Küçüklüğümden bu yana ailesine aşık olarak büyümüş çocukları deli gibi kıskandım.Nedeni ailem tarafından bile görülmememdi.Okul çıkışı bütün çocukların anne yada babalarına koşup sarılmasını daha sonra ellerinden tutup gülüşerek yürümelerini izleyerek büyüdüm ben.Ailem beni görünmez bir insan olarak yetiştirdi,tek önemli şeyin okuldan ibaret olduğunu öne sürüyorlar.Okuldan dönüdüğümde bana halim hatırım bile sorulmuyor,ben önemsiz bir objeden ibaretim.Ailem herşeyde muhteşem olmamı bekliyor ve beni bir robot gibi yönlendiriyorlar.Çok yoğun çalıştıkları için bana ayıracakları vakitleri de yok zaten.Olsa bile umurlarında değilim.Evde hepimiz birbirimize yabancıyız.Annemle babam sadece aynı yatakta yatan bir insan ve ben ise evde öylece duran bir kız çocuğuyum. Olsun,alıştım.
*Hayır,alışmadın Kumsal.Sadece kendini kandırıyorsun.*
Haklısın,sende haklısın iç ses.Ama kendimi kandırmak dışında yapacak bir şeyim yok.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YABANCI✓ TEXTİNG
ChickLitÖnünde çıkmaz sokaklar var, Sen buralara kayıp ve yabancısın... Küçüklüğünden bu yana,her yönüyle kısıtlanarak büyütülmüş Kumsal, henüz 9 yaşında resme olan ilgi ve yeteneğini keşfetmiş ve bunu gizlice geliştirmişti.Kimseyle konuşmuyordu,arkadaşı yo...
