bir hayalin ucunda

görünmez

Merhaba, size diğerlerinden daha uzun bir bölüm getirdim. Yorumlarınızı bekliyorum. Ve minik bir sınır koyacağım.

Yeni bölüm için sınır: 30 oy, 5 yorum.

Yeni bölümde görüşmek üzere.

****

Çağla parmaklarını gerginlikle birbirine geçirdi.

Alaz içeri girdiğinde salonda bekleyen Çağla, Cesur ve Yaman'ı görünce kaşları hafifçe çatıldı. "Çağla, ne oluyor burada? Asi odada yalnız mı?"

Çağla'nın bakışı, ikizine döndüğünde ilk önce yapacağı açıklamayı düşündğ, ancak daha sonra gerçeği onun yüzüne söylemeye karar verdi. "Asi gitti." diyen sesi duyduğunda Alaz'ın beyninde birdenbire şimşeklet çaktı. Böyle bir şeyin gerçekliğini düşündü kısa bir süre. Eğer, gitniş olsaydı, herkes bu kadar sakin beklemezdi, Yaman ve Cesur ortalığı ayağa kaldırırdı.

Ama Çağla da ona şaka yapamazdı, onun hassas olduğu bir noktadan böyle bir şey söyleyemezdi. "Ne demek gitti Çağla? Ne diyorsun kızım sen?"

Çağla yutkundu, koltukta oturan Yaman'a ve kanepe de oturan Cesur'a baktı. Sonra gözleri tekrar Alaz'a döndü. "Gitti işte."

"Ağzından çıkanı kulağın duyuyor mu senin Çağla? Gitti işte, ne demek? Asi gitti ve siz burada böyle sakin bekliyor musunuz? Gittiğini gördüğünde niye durdurmadın, bana niye haber vermedin?" dedi Alaz öfkeyle. "Ve siz niye bu kadar sakinsiniz?"

Çağla daha fazla dayamadı. "Gitmesine ben yardım ettim çünkü." dediğinde o zamana kadar susan Yaman ayağa kalktı.

"Ne demek ben yardım ettim, Çağla? Kafayı mı yedin kızım sen? Nasıl sen yardım edersin ya? Bu kızı hiç düşünmedin mi? Sokakta ne yapar, ne eder diye?" diye bağırdığında Çağla da ona karşılık vermeye başladı.

"Asıl siz kızı düşünmediğiniz için o bu hale geldi! Kızı bir kere bile olsun görmediğiniz için kız sizden kaçmayı tercih etti! Siz böyle birdenbire şefkat göstermeye başladığınızda her şeyin düzeleceğini mi sanıyorsunuz? Asi de biliyordu işte düzelmeyeceğini! En fazla bir hafta ilgili olacaktınız, daha sonra yine o hayatınıza geri dönecektiniz! O da bunu bildiği için tekrar hayal kırıklığına uğramak istemedi ve kaçtı. İşte tam da bu yüzden ben ona yardım ettim. Çünkü istemiyorum kırılmasını, ama siz ikinizin yanında kaldığı sürece hep kırgınlık olacak hayatında!" diye sesini yükseltti Cesur ve Yaman'a bakarak.

Elindeki kağıdı, Yaman ve Cesur'a uzattı. "Alın, size bırakmıştı gitmeden önce, Alaz'ı bekledim vermek için."

Yaman titreyen eliyle kağıdı aldı ve hızla açmaya başladı. Alaz, hızla Yaman'a doğru giderken onun yanında durdu ve onun kağıdı açmasını bekledi.

Yaman kağıdı açtı ve sesli bir şekilde okumaya başladı.

“İnanın, bu yazıya nasıl başlayacağımı ben de bilmiyorum.

İçimi dökmek istiyorum biraz sadece, çünkü yüreğimin ortasında sıkışıp kalan duyguları seslere dökmeye cesaretim yetmiyor. Evet, oradalar, kalbimde bir zincire bağlanmışlar, ancak ben onları kabul etmek istemiyorum. Eğer, içinizden birine söylersem, içimdeki korkuya ihanet etmiş olurum diye düşünüyorum. 

İçimdeki birikmişlere hangi zamandan başlayayım, inanın bunu da bilmiyorum ancak başlayacağım. İlk zaferimden. Yaman, benim elimden tuttuğunda bana sadece bir ev, bir yuva vermedi. Bir zaferi, avuçlarımın içine bıraktı. Artık sokaklarda değildim, artık bir evin içerisindeydim, bir ailenin içindeydim.