His Little Girl

part1

                     I Sv's pov

Би орон дээрээ тайван унтаж байтал сэрүүлэг чанга дуугарч намайг дэндүү их залхааж байсан ч би хичээлтэй учир бослоо.

Би нүүр гараа угаагаад хувцасаа өмслөө.... Цүнхээ баглаад гэр бүлийнхэнтэйгээ хооллохоор яаран буулаа.

Би өндөг шарж байтал хэн нэгэн над руу ирж байгааг мэдэрсэн бөгөөд энэ нь миний хойд ээж байсан.

Би түүнтэй "Өглөөний мэнд" гэж хүндэтгэлтэйгээр хэлэв.

"Ммм" тэр хариулаад миний бэлдсэн өндгийг идэв.

"Би танд юм хэлэх гэсэн юм" гэж
Би толгойгоо бөхийлгөн хэлэв.

"Тийм үү" тэр харцаа над руу чиглүүлэв.

"3 хоногийн дараа зуны амралт эхэлнэ. Дараа нь би хаа нэгтээ ажиллая гэж бодсон." Би эерэг хариу хүссэн....гэвч тэр "Үгүй" гэсэн.

"Ажиллах шаардлагагүй. Зөвхөн хичээлдээ анхаарлаа хандуул.
Миний ажиллаас орж ирсэн мөнгө чамайг сургахад хангалтгүй гэж үү??"- Тэр миний шийдвэрт сэтгэл хангалуун бус байна.

Тэр надтай хүйтэн харьцдаг ч жинхэнэ охин мэт хайрлаж байгааг нь би мэдэж байна.
Түүнд ачаа үүрүүлхийг хүсээгүй.
Учир нь тэр миний болон дүүгийн төлөө үргэлж ажилдаг гэдгийн би мэднэ. Энэ нийгэмд өрх толгойлсон эх, бэлэвсэн эмэгтэй байх нь хэцүү гэдгийг бүгд л түүнийг шүүж, үзэн яддаг.

Би түүнд гомдсон учраас тэр хүлээж авахгүй байсан ч ажиллахаар шийдсэн.

Би зоригоо чангалан "Би зүгээр л өөрийнхөө шийдвэр учраас ажилд орохыг хүссэн юм...
Аль ч тохиолдолд би ажиллах ёстой. Одоо яагаад болохгүй гэж" Тэр бодолд автсаар над руу харлаа.

"Аав чинь нас барахаасаа өмнө чамайг бас хичээл сургуулилтыг чинь хариуцна гэж амласан. Тийм учраас би чамайг ямар ч ажил хийлгэхгүй, гэхдээ чиний л шийдвэр бол би чамайг бас сур гэж албадаж чадахгүй." Түүний яриа намайг бага зэрэг баярлуулсан.. Би одоо хаа нэгтээ ажиллах боломжтой боллоо.

Би энэ айлын хоёр дахь том хүн учраас дүү, хойд ээжийнхээ өмнө хүлээсэн үүргээ биелүүлэх ёстой.

Гэнэт мөрөндөө хүрэхэд би сургуулийнхаа зүг алхаж эхлэв. Би мэдээж  найз Юнагийнх байсан гарны эзэн рүү харлаа.

"Хөөе богинохон"-Тэр над руу сээтэгнэх маягаар нүд ирмэв. Би түүний гарыг гараас нь салгав.

Би түүний гарыг мөрөн дээрээс минь салгаж аваад "Хөөе дамми" гэж би түүн рүү хараад шоглонгуй инээв.

"Яа-Намайг тэнэг гэж дуудахаа боль"-Тэр өхөөрдөм царайлан хэлэхэд би түүний зан авирыг хараад инээв.

Би түүнд "Эхлээд намайг богинохон гэж дуудахаа боль, тэгвэл би чамайг тэнэг гэж дуудахаа болино" гэж хариулсан.

"Тэгвэл би чамайг намхан гэж дуудахаа хэзээ ч зогсоохгүй болохоор үүрд намайг тэнэг гэж дуудахад дасан зохицох ёстой гэсэн үг" гэж тэр намайг шоолж эндээс зугтав.

"Яаа, боль" би түүн рүү залхсан царайтай гүйлээ.

Тэр эцэст нь зогсоод над руу эргэж харлаа.."Өнөөдөр математикийн шалгалт байна, чи үүнд бэлдсэн үү? Өө, би түүний бэлдсэн ангийн тэргүүнээс юу гуйж байгаа юм бол тэр бэлдээгүй байсан бол хэн бэлдэх байсан юм бэ.." Тэрээр өөртэйгөө ярьж байгаад толгойгоо цочирдуулав.

Би түүнтэй маш их харьцаж, түүнийг үл тоон анги руугаа алхаж эхэлсэн ч тэр надтай миний огт тоодоггүй ямар нэг утгагүй зүйлийн талаар зогсолтгүй ярьж байв.

"Яа-Яагаад намайг тоохгүй байгаа юм..? Би чамаас шалгалт дууссаны дараа төлөвлөгөөнийхөө талаар асуусан..Чи амралтаа хаана өнгөрөөх гэж байгаа юм бэ? Ээж бид хоёр Бусан дахь өвөө эмээ рүүгээ явна гэж хэлсэн..." Тэр хэлэв.

"Үнэндээ надад амралтаа авах төлөвлөгөө байхгүй.. Би одоо хичээлээ хаяад ажилдаа орох гэж байна." гэж би түүн рүү харж байсан. Би түүний аз жаргалыг алдахгүйн тулд бага зэрэг инээмсэглэн хэллээ.

Тэр төсөөлж байсан шигээ инээмсэглэлээ таслан "Гэхдээ чи одоо ажиллахад хэтэрхий залуу биш гэж үү? Хамгийн гол нь чамайг ажиллах чадваргүй гэдгийг мэдээд хэн чамайг ажилд оруулах вэ?"

"Би ч гэсэн том хүний ажил хийх гэж байгаа юм биш, миний хойд ээж ч бас санхүүгийн асуудал, эрүүл мэндийн асуудалд нэрвэгдээд байгааг чи мэдэж байгаа биз дээ.. Би ээж, аав хоёроо аль хэдийн алдсан, одоо би түүнийг алдахыг тэвчиж чадахгүй, бас" би гүнзгий амьсгаа авлаа..

"Би зүгээр л энгийн хүн шиг ажиллана.. Би хоол хийж чадна, аяга таваг цэвэрлэж чадна, бүх зүйл сайхан болно, гэхдээ би одоо мөнгө олох хэрэгтэй байна." Би түүн рүү харан нулимс дуслуулан хэлэв.

Тэр над руу өрөвдсөн нүдээр харан "Би чамд ажил хайж олохын тулд чадах бүхнээ хийх болно. Санаа зоволтгүй ээ, чи мэдээж ажилд орох болно"

Тэр мөрөн дээр минь зөөлөн алгадаад намайг тайвшруулав..

Би түүн рүү инээмсэглэв.

Хонх дуугарсан нь биднийг шалгалтын танхим руу яаран гүйхэд хүргэв.

             ________________

Za tegeed hairlaad ugurei❤️

~DarkKiller🖤