıldığımız şehir dışında yapılacak yarışmaya katılacak yaşa gelmiştik, kabul edilince de onunla tekrar görüşme şansını yakalamış olmuştum, açıkçası unutmam zaten zor olmuşken bir de tekrar onu görmek bana pek iyi gelmeyecek gibi görünüyordu '' Alin ya, yapma şunu '' Alin ortaokuldan beri en yakın arkadaşımdı yeri doldurulamazdı, telefonda Alin'in iç çekişini duydum. Sonunda cevap vermeyi düşündü '' Sana bir saat veriyorum hazırlan çabuk ol, ben size geleceğim'' her zaman ki gibi' ' peki hazırlanıyorum kapat varoş ' yüzüme kapatmıştı, gülmemek için zor durdum. Kalktım bavuluma baktım, sonra annemin sesini duydum '' Yağmur biz çıkıyoruz kahvaltıyı hazırladım tatlım, sen çıkmadan burada oluruz merak etme'' annem yine beni düşünmüştü' 'sağ ol anne, görüşürüz bu arada bir saate Alin bizde olacakmış yani bir saate gelirsiniz değil mi?' 'kızımızı yalnız bırakamayız değil mi hanım?' 'babam yine modundaydı benim aksime her zaman şaka yapan biriydi, ama bazen de çok ciddiydi zıttı babam. Kapı kapanmıştı, banyoya girdim yüzümü yıkadım geceden olmuştum banyo çünkü asla kurumuyordu benim saçlarım. Mutfağa gittim annemin yaptığı tostu yerken Instagram'a baktım planımda onun hesabına girmek yoktu, sanki parmaklarım benden izinsiz hareket etmişti açtım hesabını görmeyeli değişmişti hesabından iki fotoğraf vardı birincisini açtım belli ki habersiz çekilmiş bir resimdi ama çok iyi görünüyordu resimde gece sahil kenarındaydı kafası denize dönüktü dalmıştı düşünceliydi o resimde o an fark ettim, ben onu özlemiştim asla sarılmadığım o bedeni, bana bakmayan gözleri, bembeyaz tenini, benim ellerimi tamamlamayan ellerini... Bende dalmıştım bu sefer. Geç kalmamam lazımdı telefonu kapatıp banyoya gittim dişlerimi fırçalayıp odama yöneldim, hâlâ karanlıktı odam perdeleri açınca enerjimin yükseldiğini hissettim dolabımı açtım ne giyeceğim dünden hazırdı siyah dizimin biraz üstünde askılı bir elbiseydi bol değildi ama çok dar bir elbise de değildi elbiseyi giydim, takılarımı taktım gümüş takılar beni tamamlıyordu, parfüm sıktım ve son aşama saçımı düzleştirdim hemen yüzümü biraz toplamak içinde hafif bir makyaj yaptım, sıkılmıştım ama çok saçmaydı hazırlanmaktan sıkılır mıydı biri ya telefonu mu cüzdanımı ve pasaportumu çantama attım. Salona geçtim ve koltuğa oturdum beni biri görse çok dertliyim sanlardı.
🕸️🕸️🕸️🕸️
Yirmi dakika falan geçmiş olması lazım, kapı çalmıştı annemle babam gelmişti arkalarında Alin de vardı, karşılaşmayı beklememişlerdi sanırım
'' hadi hazırsan çıkalım sizi havaalanına bırakırız'' dedi annem başımla onayladım ve içeri bavulumu almaya gittim tam bavulumu almış çıkıyordum ki gözüme bir şey takıldı, günlüğüm onsuz gitmek istemedim ve onu da aldım.
Arabadaydım, arabadaydık. Yol sanki bitmek bilmiyordu, bitmesini de istemiyordum zaten onu görmek ateşe yürümekle aynı şeydi ve ben çok önceden bunu kabul etmiştim. Arabanın durmasıyla nefes alışverişim de durmuştu, artık kabul ettiğim şeyi yaşama vaktiydi. İçimi tanımlayamadığım ama beni kötü hissettiren bir his kapladı .Yavaşça arabadan inip Alin'e baktım gözlerim de korku vardı , o beni anlamıştı sanki sakin olmamı söylüyordu tebessüm etti. Anneme ve babama sarıldım onlarla vedalaştım, bavulumu alıp yavaşça yürümeye başladım hava soğuk değildi ama yine de üzerime ceket almıştım iyi ki de almıştım şuan rahat hissetmiyordum çünkü... Havaalanının tam önündeydik hafif tereddüt ettim Alin elimi tuttu ''biraz sakin ol, her şey güzel olacak'' elimde olan bir şey değildi bu maalesef keşke kontrol edebilseydim bu hallerimi ''tamam sakin olmayı deneyeceğim'' başaramayacaktım ikimizde bunu biliyorduk. Karşımız da bizimle projede yer alacak olan sıla hanımı ve arkası dönük olan iki kişi gördüm, evet tam o an nefesim kesildi olduğum yere çakıldım iki çift koyu göz bana döndü ve ben o an bittim. Yine, tekrardan başlıyordum beni bitirecek olan şeye.
🕸🕸🕸🕸🕸🕸🕸🕸🕸🕸
-DEVAM EDECEK-
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yolculuk~
Fanfiction2 ay sürecek bir proje için şehir dışına çıkacağım ve eski bir arkadaşımı görüceğim ne olabilir ki?
