Yağmur damlaları yüzümü talan ediyordu, ancak şöyle bir sorun vardı;burası kapalı bir alandı.
Son bir gayretle gözüme kestirdiğim çıkış kapısına doğru ilerledim. Vücudumun kontrolünü yitirmek üzereydim. Sanki bir güç beni ele geçiriyordu, kendimi kontrol edemiyordum.
Kapıya varmıştım ki başıma inanılmaz bir ağrı girdi ve duraksamak zorunda kaldım.
Tüm hayatım gözlerimin önünden geçiyordu. Bir güç beynimi ele geçirmek üzereydi. Sanki anılarımda bir şey arıyordu, ve işte o kahkaha...
Beynimin en derinliklerinde hissetim ses tellerindeki titreşimi. Acıyı tüm vücudumda hissettim. Ve yine o kahkaha koptu karşımdaki varlığın dudaklarından. Bu bir sondu, bu bir yenilgi, belki de bir başlangıçtı. Sonsuzluğa sürüklendim. İşte o an kontrolü kaybettim.
✧Bernadette'den✧
Daha önce hiç görmediğim bir balo salonundaydım. Her şey çok şık, bir o kadar da sadeydi. Bir sürü insan vardı fakat henüz beni fark etmemişlerdi. İleride Agatha'yı gördüm, koşarak ona doğru gidiyordum ki birden her şey kayboldu. Etrafıma bakındığımda yüzünde maske olan iki kişi gördüm. Bunlardan biri Agatha'ydı ancak zor arım atarak çıkış kapısına doğru ilerlemeye çalışıyordu.
Yanına gitmek için adım atmaya çalıştım ancak olmadı. Hareket edemiyordum!
Bir kahkaha duyuldu, Agatha dizlerinin üzerine düştü ve titremeye başladı. Ne konuşabiliyor, ne hareket edebiliyordum. Agatha'nın yardıma ihtiyacı olduğu ortadaydı. Onu kurtarmalıydım!
Ve bir kahkaha daha, Agatha yorgunca gözlerini kapattı ve bedeni yere düştü. Karşısındaki varlık birden kayboldu ve sonunda hareket edebiliyordum.
✧Yazar'dan✧
Bernadette hızla Agatha'ya doğru atıldı. Canından çok sevdiği kişiyi kaybedemezdi. Hızla Agatha'yı dürtüyor ve ölmemesi için yalvarıyordu.
Agatha yavaş yavaş kaybolmaya başladığında ikinci bir şok dalgası daha geçmişti Bernadette'nin üzerinden.
Hayat bize düşmandı, hep sevdiklerimizi alıyordu elimizden. Aradan bir işkenceden farksız bir kaç dakika geçti ve en sonunda Bernadette'nin korktuğu başına geldi.
Bernadette, kendini boşluğa sarılırken buldu ve işte o zaman gözyaşlarının akıp gitmesine izin verdi.
Yağmur yüklü gökyüzüne önce hafif bir inilti, sonra da öfke dolu bir haykırış yükseldi. Çaresizdi...
Ruhunun derinliklerinde arkadaşını aradı ancak bulduğu tek şey mutlak sessizlikti. Agatha şimdi neredeydi?
❇7 saat önce❇
✧Agatha'dan✧
Kızlarla Bayan Angelice'nin düzenlediği gezi için hazırlanıyorduk. Sınıfın çoğu bu gezinin gereksiz olduğunu düşünüyordu fakat karşı çıkamıyorlardı çünkü zorunlu bir geziydi. Açıkçası bu duruma herkes şaşırmıştı çünkü daha önce hiç böyle bir şey olmamıştı. Bir gezinin olacağını bize 2 gün önce haber vermişlerdi fakat nereye gideceğimizi söylememiş ve bize doldurmamız için herhangi bir form vermemişlerdi. Bu sabah ders işlerken Bayan Angelice nefes nefese sınıfa girmiş ve tedirgin bir şekilde bir ormana gideceğimizi söyleyip zorunlu olduğunu özellikle belirtmişti. Ormana neden gittiğimizi ben de merak ediyordum ama sorgulamamıştım.
Kafamdaki düşünceleri bir kenara bırakıp bavulumu hazırlamaya geri döndüm. Catherine'den (ç)aldığım açık pembe renk rujum manevi açıdan benim için çok değerli ve bitmeye yakın durumda olmasına rağmen hep yanımda taşırım.
En yakın arkadaşım Bernadette'in odaya hayvan gibi dalması ile yerimden sıçradım.
"Gerçekten adının anlamını çok iyi taşıyorsun Bernadette!"
"Aman be Agatha"
"Ne için geldiğinizi öğrenebilir miyim Lady Bernadette?"
"Tabii ki Agathacığım, babamdan öğrendiğim bilgiye göre bu geziyi aslında Bayan Angelice düzenlenmemiş ve o da buna zorlanmış." Bernadette'nin babası hem bizim okulun sahibi hem de belediye başkanıydı o nedenle çoğu bilgiden ilk Bernadette'nin haberi oluyordu.
"Nasıl yani, kim zorlamış olabilir ki?"
"Ne yazık ki orasını bilmiyorum zaten babama her bu gezi hakkında bilgi almak için soru sorduğumda olduğu yerde donup kalıyordu bu da benim daha çok merak etmeme neden oldu ve babam biriyle telefonda konuşurken duydum bunları."
"Oha!!"
"Bir saniye o zaman sanırım baban da zorlanmış ama kim tarafından?"
"Valla ben sadece bunları duydum elimde daha fazla bilgi yok ama şunu bilmelisiniz ki benim adım Bernadette ise ben bu işin peşini bırakmam."
"Ben de varım" İkisi de kararlı duruyordu ama ben hiç emin değildim. İçimde bir korku vardı bu konuya dair ve bu korku tüm vücudumu sarıp sarmalıyordu. Hissediyordum kesinlikle başımıza bir şeyler gelecekti ve ben arkadaşlarımı koruyabilecek kadar güçlü biri değildim. Başıma, başımıza ne geleceğine dair hiç bir fikrim yokken nasıl plan yapabilirdim ki?
"Ya sen Agatha?" Bernadette'nin sorusuyla birlikte düşüncelerimden sıyrılıp "Ben emin değilim, başımıza olağandışı bir şeyler gelecekmiş gibi hissediyorum." diyerek cevap verdim.
"Başımıza ne gelebilir ki, bir katil tarafından kaçırılıp, parçalara falan mı ayrılacağız yani?"
"Doğru diyorsun ya ne olabilirki bu mümkün değil zaten." dediğimde hâlâ tedirgindim. Bir anlamı yoktu ancak çok farklı duygular içerisindeydim. Nedensizce aşırı stres olmuştum.
"Ay Agatha senin bu ödlekliğine ölüyorum ya."
"Neyim ödlekmiş benim sadece bütün ihtimalleri göz önünde bulundurup kapsamlı düşünüyorum. Sizin gibi her merak ettiğim şeye atlamıyorum." dememle bahçeye inmemiz için anons yapmaları bir oldu.
"Her neyse hazırsanız aşağıya inelim." diyen Catherine ile kapıya doğru yöneldim.
༺⊰⊱༻
Boş konuşmalar eşliğinde otobüslere yerleştiriliyorduk. Çok sevgili(!) sınıf öğretmenimizin bizim üçlüye garezi olduğu için bizi farklı otobüslere yerleştirmişti. Hayır yani ne yapıyoruz biz adam mı öldürüyoruz ? Altı üstü dedikodu yapıp normal(!) bir şekilde gülüyoruz.
Sınıf öğretmenimiz Bayan Daisy bana sahte bir gülücük atarak okulun sessiz çocuğu yani Kaitlyn'in yanına oturtturdu.
Kaitlyn ile daha önce hiç muhattap olmamıştım sadece bizim sınıftan olduğu için görüyordum. Sessiz olmasına rağmen arkadaş çevresi oldukça genişti. Genelde okulda kimseyle konuşmazdı o nedenle çoğu kişi onun arkadaş çevresini gördüğünde hayrete düşerdi. Bense kafamı böyle boş şeylerle yormak istemediğim için pek takmıyordum.
Kaitlyn yavaşça bana doğru dönüp beni süzdü, ardından hafifçe tebessüm etti. Tebessümüne karşılık verdim ve önüme döndüm.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
SELAMM! BİRİNCİ BÖLÜMLE HERKESE MERHABA. UZUN ZAMAN OLDU. İLK BÖLÜMÜ YAZMAYA BİR TIK(!) ÜŞENMİŞ OLABİLİRİM. FAZLA UZATMAYACAĞIM,UMARIM BEĞENİRSİNİZ. İYİ OKUMALARR🫀🍷🔪💃🏻
