kokarca katilleri ve bir dünya

her şey yıkabilir mi beni, aniden?

Birileri şeytan doğuruyor,
şeytan doğuruyordu birileri ve
hep uzaktan seslenenler duyuyor her olayı.
Kabullenmek mi gerekiyor bilmiyorum ama duymak istemiyorum uzaktakilerin öykülerini.
Zaman paçavralarını alıp geriye buruşuk bir ten ve amaçsız deneyimler mi bırakmalı
ta içerlerde,
sorgulamıyorum,
aksayan ayağımla dönemiyorum ki o yolları 
Kaçmak da iş değil zar zor kabulleniyor insan.
Zeliha teyze de farkında Allahın
ve o da kaçmak istiyor kapalı kadınlardan
Kocasıda haydutun teki
güya terzi.
Kitaplarımı da yırttılar
Ses gelmedi terastan
Bazen rüyalarını da çalabilirler
Ertesi gün hatırlamayabilirsin varlığını
Herkes yaşıyorsa kim bu dingiller Zeliha teyze?
Kim buzdolabımı açıp donduruyor bütün heveslerimi
Güya senin kocanda terzi
Dikemiyor daha firfirlı eteklerimi
Bir carşaf dikmiş sadece gözlerim gözüküyor,
Güldüğümü göremiyorlar fakat ağlıyorum sanıyor bütün kaçık yerliler
Zeliha teyze, lütfen almasınlar şiirlerimi
Çünkü çok yalnızım bu köyde
Bir kediye ne anlatılabilirse anlatıyorum
fakat üç günde unutuyor dediklerimi
Köpeğin önüne yatıyor
Ölecek diyorum, ölmüyor
Zor bir gün geçiriyorum herkes gibi
Dondurulmuş hevesler fıkrasının bilmem kaçıncı fıtratı
Vurdular tum kuşları, sapanla katlediyorlardı artık yarınları.