Sen Benimsin

Kalpsizin Biri

Size kıyamayarak bölüm yazayım dedim bundan sonra kendimce belirlediğim sınırlar gelmezse bölüm atmayacağım soryy🥺 İnstagram'dan destek olabilirsiniz İnstagram:kalbimveotesinde

Kaan'dan

İnsan birine bu kadar bağlanabilir miydi? Aşk gerçek miydi? Beni sevebilme ihtimali var mıydı? Ben benim gözüm önünde ağlayan birini nasıl yüzüstü  bırakabilirdim...

"Abi sen iyi misin ya kız ağlıyordu ağlıyor mantıklı düşünebilir miyiz artık" dedi mehmet. "Oooooffff yeter" diyerek arabayı durdurdum. "Şimdide kabahatli ben mi oldum abicim kız ağlıyordu senin için" dedi. Benim için mi ağlıyordu...

U dönüşü aldım ve yağmuru bıraktığım yere hızla geri dönüyordum. "Nereye ha birde geri almaya gidicez kızı oldu ya 15 dakikadan fazla geçmiş kız orda oturup bizi mi bekleyeceğini sanıyorsun sen" diyerek söyleniyordu mehmet.

"Susucak mısın artık" dedim çünkü susmuyordu susacağada benzemiyordu. "Doğru söyle önceden tanışıyor muydunuz" dedi.
"Hayır mehmet hayır işte hayır" dedim.

"Ya insan dün tanıştığı biri ile neden evlenmek ister o zaman anlaşmalı evliliğe benzemiyor bu tamam susucam sustum mehmet sussun kaanda cevap vermesin sussun tamam" dedi ve susmuştu sonunda.

Arabadan indik yoktu yoktu etrafıma baktım yoktu "Yağmur nerdesin" diye bağırdım ama ses yoktu. "Bul şimdi yengemi bul şimdi bul gerizekalı" dedi mehmet susmuyordu.

Yere çöktüm onu tam bıraktığım yerdeydim ama o yoktu ben bırakmıştım... Ağlıyordu yalvarıyordu... Ben kötü bir adamdım...

"Aşağı doğru gidiyorum ben belki ordadır" diyen mehmeti duyduğumda ayağa kalkıp aşağı mahalleye doğru yürüdük. "Yenge" kısık sesle konuşan mehmeti duyduğumda aşağı doğru koştum yağmurun önüne geçtim geçtiğim an karşılaştığım manzara karşısında kendimden defalarca nefret ettim.