Serseri(Gercek Ailem)

Neden

İlahi Bakış Acısı
Ne demişler "Sevdiklerimizi kaybetmek zorundayız..Yoksa değerlerini nasıl anlarız?" Gerçekten öylemi cidden sevdiklerimiz kaybetmek zorundamıyız yanı neden neden sevdiklerimizi kaybediyoruz kaubettigmizde hayata nasıl tutunacağız kaybetmedigimiz zamanda değerlerini bilmiyormuyuz Çogu seyi kaybettigi zide gözümüzde daha değerli oluyor mesela bir kalem neyse asıl konuya gelerim Batıray suan karakoldayık Psikolok gelmişti ve yanında oturuyordu Psikolok İlknur hanımın yeğeniydi Batıray uda kardes gibi görüyordu biyolojik aileside kapının onundeydı Atakan ve Ekim aglıyordu aileninde gözleri dolmuştu

"Batıray bak yasadıgı durum çok kötü ama ayakta durman gerek hem Biyolojık ailen seni çok sevi-" lafını kesen sey Batıray ın eliyle masayı devirmesiydi aile kosalak içeri girmişti ve İlyas bey hemen Oğlunu tutup sarılmıştı ama Batıray İlyas beyin gögsüne vuruyordu ve itiyordu Batıray İlyas beyden ayrıldı ve odada kosalak cıkmaya başladı herkes onun pesinden geliyordu ama öyle hızlı kosuyordu ki yetisemiyordular bir otobus gördü ve hemen elini kaldırdı otobus durdu ve içine girdi Biyolojik aile ve Atakan Ekim yetisemeden araba hareket etmişti ögrenci kartıyla bastı ve bir yere oturdu gözlerini kapattı yorgundu olayın üzerinden 2 gün geç isti Ekrem beyin ve İlknur hanımın cesedi morgda duruyordu Batıray cesaret edip bakmaya gitmemişti yarım saattir gözleri kapalıydı gözlerini açınca etrafına baktı ve otobus un içinde bir yazı yazıyordu "Sevdigin birini kaybettigi de seni seven Baska birileri için ayakta durmak zorundasın yoksa ayakta duramazsın" yazıyordu

"Sevdigim birileri yoksa ne olacak" dedi Batıray sonra derin nefes aldı ve gördügü durakla inmek istedigi söyledi hemen indi ve kosamay basladı 10 15 dakika sonra bir eve varmıstım kapıyı caldı kapı acıldı Batıray hemen sarıldı kokusunu içine cekti..

"Batıray iyimisin" dedi Genç kız Batıray ayrıldı kızın gözlerine baktı sonra tekrar sarıldı kokusunu içine cekti ama sonra sonra gözleri yavas yavas kapandı kızın üzerine yığılmıstı...