Platonik | Chaennie

♡7♡

Park❤

Jennie
Unnie
Selam
Ya sen şimdi okulun en başarılı öğrencilerindensin ya

Park❤
Selammm
He oyleyim💅🏻💅🏻

Jennie
Benim zorlandığım bir konu vardı
Acaba yardım edebilir misin diye soracaktım

Park❤
Tabi
Ne zaman bossan kutuphanede kalip yapalim

Jennie
Şuan boşum
Sende boşsan gelebilir misin

Park❤
Ewt bosum
Geliyommm

---

  -Jennie-

  Kütüphanede oturmuş ödevlerimi yapıyordum. Aynı zamanda Chaeyoung unnie'yi düşünüp gelip gelmeyeceğini merak ediyordum. Kalemimi sallamaya  başlayarak iç geçirdim. Kütüphanenin yolu o kadar uzun sürmese gerekti.

  "Jennie!"

  Adımı duymamla başımı kaldırdım. Chaeyoung unnie heyecanla yanımda duruyordu. "Yardıma ihtiyacın olduğunu duydum ve kahramanın olarak buraya gelmeyi kendime borç bildim." Diyerek kolunu büküp azıcık belli olan kaslarını gösterdi.

  Onun dediğine güldüm. "Evet unnie, arkadaşının yardıma ihtiyacı var."

  "Hadi o zaman!" Bağırarak herkesin dikkatini çekmeyi başardıktan sonra hiçbir şey yokmuş gibi sandalyeyi çekip yanıma oturdu.

***

  Sonunda ödevler bittiğinde kitaplarımı toplamaya başlamıştım. Chaeyoung unnie de bana bu konuda yardım ediyordu.

  "Yardımların için teşekkürler unnie~" Şirince gülümsedim.

  "Bir şey değil mandu." Yanaklarımı sıktı. Bu Taehyung oppanın grupta söylediklerinden sonra arkadaşlarının ve kendisinin bana taktığı lakaptı. Aslına kalsa hoşuma gidiyordu, hayatımda ilk kez lakabım oluyordu. Annemin "kelebeğim" hitabını hesaba katmazsak.

  "Ben çok acıktım ya. Zaten sabahtan beri buradayız ve sadece kurabiyelerle beslendik. Hadi bir yerlere gidip yemek yiyelim." Sevinçle dedi.

  Saate baktım. Akşam saat yediydi ve ailemi endişelendirmek istemiyordum. Ayrıca, şuan yanımda para yoktu.

  Mahçup ifadeyle Chaeyoung unnieye baktım. "Unnie, başka zamana kalsın. Hem ailem endişelenir, hem de..."

  "Hem de ne?" Kaşlarını çattı.

  "Şuan yanımda para yok." Mırıltıyla dedim.

  "Ya şapşal! Sorun mu bu şimdi?" Omzuma vurdu. "Aileni arayıp haber edersin, hesabı da bu seferlik ben öderim. Sonra başka bir zaman da sen ödersin, ödeşmiş oluruz!"

  "Ya unnie teşekkürler ama-"

  "Aması falan yok. Anlaştığımızı düşünmüştüm. Hadi şimdi gidelim."

  Birlikte tatlı ve ucuz bir restorana geldik.

  "Hadi, hızlıca bir şeyler yiyelim. Açlıktan öleceğim şurada." Kıkırdayarak masalardan birine oturdu. Bende yanına geçtim.

  Bir şeyler sipariş ettikten sonra yemeye başladım. Başladım diyorum çünkü unnie daha yemeğe başlamamış, bana bir beklentiyle bakıyordu.