កាត់មកពេលនេះsatangគេបានឡើងមកបន្ទប់ហើយក៏អង្គុយគិតនិងពាក្យសំម្ដីយប៉ាwinnyនិយាយមិញនេះ
Satang : គាត់និយាយបែបនេះធ្វើអីទៅគាត់និយាយធ្វើដូចគាត់លែងនៅលើលោកនេះហើយចឹង
ណ្ហើយចុះវាមិនមែនជារឿងរបស់យើងទេកុំទៅខ្វល់អីហើយស្មើនិងអាតានិងញាំបាយហើយរឺនៅណ៎ន៎ែបានហើយអាsatangឯងកុំទៅខ្វល់និងគេអីគេចង់ញាំរឺមិនញាំជារឿងរបស់គេយើងដេកវិញល្អជាងយប់នេះដេកម្នាក់ឯងច្បាស់ជាសប្បាយហើយ
កាត់មកមើលជេមវិញតាំងពីប៉ារបស់fotនិយាយបែបនោះមកគេខំប្រឹងរៀនណាស់ទាំងយប់ទាំងថ្ងៃរហូតដល់ហ្វូតគេនិយាយ
ហ្វូត : បងមិនបាច់ប្រឹងដល់ថ្នាក់និងក៏បានមិនបាច់ទៅខ្វល់និងសំម្ដីប៉ាអូនពេកទេ
ជេម : មិនបានទេបងសន្យាជាមួយគាត់ហើយបងត្រូវតែធ្វើអោយបានបងមិនធ្វើអោយខូចឈ្មោះជាកូននោះទេ
ហ្វូត : ក៏តាមចិត្តបងចុះចឹងអូនមិនហាមបងទៀតទេតែបងមកញាំបាយសិនទៅចាំទៅរៀនតទៀត លឺហ្វូតនិយាយបែបនេះហើយជេមក៏ងើបដើរទៅញាំបាយហើយក៏សំម្រាកបន្តិច
បងហត់ទេ
ជេម : បងមិនហត់ទេដើម្បីអូនបងធ្វើបានស្រាប់ហើយអូនមិនបាច់បារម្មណ៍ពីបងទេ
ហ្វូត : ស៊ូៗណាអូននិងធ្វើជាកំម្លាំងចិត្តអោយបង ជុប សឺត និយាយហើយក៏អោនទៅថើបជេម
ជេម : អរគុណអូនហើយណាដែលនៅក្បែបងៗសុំនៅបែបនេះបន្តិចសិនណា
ហ្វូត : ហុឹម បងគេងទៅចាំស្អែករៀនតក៏បាន និយាយហើយពួកគេក៏បានគេងលក់ទៅ
រហូតដល់ព្រឹកឡើងពួកគេក៏បានទៅសាលារៀនជាមួយគ្នា
Mark : បងទៅរៀនហើយណាអូនសំម្លាញ់
Frod : បាទ បងនេះបាយអូនរៀបចំអោយហើយណា
Mark : អរគុណអូនសំម្លាញ់
និយាយហើយក៏ទៅរៀន
នៅក្នុងថ្នាក់រៀន
Satang : ន៎ែ ពួកឯងថ្ងៃនេះយើងលឺថាមានអ្នកឧបត្ថម្ភនៅក្នុងសាលារៀននេះគេមកមើលសិស្សនៅទីនេះរៀនយ៉ាងម៉េចដែលហើយលឺថាគេសង្ហាណាស់វើយហើយនៅលីវទៀតផង
ជេម : ហើយយ៉ាងម៉េចបើគេនៅលីវឯងចង់ញ៉ែគេហ៎
Satang : បើញ៉ែបានយើងនិងញ៉ែហើយបើបានគេច្បាស់ជាដេកសុីមិនចាំបាច់មករៀនហើយនៅទៅរកការងាធ្វើទៀតយើងខ្ចិលណាស់
ជេម : អឺ យើងជូនពរមអោយឯងបានសំរេចចុះហើយកុំភ្លេចគុណយើងផង
Satang : អឺបើបំណងយើងបានសំរេចយើងមិនភ្លេចឯងទេ កាត់មកពេលនេះកំលោះសង្ហារបស់យើងក៏បានមកដល់
កុំប្រាប់ណាថាជាគេ
ពេលនោះwinnyក៏បានដើរចូលមកដល់នៅលើវេទិការលោកគ្រូក៏បាននិយាយ ប្អូនៗនេះគឺជាលោកwinnyដែលជាម្ចាស់ឧបត្ថម្ភធំជាងគេនៅក្នុងសាលាមួយនេះហើយសិស្សនៅក្នុងសាលានោះក៏នាំគ្នាភ្ញាក់ផ្អើលយ៉ាងខ្លាំងពីដំបូងគេគិតថាអ្នកដែលឧបត្ថម្ភគឺជាមនុស្សចាស់តែនេះនៅក្មេងសោះមានលុយច្រើនដល់ថ្នាក់នេះហើយថែមទាំងនៅមិនទាន់មានម្ចាស់ចិត្តទៀតមិនដឹងថាអ្នកណាទេដែលមានសំណាងបានធ្វើជាប្ដី
Satang : ហេតុអីក៏ជាគេទៅវិញមនុស្សមួយផែនដីមិនជួបបែលជាជួបអាតានិងទៀតហើយអោយយើងគេចទៅផ្លូវណាទៅ អាជេមយើងសុំទៅបន្ទប់ទឹកមួយភ្លែកសិនយើងទ្រាំលែងបានទៀតហើយ
ជេម : វាកើតអីចេះហេតុអីក៏ប្រញាប់ខ្លាំងបែបនេះប្រហែលជាវារាក់ផងក៏មិនដឹង
Winnyគ្រាន់តែឃើញsatangដើរចេញទៅគេក៏ដើរទៅតាម នៅក្នុងបន្ទប់ទឹក
Winny : ឯងកំពុងតែរត់គេចពីយើងមែនទេ
Satang មែនហើយ ....អួយលោកមកពីពេលណាហេតុអីក៏មិនអោយខ្ញុំលឺសំលេងអីបន្តិចសោះ
Winny : បើយើងមកអោយឯងលឺសំលេងរបស់យើងឯងនិងគេចពីយើងទ់តហើយតែឯងមិនបាច់ភ័យទេរឿងរបស់យើងគ្មាអ្នកណាដឹងទេបើឯងព្រមធ្វើតាមយើងស
Satang : លោកចង់អោយខ្ញុំធ្វើអី
Winny : គ្មានអីពិបាកទេគ្រាន់តែឯងនាំយើងដើរលេងនៅក្នុងសាលានេះហើយក៏ន៎ែនាំមិត្តរបស់ឯងអោយយើងស្គាល់
Satang : លោកចង់ស្គាល់មិត្តរបស់ខ្ញុំធ្វើអី
Winny : អោវ ...ប្ដីគ្រាន់តែចង់ស្គាល់មិត្តភក្ភ្ររបស់ប្រពន្ធធម្មតាទេតើ
Satang : លោកទៅរកអ្នកផ្សេងទៅខ្ញុំមិនទំនេរទេខ្ញុំរវល់
Winny : បានតើបើឯងមិនន៎ែនាំមិត្តរបស់ឯងអោយយើងស្គាល់ទេចឹងរឿងរបស់យើងក៏និងត្រូវបានលានត្រដាងអោយសិស្សនិងលោមគ្រូអ្នកគ្រូបានដឹង
Satang អត់ទេលោកហាមលោកទៅប្រាប់អ្នកណា អឺខ្ញុំន៎ែនាំមិត្តខ្ញុំអោយលោកស្គាល់ក៏បានតែលោកហាមនិយាយរឿងនិងអោយអ្នកណាដឹងចាំដល់ពេលទុកអោយខ្ញុំជាអ្នកនិយាយខ្លួនឯង ខ្ញុំទៅវិញហើយ
