Çöpçü arabayla yanaştı konteynıra ve apartmanın giriş kapısı açıldı. Yine işe geç kalmıştı kadın çöp poşetini çöpçünün eline tutuşturdu. İlk defa göz göze gelmişti çöpçü. Kadınsa hafif tebessüm edip hızla otobüs durağına gitti. Çöpçü elindeki poşete baktı hiçte çöpe benzemiyordu. İçini açtı sadece siyah bir ajanda vardı. Onuda diğer çöplerin yanına atacaktı. Sonra vazgeçti. Belki ajanda işimi görür diye düşündü.
Tüm mahellenin çöpünü topladıktan sonra arkadaşına devretti işi, evine gidip duşunu aldı. Ekmek arası peynir yedi. Aklına ajanda geldi. Gidip cebinden çıkarttı. İlk açtığında kızın içten gülümsediği bir fotoğraf vardı. Fotoğrafı eline aldı genç çöpçü. Aşık olmuştu kıza saçları uzun ve dalgalı hafif kestane rengindeydi. Yeşil gözleri onu büyülüyordu sanki. Uzun uzun fotoğrafa baktı. Sabırsızlıkla yarını bekledi. Gittiğinde kadınla iletişim kuracaktı. En kötü ne olabilir ki diye düşündü. Fotoğrafı yatağının yanındaki duvara yapıştırdı.
Gözüne uyku girmiyordu. Çok heyecanlıydı. Uzun uzun duvardaki fotoğrafa bakıp hayaller kurdu.
...
Nihayet sabah olmuştu. Genç çöpçü hızla giyindi üzerine bir sürü parfüm sıktı ve aceleyle o kadının apartmanının önünde durdu. Kadın bugün çıkmamıştı. Bekledi çöpçü 10 dakika yarım saat 1 saat kadın hala yoktu. Belki izinlidir diye düşündü çöpçü. İşine devam etti. Ertesi gün gittiğinde kadın yine yoktu. Taşındı mı diye düşünmeye başladı genç çöpçü. Eğer yarında çıkmazsa tüm apartmanda onu arayacaktı. Fotoğrafa bakarken aklına ajanda geldi. İçini açtı bu bir günlüktü.
12.11.23.
Hastahaneden çıkıp eve geldim. Doktor kansere yakalandığımı ve son evrelerinde olduğumu söyledi. Aslında ölmekten korkmuyorum. Pencereye çıktığımda onu gördüm. Çöpçü olmasına rağmen çok temiz ve güler yüzlüydü. Karşıdaki yaşlı Hatice teyzenin evine gidip çöpünü evden aldı. Bende çöpümü aldım ve hızla konteynıra doğru ilerledim. Çöpü verirken göz ucuyla onu süzdüm. Neden bu mesleği yapıyor diye düşünmeden edemedim.
13.11.23
Bu sabah hızla kalktım. Üzerime güzel bir şeyler giyip hafif makyaj yaptım. Ve onun geldiğini görüp hızla koştum.
"Günaydın"
"Size de '
Soğuk ve mesafeliydi. Kırılmıştım belli etmemek için durağa gittim. Çöpçü gittikten sonra tekrar eve geldim. Onun dikkatini nasıl çekebilirim hiç bir fikrim yoktu.
28.11.23
Her gün aynı saatte onu bekliyordum. Adının Cihan olduğunu öğrendim. Bir türlü bana bakmıyordu. Aceba sevgilisi mi var diye düşündüm. Sosyal medyası yoktu. Yaşamak için bir sebebim olmuştu onun sayesinde kemoterapiye başlamıştım. Ama ne yazık ki saçlarım dökülmeye başladı.
30.11.23
Eczaneden çıkarken onu bir kıza sarılırken gördüm. İçim cız etti. Göz yaşlarımı tutamayıp ağladım.
1.12.23
İlaçları almaktan vazgeçtim. Yaşamak için sebebim kalmadı. Bu sana veda mektubum olsun. Ben seni çok sevdim. Sen beni uçurumun kenarından aldın. Ama karanlık kuyuda bıraktın senin suçun yok ben imkansıza aşıktım. Umarım beni hep hatırlarsın elveda.
..
Göz yaşlarını sildi çöpçü. Hızla kızın kapısına gitti. Kimse kapıyı açmadı.
'Evladım Esin'i hastahaneye yatırdılar. Evde yok.'
En yakın şehir hastahanesi ne gitti. Kanser bölümünü bulup Esin adında ki hastayı aradı.
'303 numaralı oda 2.kat sağdan 5. Kapı.'
Hızla merdivenleri çıktı. Odaya girdiğinde doktor ölüm belgesine imza atıyordu.
' Ölüm saati 15.43'
Hayır! dedi genç .hayır! bu olamazdı. Son birkez baktı sedyedeki kıza yüzü sararmış saçları gitmişti.
Neden diye isyan etti neden ona bu kadar geç kaldım neden ?
