Επιστολές 2023 έως

Killer Under The Bed (Β.Χ)

23/3/2023

· · ·

Πέτρα Μεταλλινού

Β. Χ

Δεν μπορώ να κοιμηθώ αγάπη μου. Ούτε που ξέρω πόσες μέρες έχω να κλείσω μάτι. Από τότε που έμαθα ότι σκοτώθηκες υποθέτω. Το μυαλό μου δεν μπορεί να κάνει κανέναν υπολογισμό αυτή την στιγμή. Τις νύχτες απλά τριγυρνάω σαν φάντασμα στο σπίτι. Η τηλεόραση παίζει ταινίες τρόμου. Μου αρέσει πολύ τις στιγμές που δεν σεργιανίζω, να βλέπω τρομοκρατημένους ανθρώπους ή ανθρώπινα μέλη και αίμα να κείτονται σε σιχαμερά πατώματα.

Μία τέτοια ταινία ήταν και το «Η Κούκλα του Κακού», η οποία μου άνοιξε τα μάτια και κατάλαβα τι ήταν αυτό που σας έκανα τόσα χρόνια. Δεν ξέρω εάν εγώ φταίω για τον θάνατό σου ή όχι. Δεν ξέρω τι θα γινόταν εάν δεν έπαιρνα αυτές τις αποφάσεις και δεν σας πίεζα να τις πάρετε και εσείς. Πραγματικά όμως πιστεύω πως το έκανα για το δικό σας καλό.

Δεν θα μπορέσεις δυστυχώς να μάθεις ποτέ. Δεν θα μπορέσεις ποτέ να μάθεις πώς είναι το να μην προλάβεις καλά καλά να ξεφύγεις από την ζαλάδα της εφηβείας και της νεανικής σεξουαλικότητας και αμέσως να γίνεις μητέρα και ξανά και ξανά. Όταν είσαι παιδί, απλά ανακαλύπτεις τον κόσμο. Δεν προλαβαίνεις να καταλάβεις ποιο είναι το σωστό και ποιο το λάθος. Δεν προλαβαίνεις από μήνα σε μήνα να καταλάβεις πόσο ύψος έχεις και πόσο μήκος έχουν τα πόδια σου. Ούτε των φίλων σου. Πώς είναι δυνατόν να καταλάβεις το πώς είναι η ζωή και ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να ζεις?

Με το που γίνεσαι έφηβος, ένα πράγμα έχεις στο μυαλό σου: Τι παίζει με το αντίθετο φύλο? Ποιοι είναι αυτοί οι άντρες και τι είναι αυτό που νιώθω και για αυτούς? Τι είναι αυτό που νιώθουν αυτοί για εμένα και τι χρειάζεται να κάνω με όλο αυτό? Κάποιες φίλες μου λένε ότι χρειάζεται να κάνω αυτό, κάνουν κάτι άλλο, τα αγόρια ζητάνε κάτι άλλο, οι γονείς μου λένε κάτι άλλο και η τηλεόραση τα λέει όλα αυτά μαζί. Δεν έχω πολλά χρόνια προκειμένου να μπορέσω να σκεφτώ, να δοκιμάσω και τελικά να αποφασίσω το τι συμβαίνει. Εκεί χρειάζονται αρκετά χρόνια και μόρφωση έτσι ώστε να κατασταλάξουμε το ποιες είμαστε και τι θα κάνουμε με την ζωή μας. Εγώ δεν τα είχα. Έγινα κατ' ευθείαν μητέρα και ξέρεις... το να είσαι μητέρα δεν είναι καθόλου εύκολο.

Έχεις αμέσως να φροντίζεις 24 ώρες το 24 ωρο ένα άλλο πλάσμα που δεν γνωρίζει ΤΙΠΟΤΑ από αυτόν τον κόσμο και δεν μπορεί να επιβιώσει μόνο του. Χρειάζεται εσένα προκειμένου να παραμείνει ζωντανό. Μέσα από αυτή την διαδικασία, χρειάζεται να παραμείνω και εγώ ζωντανή και να νταντεύω και σωματικά και ψυχολογικά και έναν άντρα ο οποίος είναι ακόμη περισσότερο ανέτοιμος από εμένα να γίνει πατέρας. Που να βρω χρόνο να χωνέψω την ζωή καθ' αυτή και το τι να θέλω να κάνω, να σκεφτώ, να αισθανθώ? Τίποτα δεν προλαβαίνω να κάνω. Απλά να αντιμετωπίζω την ζωή όπως έρχεται.