လိုက္ကာၾကားမွ ထြက္လာေသာအလင္းေရာင္ေၾကာင့္ လြန္းရဲ႕မ်က္ခုံးတန္းေလးႏွစ္ဖက္စုက်ဳံ႕သြားသည္။ ႏွာေခါင္းထဲတိုးဝင္လာသည္က အမဲစြပ္ျပဳတ္နံ႔။
ေဘးဖက္ကိုစမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ေအးစက္စက္ေမြ႕ရာေၾကာင့္ စိုင္းထသြားၿပီဆိုတာသိလိုက္သည္။ မေန႔ကအခ်စ္ညေလးအေၾကာင္းေတြး၍ လြန္းမ်က္ႏွာၿပဳံးစိစိျဖစ္သြားရသည္။
အရင္ကေတြးခဲ့တာလက္ထပ္ၿပီးရင္ေတာင္လြန္းကပဲစရမယ္ထင္ေပမယ့္ ေမာင္ကေတာ္ေတာ္ေလးတက္ႂကြေနေတာ့ လြန္းအႀကိဳက္ေပါ့။
ကိုကိုစားဖို႔ျပင္ဆင္ေနရင္း ေနာက္ကေနခါးကိုဖက္လာတဲ့လက္ေလးေၾကာင့္ စိုင္းၿပဳံးမိသြားသည္။ အခ်စ္ကေလးကမေန႔ကကိစၥကိုရွိန္မေနတာပဲေက်းဇူးတင္ရမည္။
"ႏိုးၿပီလားကိုကို...အိပ္ေရးဝရဲ႕လား"
"အြန္း ဝတယ္။ ဘာေတြခ်က္ေနတာလဲ"
"အခ်စ္ကေလးအႀကိဳက္အမဲစြပ္ျပဳတ္နဲ႔ ရွမ္းေခါက္ဆြဲလုပ္ေပးထားတယ္။ ေန႔လည္စာကေတာ့ လာပို႔လိမ့္မယ္။ ဘာစားခ်င္လဲေမာင့္ကိုေျပာပါဦး"
"လြန္းႀကိဳက္တာပဲခ်က္ခိုင္းထားတာမလား။ ဘာျဖစ္ျဖစ္ရတယ္"
ေနာက္ကိုလွည့္ကာခါးေလးကိုဆြဲေပြ႕လိုက္ၿပီး ထိုင္ခုံေပၚခ်ေပးလိုက္သည္။ စားေသာက္ၿပီးေနာက္ အိပ္ရာထဲမွာႏွစ္ေယာက္သားပြတ္သပ္မိၾကျပန္၏။
ခ်စ္ေၾကာင္းဝန္ခံၿပီးခ်ိန္မွစ၍ ႏွစ္ေယာက္လုံးရဲ႕စိတ္ထဲအၿမဲထိေတြ႕ခ်င္ေနမိသည္။ အရင္ကထိန္းခ်ဳပ္ခဲ့ရတာေတြကိုအခုျပန္ၿပီးအတိုးခ်ေနသလိုပါပဲ။
..........
"အဲ့ေကာင္လဲျမန္ျမန္လင္ရမွေအးမွာ! ေက်ာင္းၿပီးသြားတာေတာင္မလြတ္ဘူး။ေတာက္! "
"ကိုကို႔ကိုေျပာတယ္ အေစာထဲကေမာင္နဲ႔မွတူတူသြားပါမယ္ဆို။ ခဏေစာင့္ဆိုတာကိုမေစာင့္ဘူး"
"အရင္ကလဲကြၽန္ေတာ္မရွိခ်ိန္မွအဲ့ေကာင္လာတယ္။ ခုထိကိုမလြတ္ဘူး"
ေက်ာင္းတုန္းကလြန္းကိုသေဘာက်ခဲ့တဲ့မင္းေဇာ္နဲ႔ ေကာ္ဖီဆိုင္မွာေတြ႕၍ စကားေျပာမိရာမွ ေသာင္းၾကမ္းေနျခင္းျဖစ္သည္။ အရင္ကဟာကိုခုထိစၿမဳံ႕ျပန္လိို႔မၿပီးႏိုင္မစီးႏိုင္။ဟိုက သူ႔ Boyfriend အေၾကာင္းေျပာေနရင္း သူတို႔လဲလက္ထပ္ေတာ့မည္ျဖစ္ေၾကာင္း လြန္းတို႔အတြဲကိုလဲဖိတ္ေၾကာင္းေျပာေနရင္းမွ , coffee နဲ႔မုန္႔သြားဝယ္တာၾကာလို႔လိုက္လာတဲ့ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာက ျမင္သြားသည္။
