Bütün bir yol boyunca hiç uyuyamadım. Ama sonunda uçak inmişti.
Emma: anne kalk geldik
Annem nedense çok mutluydu. Garip...
Bella: tamam sana bir süprizim var.
Emma: ne sürprizi?
Bella: görürsün
Uçaktan indik valizimizi en son verdiğimizden ilk aldık.
Emma: AUSTİN!!!!!
Ona doğru koşmaya başlamıştım. Hemen sıkıca sarıldım ona. O benim 8 yıllık arkadaşım.
Austin: çok değişmişsin. Bu kadar güzel olacağını bilemedim.
Küçük bir kahkaha attım.
Emma: güldürme beni ben mi güzelim?
Austin:evet ve ben ciddiyim.
Emma: neyse...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Burda 1 yılımı bitirdim. Babama verdiğim sözü tutuyorum notlarım iyi ve tedavi mükemmel gidiyor. Neyse okuldan çıkıp eve doğru yürüyorum lanet olsun annemin telefonu geçen gün bende kalmış. Mesaj geldi. Bakabilirim kızıyım sonuçta... Hey hey hey bu adam da kim? Mesajları okudum. Ne yani annem babamı mı aldatıyor? Senden nefret ediyorum anne! Sonunda eve geldim. Girdiğim an kapıyı hızla çarptım.
Bella: Emma ne yaptığını sanıyorsun sen?
Emma: asıl sen ne yaptığını sanıyorsun. Babamı aldatmak güzel miydi en azından?
Bella: Emma sen ne diyorsun?
Emma: bana sökmez anne.... Aa pardon anne dedim olmaz olsun senin gibi anne!
Eşyalarımı toplayıp evden çıktım. Peki şimdi? Şimdi ne olacaktı? En iyisi Austin'i aramak...
