LIFE GOES ON

(1)

Evet arkadaşlarrrr

Duyuru bölümünde yazdığım gibi, ficin bölümlerini kaldırıp tekrar düzenlemeye başladım. Yani baştan başlıyoruzz:))

Yeni karakterlerimiz de geldiii

Bu da düzenlenmiş haliyle birlikte ilk bölümümüz.

Eski yazılarımda fazla hızlı gittim. Şimdi daha yavaş ve güzel ilerleyeceğime inanıyorummm

İyi okumalarr
♡

☆

Etrafta yoğun bir gürültü hakimdi.
Genç çocuk, acı içerisinde yüzünü buruşturmuş, dudaklarından firar eden boğuk iniltiye mani olamamıştı.

İnsanlar telaşla koşuşturup çığlık atıyor, pert olmuş ve üzerinden dumanların yükseldiği aracın etrafına doluşuyordu.
Polis ve ambulans sirenlerinin sesleri, bu yoğun gürültüye eklenirken, genç çocuğun kulakları çınlıyordu.
Bilinci açık, etraftaki sesleri duyabiliyordu ancak asla ne olduğunu anlayamıyordu. Sesler uğultudan farksız, kulak tırmalayıcıydı.

Ellerini kaldırıp kulaklarını kapatmak istese bile, bunu yapacak gücü kendinde bulamıyordu.

Genç çocuğun içinde bulunduğu taksi, büyük bir kaza yapmıştı.

Araç sayamadığı kadar takla atmış, metrelerce sürüklenmişti.
Çarpışmanın etkisiyle, vücutcu öyle sarsılmıştı ki, taktığı kemer bile işe yaramamıştı.

Ense kökündeki keskin sızı bunu kanıtlar nitelikteydi.
Aynı zamanda bacaklarındaki acıyı da hissediyordu.
Kendini zorlayıp bacaklarını hareket ettirmeye çalışsa da, bunu başaramamıştı.
Sanırım bacağı sıkışmıştı.

Kaza esnasında kafasını cama vurmuştu, bunun yüzünden ise başından şakaklarına doğru süzülen kanı hissedebiliyordu.

Çarpmanın etkisiyle patlayan camlar, küçük parçalarını savurarak genç çocuğun yüzünde kesikler açmıştı.
Kesiklerin sızısına bile tepki veremiyordu.

Yalnızca kaşları çatılmış, küçük soluklar alıyordu ve bazen ise dudaklarından küçük iniltiler çıkıyordu.

O an göz pınarlarından küçük bir damla yaş özgürlüğünü ilan etmiş, yanaklarından boynuna doğru ıslak bir yol çizmişti.

'Bitti.' diye geçirdi içinden..
'Hayatım bitti..'

Umutsuzluk dört bir yandan genç çocuğu köşeye sıkıştırırken, bayılacağını hissediyordu.
Başı çok dönüyordu.
Ki öyle de olmuştu.. çok geçmeden bilincini kaybetmiş, gözlerini derin bir uyku için yummuştu.

Sonrasında olan hiç bir şeyi hatırlamıyordu.
Kendisini sıkıştığı araçtan kurtarıp sedyeye yerleştiren sağlık ekibini hissedememişti bile.

☆

2 hafta sonra~

Boş bakışları, saatlerdir camdan dışarıyı izliyordu genç çocuğun.
Uzandığı sedyeden, yarım yamalak gördüğü dışarıyı..

Hayatı tamamen bitmişti..

İki hafta önce geçirdiği büyük trafik kazası, yaşama sevinciyle beraber sağ bacağını da kendisinden çalmıştı.
Geçirdiği kaza sonucunda sağ bacağı felçli kalmıştı, bacağını hissedemiyordu.
Bu durum canını çok yakıyordu.