Bro X Steve (Het Flopatheneum Halen Fanfiction)

Hoofdstuk II || De stille dagen

"Meneer, ik kan heel goed geheimpjes bewaren."

Bro zat net in een boek van Fifty Shades of Grey, met al die geluiden rond haar heen. Ze stopte haar oren toe en kneep haar ogen samen, zittend op haar gat in het hoekje van het dak. Floor ging er helemaal op los.

De overlevende van de giga orgie hadden zich allemaal samen verzameld op het dak van de Raddison Blue. Er zaten een paar Aziaten, Amerikanen en wat families uit het verre Oosten. Maar de rest van Afrika bleek ongedeerd te zijn. Bro liet een traantje, veel van haar vriendinnen waren dood. Eleina, Janna en Mara. Anne, Lizzo, Silka en nog vele anderen. Ze had nu alleen Floor, en natuurlijk Jane, maar zij bleef de straten maar afrennen, opnieuw en opnieuw en opnieuw... Zoekend naar iets? Maar Bro wist nooit wat.

Ze legde haar hoofde neer op de grond en pakte haar benen vast, in foetus houden hield ze zichzelf in een bolletje en fluisterde ze zacht.

"God... Waar best u bleven?"

Een groot gezicht kwam uit de lucht tevoorschijn, een wit hoofd met een fel rode mullet. De ogen van het wezen waren kleiner dan haar eyeliner. 

"Oh... Bro toch. Mijn kindje. Het spijt mij zeer, maar ik ben ook maar de schrijver. Ooit komt het nog allemaal voor je goed, ik zorg dat het gebeurt. Hou gewoon vol, en ik beloof je te brengen wat je echt wilt."

Het was Berend, godin van de normanen, bloed en het uitscheiden van uitwerpselen. Ze was de schrijfster. Ze besliste over alles...

Bro knikte haar hoofd, zacht en keek weer naar de grond. "Bedankt, Berend. Godin van de normanen, bloed en het uitscheiden van uitwerpselen. Ik zal volhouden, voor u."

Berend plimpte haar ogen voor ze weer verdween in de wolken. Bro's hoofd zakte naar de muur, waar ze iemand zag wegduiken van haar zicht. Ze fronste verward, maar dacht er verder niks van af. Toch sloegen de krulletjes van het onbekende hoofd op in haar achterhoofd, die had ze toch al eerder gezien...?