Stepbrother

3

Yeni bir kitap yazmak istedim. Umarım sizde beğenirsiniz. Yorum yapıp oy vermeyi unutmayın.☺️

Çağlar'ın ağzından

Herşey anne ve babamın boşandıktan kısa bir süre sonra annemin yeni biriyle tanışıp evlenmek istediğini söylemesi ile başlamıştı. Duyduğum zaman şaşırmış sinirlenmiştim. Tamam annem ve babam anlaşamadıkları kavga ettikleri için ayrılma kararı almış ve anlaşmalı olarak boşanmışlardı onları anlamaya çalışıyordum hak da veriyordum insan sürekli kavga ettiği ve artık daha fazla katlanamayacağı biriyle neden evli kalmak istesin ki? İkisini de çok iyi anlıyordum ve böylelikle annemin de babamın da ayrı ayrı daha çok mutlu olacaklarını biliyor yada öyle tahmin ediyordum. O yüzden aldığı kararlara saygı duymuş karşı çıkmamıştım. Ailem benim için çok değerli ve önemliydi. Bu her zaman böyle olmuştu. Bende her ne olursa olsun onların yanında olacaktım. Hem anne babası ayrılan, boşanan tek kişi ben değildim. Böyle şeyler olabilirdi çok normaldi. Annem beni yeni tanıştığı ve evlenmek istediği kişiyle tanıştırmak istemişti ve bu konuda anne oğul uzun bir süre konuşup dertleşmiştik. Ben annemin mutlu olması için herşeyi yapardım. Herşeye de katlanırdım. O yüzden onun yanında olacağımı ve tekrar evlenebileceğini sevdiği kişi ile hayatına devam edebileceğini söylemiştim annem benden duyduğu şeylerden sonra biraz şaşırmış çok da mutlu olmuştu. Sanırım istemeyecek ve karşı çıkacak olduğumu düşünüyordu. Ama öyle olmamıştı. Annem benim için herşeyi yapmıştı. Beni büyütüp bu yaşıma kadar getirmiş bakmıştı bende onun için herşeyi yapar herkese ve herşeye katlanır yanında olurdum sonuna kadar. O benim annemdi. Herşeyimdi. Aslında herşey bir yere kadar normaldi ve iyiydi hiçbir sorun yoktu. Ta ki annemin bahsettiği adamla tanışmak için ayarladığı yemeğe kadar. Zaten o zaman olmuştu değişik şeyler. Annemin dediğine göre sevdiği adamın da ilk evliliğinden bir oğlu vardı. Yani birde başıma üvey abi çıkmıştı. Harika dedim kendi kendime. Neden bir anda sakin giden hayatım mahfolacak gibi hissediyordum bilmiyordum. Sadece kötü bir his vardı içimde. Öyle de oldu. Yemek için gittiğimiz yerde o adamın oğlu geldi. Onu gördüğüm zaman çok şaşırdım. Karşımda Barkın vardı çünkü. Benim üvey abim oydu. Bu nasıl bir tesadüf nasıl bir şans hiç bilmiyordum. Böyle bir şey nasıl olmuştu ki? Onu çok iyi tanıyordum. Pek de sevdiğim söylenemezdi kendisini. Aynı lisede okumuştuk. Benim son senemdi. Sınava girecek istediğim üniversiteyi kazanmak için çok çalışacak elimden gelenin en iyisini yapacaktım. Hayallerim vardı onları gerçekleştirmem gerekiyordu. Barkın ise üniversitede okuyordu. Okulun en popüler herkes tarafından tanınan kızların hayran olduğu biriydi. Zengin züppe artist bir şeydi. Kendini bir bok sanıyor havalı olduğunu düşünüyordu. Yakışıklı diye bütün kızlar peşinden koşuyordu bu yüzden götü kalkmıştı şerefsizin. Neden bu kadar sinir oluyorum bilmiyordum. Onunla bir olayım bir kavgam olmamıştı. Konuşmuyorduk bile birbirimizle ama onun haraketleri tavırları hoşuma gitmiyor sinirimi bozuyordu. Ve o artık üniversitede onu görmüyorum diye sevinirken birde şimdi üvey abim olduğunu öğreniyordum. Çok güzel. Hayat bana resmen bir tarafları ile gülüyordu. Barkın ile aynı evde ne yapacağımı nasıl yaşayacağımı düşünüp duruyordum. Ben kim miyim? Biraz da kendimden bahsedeyim. Ben Çağlar. Yabancı dil okuyorum. Son senem her zamankinden daha çok çalışıyorum üniversite için. Sevdiğim bölüm de okuyordum. Çünkü yabancı dillere aşırı ilgim ve öğrenme isteğim vardı. Yurt dışına gitmek gibi bir hayalim de vardı. Gerçekleşir mi bilmiyorum. Belki bir gün gidebilirdim hangi ülkeye istiyorsam. Aslında hepsine gitsem çok iyi olurdu. Hiç sıkılmaz çok mutlu olurdum. Bende böyle biriyim işte. Çok çalışkan ve zeki biri olduğum için öğretmenler tarafından sevilirdim. Ama okuldaki birçok kişi beni pek sevmezdi. Çekemiyor yada kıskanıyor olabilirlerdi nedenini hiç bilmiyordum ama umrumda da değildi. En önemli şey ise ben gayim. Kızlar hiçbir zaman ilgimi çekmedi çekmiyor bu böyle de devam edecek. Ben erkeklerden hoşlanıyorum. Bunu da okuldaki hemen hemen herkes biliyor. O yüzden bana ibne ve daha birçok kötü şeyler söylüyordular. Ağzı olan boş boş konuşuyordu işte. O yüzden kimseyi siklemiyordum. Uzun lafın kısası benim hayat böyle biraz sıkıcı biraz boktan. Ama üvey abim Barkın ile çok fazla uğraşmak zorunda kalacağım kesin. Ve herşey daha yeni başlıyordu sanırım. Neler olacak merak ediyordum yaşayıp görecektik.

Barkın'ın ağzından

Babam bana tekrar evleneceğini söylemişti. Buna hiçbir yorum yapmamıştım yada itiraz edip karşı çıkmamıştım. Çünkü umrumda bile değildi. Kim kimi seviyor kiminle evlenmek istiyor beni bağlamıyordu. Bu kişi babam da olsa beni ilgilendiren bir durum yoktu. İstediğini yapabilir kiminle mutlu olacaksa onunla evlenebilirdi. Yani bana dokunmayan yılan bin yaşasın durumu vardı. Sikimde değil modunda takılıp gidiyordum. Bende böyle biriydim. Umursamaz, rahat takılan kendini düşünen bencil biriydim. Bu halimi de böyle olmayı seviyordum. Ama bir gün öyle bir şey olmuştu ki hayatımın bir şekilde değişeceğini daha güzel olacağını farketmiştim. Herşey babamın evleneceği kadın ve oğlu ile tanışma yemeğine çıktığımızda başlamıştı. Niye mi? Çünkü benim üvey kardeşim Çağlardı. Kırk yıl düşünsem onun ile böyle bir şekilde karşılaşmak kardeş olmak ve aynı evde yaşamak falan bir şekilde hayatıma böyle gireceği aklıma gelmezdi. Hayat böyle bir şey işte. Çok değişik şeyler oluyordu ve biz buna bir şekilde alışıyor uyum sağlıyorduk. Ben kendimi çok kasmazdım zaten rahat takılmak farklılıklara alışık olmak ve herşeye çok çabuk adapte olmak benim işimdi. Şaşırmıştım ama pek de sorun etmedim. Onu gördüğüm an gülümsedim sadece. Güzel çocuktu Çağlar ve kendi halindeydi. Onunla uğraşır sıkıntımı giderebilirdim. Bana yeni bir eğlence çıktığı için seviniyordum. Çağlar'ı liseden tanıyordum. Aynı okul da okumuştuk. Çok fazla onun hakkında bilgim yoktu. Yüz yüze de tanışıklığımız yoktu kavga falan da etmemiştik sadece aynı okulda olduğumuz için görüyordum onu. Ve birçok kişinin onun hakkında konuştuğu şeyleri biliyordum az çok oradan tanıyordum kendisini. Ben kim miyim? Biraz da kendimden bahsedeyim. Sürekli üvey kardeşim Çağlardan konuşmak olmazdı. Ne o öyle sevgilim gibi ondan bahsedip övecek halim yoktu ya. Ben Barkın. Herkesin peşinden koştuğu hayran olduğu okulun en popüler gözde öğrencisiydim. İnsanlar benim hakkımda serseri, artist, ukala, kendini bir bok zanneden zengin züppe diye konuşurlardı. Bunları çok duymuştum. Ama kimseyi umursamıyor siklemiyordum. Kim ne istiyorsa onu düşünebilirdi benim hakkımda. Sorun yoktu. Ama söyledikleri şeylerin hepsi olmasa da çoğu doğruydu. Bende böyle biriydim işte. Liseden mezun olmuştum ve üniversite de mühendislik bölümünü okuyordum. Şimdi öyle dedim de okulu hiç sevmem nefret ederdim. Okumak bana göre değildi. Mecburdum sadece hepsi bu. Babam beyefendi şart koşmuştu. Üniversite sınavını kazanmamı orada okuyup iyi bir derece ile üniversiteyi bitirip mezun olmamı ve daha sonra da şirkette çalışmamı istemişti. Bunlar benim için çok fazlaydı okumak da çalışmak da istemiyordum ki ben. Benlik değildi hiçbiri. Ama maalesef dediklerini yapmak istemesem de kabul etmek zorunda kalmıştım. Çünkü beni tehdit ediyordu. Yani onun istediği şeyleri yapmazsam elimden telefonumu, arabamı, motorumu ve kredi kartlarımı alacağını söylemişti. Ve beni bazı şeylere mecbur etmişti. Çünkü benden bunları alırsa çok kötü olurdu. Vazgeçemezdim hiçbirinden. Ben de zorla istemeye istemeye babamın dediklerini yapıyordum. Çok boktan bir durumdu. Ama katlanmam gerekiyordu. Son zamanlar da birçok şey canımı sıkıyordu. Çağlar ile uğraşmak bana iyi gelecekti bundan emindim. Herşey yeni başlıyor üvey kardeşim. Benden çekeceğin var ve öyle kolay kolay kurtulmana da izin vereceğimi sanmıyorum. Çok eğleneceğiz seninleee...