Öyle kolay aşık olmam-ZeyÇağ

2.0

Gözlerinden anladım içindeki o korkuyu. Elimden geldiği kadar gülümsemeye çalıştım içini rahatlatmak isterken.

'Korkma Çağrı bak ben iyiyim.'Çağrı gözlerimin içine baktı.

'İstediğin bir şey var mı güzelim? Söyle hemen yapayım.'kafamı aşağı yukarı sallayıp su istediğimi söylediğimde hemen yan tarafımdaki şişeye uzandı.Kapağını açıp bana içirdi.

"Sevgilim?"dedi

"Efendim?"

"Nasıl oldu bu kaza? Hatırlıyor musun?"zihnimi zorladım biraz. Ama aklıma o anla ilgili hiçbir şey gelmemişti.

"Hayır hatırlamıyorum. Sadece maç için stada geliyordum ama sonrasında ne oldu da bu hale geldim bilmiyorum."dedim

"Tamam bebeğim zorlama kendini."derin bir nefes aldı. "Zeynep ben seni çok özledim." Konuşmakta zorlanıyordu.

"Normalde hiç gitmeyecektim buradan. Zorla götürdü beni eve Berk. Yoksa ilk gözünü açtığında ben yanında olacaktım senin."dedi hararetle.

"Biliyorum. Tahmin etmesi hiç zor değil. Çünkü sen bu durumda olsaydın ben de aynısını yapardım."dedim zar zor gülümserken.

"Biraz uyu dinlen birtanem ben buradayım."dediğinde elini tuttum.

"Çağrı sen de uyu."gözlerinden yorgunluk akıyordu.

"Uyudum ben bebeğim. O yüzden geç kaldım zaten."dedi gülerek. Ama içim bir kere rahat etmemişti.

"Çağrı hala çok yorgun gözüküyorsun lütfen beni seviyorsan uyu biraz daha."dediğimde kaşları çatıldı.

"O nasıl söz Zeynep? Sakın sana olan sevgimi kullanma bana karşı"dedi tepkili ama şakayla karışık bir sesle.

"Sen de sözümü dinle o zaman."

"Tamam hadi sen uyu ben de şu koltukta uyuyacağım."dediğinde kafamı aşağı yukarı sallayıp gözlerimi kapattım.

...

Bir hafta geçmişti ve artık ligin son maçı oynanmış ve şampiyon biz olmuştuk. Bugün kutlamalar olduğu için üstüme formamı giyinip dışarı çıktım. Babamın zorla tuttuğu şoför kapımı açtığında bekletmeden arabaya binip stada doğru ilerledim. Çağrı iki gündür çok mutluydu ve bu tabiki çok normaldi. Sonuçta hayal ettiği yerde şampiyon olmuştu. Sırtıma onun bana verdiği formayı giymiştim. Bu sefer tribünde değil sahada pistin kenarında olacaktım. Ne de olsa babam şampiyon olmuştu.

Boynuma taktığım kartımla stada giriş yaptım. Herkes çok heyecanlıydı. Hepsi tek tek şarkı seçmişti çıkışta eşlik etmesi için. Çağrıya ne kadar sorsam da bana hangi şarkı ile çıkacağını söylememişti.

Hava iyice karardığında artık seromoni başlayacaktı. Kameramanlar ve futbolcu yakınlarıyla podyumun kenarında duruyorduk.

Önce kupa gelmiş daha sonra yönetim çıkmıştı sahneye. Sıra ise en gururlu olduğum ana gelmişti. Babam sahneye çıkıyordu. Üstündeki takımıyla çok karizmaydı.

Gözlerinin dolduğunu buradan görürken o ellerini havaya kaldırmış taraftarını selamlıyordu. Sahnede yürüyüp en sona ulaştığında tek tek futbolcular çıkmaya başladı.

Sıra 26 numaraya gelmişti. Sunucu mikrofona yaklaştı.

"26 numara tribününün göz bebeği. Takımın kaptanlarından, büyük maçların büyük oyuncusu. Galatasaray'ımızın genç yeteneği. 26 numaralı formasıyla ÇAĞRI."

"KOÇAAK"

"ÇAĞRI"

"KOÇAK"

"ÇAĞRIII"