Kanlı ellerime baktım. Kanlı gömleğime ve kanlı eteğime. "Hass.." dedim içimden. Ne yapacaktım? Ya başıma bir iş gelirse, gerçi alt tarafı kızın çenesini falan kırdım. En fazla ne olabilir ki? "Babam kurtarır beni." dedim yine içimden. Müdürün kızıyım ne de olsa değil mi?
Evet bu 6-7 yıl önceki ben. Lise son sınıfta korkuyordum. Gücümden, hırsımdan, vücudumdan, saçlarımdan, gözlerimden, düşüncelerimden.. ve en çokta öfkemden. Ben güçlüydüm hırslıydım evet, bu güzel. Ama hırsım öfkemi tetikledi, öfkem gücümü tetikledi. Ve ben bir canavara dönüştüm. Aslında kötü bir şey yapmıyordum. Sadece kan seviyordum. Beni öfke krizlerine sokmayı seviyorlardı, beni delirtmeyi. Ben de karşılık vermek zorunda kalıyordum. Düzgünce konuşmak ikna etmiyordu kimseyi o zamanlar. İlla o dayağı yemek gerekiyorlardı. Onlar sayesinde kavgalara, dövüşlere, vahşete alıştım. Ve o zaman korksamda, zevk almasamda...
Artık seviyorum. Hemde çok...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Zarif Boksör
Teen FictionYüzü kan çanağına dönmüş adama şaşkınlık içinde bakarken birden bağırdı, "CANAVAR NE YAPTIĞININ FARKINDA MISIN?!" gülümsedim. "Bu daha bir şey mi? Sakin ol yolun başındayız, alış bana." alaylı bir ses tonuyla güldüm. "Ben mermiye değil..." belindeki...
