ŞAHMERAN

Yetimhane

Küçücük bedenimden kanlar akarken, acılar içinde kıvrandığım halde bana acıyarak bakmakla yetindiler,

Sekiz yaşıma kadar o enkazdan kimse beni tutup çekmedi, kendim enkazımdan çıktım.

Enkazımdan kurtulmayı beklerken, çektiğim acıların hepsine annem şahit olurken, o susmayı tercih etti.
İşte bu yüzden aile kelimesi bana yabancı geliyor.

Pencereden duvara yansıyan ışık sayesinde oda aydınlanıyor, yağmur sesleri içeride yankılanıyordu,

Küçücük bedenim neler görmüştü, Kan kusana kadar karnıma tekmeler yağdırması,yüzümde morartmadık yer bırakmaması, adını bana hiç unutturmaması ve kendimden nefret ettirmemi sağlayacakHer şeyi yaşatmıştı o evde,

Evladını aşkı uğruna satan anne mi? Evlat sevgisi , sevgi nedir? İki yabancıdan başka bir şey değil. 

"Arif amca! Lütfen beni burdan çıkar, Acıktım ve susadım. Çıkar beni!"

Başımda hissettiğim ağırlık yüzünden gözümü açtığımda, Zümrüt'ün sorgular bakışlarına maruz kaldım.

"Afra, kızım iyimisin? Arif amca kim?"

Kalkar kalkmaz sorularını saydırmaya başlamıştı, yine rüyama girmişti kurtulamıyordum geçmişimin kalıntılarından ve bundan çok yoruldum.

"Bi durda ayılıyım kızım" yataktan kalarak odadaki buzdolabın oraya yürümeye başladım.

Zümrüt arkamdan gelmektense yatağımın köşesine uzanmış beni bekliyordu, yetimhanenin müdürünün yaptığı tek iyi şey odaya buzdolabı koymamıza izin vermesiydi. 
Buzdolabından suyumu alarak geri kapattım,

uykumda baya terlemiştim gerçi uykumu zehir eden beynimin içindekilerdi, her sabah aynı şekilde kalkıyordum.

Zümrüt'ün yanına yatağa uzandığımda zümrütün bakışları beni buldu,

"Hadi başla bakalım, kahvaltıya kadar vaktin var yani yaklaşık on beş dakikan."

Zümrütü kardeşim olarakta görsem ona söyleyemezdim, daha kendi içimde bile onu yenememişken ona anlatamazdım, yapamazdım.

"Ne olcak canım rüya işte" bana inanır mıydı? tek şansım."

"Afra, bana hiç öyle gelmedi"
Konuyu değiştir başka çare yok, sırrım benle güvenli,

"Sen onu bunu bırakta kaçıyoruz dimii?"

Yüz ifadesi değişti durgunlaştı ama neden? Oda benim kadar kaçmak istiyor burdan, yani ben öyle hissediyorum, tek hayali ailesini bulmak. Gerçi ona ailenin dizilerdeki gibi olmadığını söylesemde anlamıyor.

"N-nasıl yani ?"
Bu kızın soruma soruyla cevap vermesi deli ediyor,

"Kaçacağız,sen aileni bulacaksın bende buradan kurtulup Özgürlüğe kavuşacağım."

Yattığı yerden dikleşti, kendine güvenmesede yapmak istiyordu, ailesi için.

"Doğru, bu gece kaçacağız."

Yüzünde gülümseme yer aldı,
dediği gibi mutlu olucak mıydı? Ailesi onu isteyecek miydi? Peki ben özgür olucak mıydım?

"Kaçacağız bu gece" tekrarladım, korkusuzduk bunu bize doğduğumuzda sokaklara atan ailelerimiz öğretmişti,

>>>

Herkesin uyuduğuna emin olduktan sonra zümrütün yattığı ranzaya ilerledim,

kimse uyanmamalıydı, yoksa hepsi bizden önce müdüre gider yakalattırırdı, burda kimse kardeş değil, hepimiz birbirimize tiksinerek bakarız yada hiç bakmayız , Buda aynı kaderi yaşadığımıza dair kanıttı.

Zümrüt'ün  ranzası boştu, ne yani benden  öncemi kaçtın?
Bu hiç olmadı zümrüt,

Daha fazla kendimle konuşmamak için tuvalete ilerledim,
belkide stresten altına sıçmıştır? İç ses, bu gün ne kadarda komiksin,

"Zümrüt nerdesin?" Oldukça sesiz konuşmaya çalıştım,Ses gelmeyince daha da içeriye ilerledim.

Girmemeliydim, hayır! , bu sefer olmaz yine birinin benim için canı yanmamalı hayır!Açelya ağlıyor musun?
Benim elimde değil iç ses,

Yine sevdiklerim gitmişti,

Burda tek kardeşim Zümrüttü
Ama artık o ölüydü...