Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Toprağın dizime yatıp bana o güzel cümleyi kurmasından yaklaşık 4-5 saat geçmişti. Hava kararmış hava yağmur yağma havasındaydı. Toprak cümlesinden sonra yukarı çıkmış bir daha da yanıma uğramamıştı. Yanına gittiğimde ise uyuduğunu görmüştüm. Dün ve bugün fazla uyuyordu. Annesinin acısının aklından gitmesini istiyordu belkide. Telefonu her zamanki gibi yanımdaydı. Her zaman yanımda bırakıp giderdi. Telefonun kısık melodisi kulağıma çalındı. Telefonu elime aldım ve arayan kişiye baktım. Egemen arıyor Egemen Toprağın abisiydi. Dün "abim" diye kayıtlıyken şu an ismiyle kayıtlıydı. Fazla sorgulamadan telefonu açtım. Karşıdaki kişinin konuşmasını bekledim. " Nerdesin oğlum sen sabahtan beri arıyorum açmıyorsun. Yemeği unuttun mu ? Toprak sana diyorum cevap versene yoksa yine mi işlediğin suçu düşünüyorsun ?" Bu Egemenin Toprak ve annesi ile olayı neydi bilmiyorum ama bu olaya kafayı taktığı kesindi. "Toprak uyuyor Egemen" Egemen bir süre ses etmedi. Sonra konuşmaya başladı. "Güzelim Toprağı çabuk uyandır. Bilirsin Halit Vural bekletilmeyi sevmez. Sende güzel güzel giyin gözümüz gönlümüz açılsın bizimde " Telefonu yüzüne kapattım. Kafadan arızalı mıydı bu çocuk ? Kullandığı kelimeler yaptığı anlamlar iğrençti.
Ne düşünüyordu bilmiyordum ama bulaşmak istemeyeceğim bir şey olduğu kesindi. Düşüncelerimden zar zor ayrılıp odamıza gittim. Yavaşça kapıyı açarak içeri girdiğimde uyanmış hatta hazırlanmış olan bir Toprağı karşımda görmemle şaşkınca ona baktım. Kapının açılmış olduğunu duyacak ki bana doğru döndü. "Yatağın üstünde elbise var" gözlerim yatağın üstündeki elbiseye kaydı. "İstersen onu giy istemezsen de dolaptakilerden giyebilirsin ben aşağıdayım seni bekliyorum" Başımla onayladım. Yavaş adımlarla dışarı çıktı. Yataktaki elbiseyi aldım. Gerçekten ışıl ışıl parlıyordu. Toprak mı almıştı bunu ? Eğer o aldıysa zevki gerçekten çok güzeldi. Elbisemi giyip hafif bir makyaj yapıp aşağı indim. Beni hazırda bekleyen Toprak gözlerini gözlerime dikti. "Çok güzel olmuşsun" Başımla teşekkür ettim ona. "Sende çok yakışıklı olmuşsun" Aynı tepkiyi verdi. Elimi eline kenetleyerek evden çıktık. İlk başlarda sevmediğim adama şimdi yavaş yavaş ısınıyor,onun yanında kendimi rahat hissediyordum.
—————————————-—————————————
Dışarda bardaktan boşalarcasına yağmur yağıyordu. Bir saat öncesine kadar mekana gelmiştik ve konuşmalar sarmıyordu. Toprak yavaşça bacağımda daireler çiziyordu. Ardından Egemenin söze başlamasıyla el hareketi durdu." Toprak suçunu kabul ediyor musun" Geldiğimizden beri beni süzen Egemen konuşmaya dahil olmuştu. Anında tüm gözler ona çevrilirken. "Burada bir suçlu varsa o da sensin Egemen. Bugün telefonda kurduğun cümleler sözlü tacize girer. Eğer birini suçlayacak veya yadırgayacaksan kendinden başlayabilirsin. Yoksa biz seni çok farklı yerlerde görürüz. Ha bu arada babana da güvenme. Olay Toprak olunca herkesi yıkar geçerim. Karşınızda Yağmur Vural var hareketlerinize dikkat edin."
Toprağın elini sımsıkı tutup onu dışarı çıkardım. O ise büyülenmiş gözlerle bana bakıyordu. Dışarıdaki yağmuru umursamadan Toprağı çekiştiriyordum. O andan sonra gerçekten kendim için,bizim için en doğru olan şeyi yaptım. Dudaklarımızı buluşturdum. Yavaş öpüşmemiz yağmurla daha da derinleşirken kendimi onun kollarına baktım. Derin öpüşümüzü durduran şey Egemenin bağırışıydı. Topraktan ayrılıp Egemene doğru baktım. Sonra gözlerimi elindeki silaha çevirdim.
"Egemen bir saçmalık yapma" Toprağın önüne geçmem Egemeni güldürmüştü. "İçerde atarlı giderli konuşmaya benzemez hayat. Noldu bak şimdi karşımda titriyorsun. Gerçekten sevdiğin adam uğruna ölmeyi göze alır mısın Yağmur Vural" Toprak tel bir hamleyle beni arkasına çekti.Arkasına bakmadan konuştu "Asla korkma Yağmur,buradan el ele ayrılacağız. İkimize de hiç bir şey olmayacak. Söz veriyorum sana" Göz yaşlarıma engel olamıyordum. Toprak bi anda bana döndü. Bense gözlerimi Egemenden ayırmıyordum.
Yüzümü ellerinin arasına aldı. Yanağımı yavaşça okşadı. "Yağmur bana bakar mısın güzelim" Korkudan Toprağa bakmıyordum. Egemenin Toprağa bir şey yapma düşüncesi şu an beni her şeyden çok korkutuyordu. "Güzelim hiç bir şey olmayacak biz buradan seninle gideceğiz lütfen ağlama bebeğim korkma ben burdayım yanındayım" Hem göz yaşlarımı siliyor hemde beni sakinleştirmeye çalışıyordu. Gözlerimi gözlerine odakladım. Elimi tekrardan sıkıca tuttu. Beraber adımlamaya başladığımız anda iki el silah sesi duyuldu sonra ise benim çığlığım.
Egemen hızla oradan uzaklaşırken Toprak geriye doğru sendeledi. Beyaz gömleği kanla dolmuştu. Ben kana dokunamam bakamazdım. Yapamazdım bunu. Toprağın bedeni ıslak yere yığıldı. Bende hemen yanına eğildim. Kafasını dizime aldım. Zorla konuşmaya çalışıyordu. "Yağmurum... ağlama güzel bebeğim..." Gözleriyavaş yavaş kapanmaya başlıyordu. Ellerimi kanlı göğsüne bastırdım. Kanı engellemek istercesine. Ellerim yetersiz kalıyordu bu durumda. Bir yararı olur muydu bilmiyordum. Gözlerimden akan yaşlar görüşümü zorlaştırıyordu. Kan göremeyen kanlı bir şeye temas edemeyen ben şu an kanla savaşıyordum. Nedeni ise sevdiğim adamdı...
UMARIM SEVMİŞSİNİZDİR BÖLÜMÜ BİR SONRAKİ BÖLÜMDE GÖRÜŞMEK DİLEĞİYLE 🫶🏻🫶🏻🫶🏻 HIZLI YAZDIM HATALAR OLABİLİR KUSURA BAKMAYIN 💋
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
