"ချန်း ငါတို့လက်လျှော့လိုက်ရအောင် "
တော်တော်လေးပင်ပန်းနေပုံရတဲ့ သခင်လေးဆိုသူက လက်လျှော့လိုက်ဖို့ပြောနေပြန်သည်။ ခုနကဘဲ လူတွေနဲ့ဝေးရာကိုထွက်ပြေးကြမယ်ပြောခဲ့တာ သူမဟုတ်ခဲ့သလို အခုတော့လက်လျှော့လိုက်ဖို့ပြောပြန်သည်။
"မဖြစ်ဘူး ဘင်း .... အခုနေမှလက်လျှော့ရင် ငါတို့တကယ်ဝေးရလိမ့်မယ် "
"ခဏလေးဘဲသည်းခံထားပါ ... ဒီတံတားကျော်ရင်လွတ်ပြီ ... နော် "
မောဟိုက်နေတဲ့ကြားက ခပ်သာသာချော့ပြောနေတဲ့ ချန်းကလည်း ကြောက်ရွံ့တုန်လှုပ်နေတယ်ဆိုတာ တုန်ယင်နေတဲ့အသံကသက်သေ။
" ငါတို့လွတ်မယ်ထင်နေလား ... အဖေ့လက်ထဲကလုံးဝမလွတ်နိုင်ဘူး ချန်း... ဒီလိုကနေ မင်းပါဒုက္ခရောက်လိမ့်မယ် ချန်းရဲ့ "
စကားအချေအတင်ဖြစ်နေတုန်းမှာဘဲ အနောက်ကလိုက်လာတဲ့လူအုပ်က သခင်လေးတို့နှစ်ယောက်နဲ့မလှမ်းမကမ်းသို့ရောက်လာခဲ့သည်။
ဒါကိုမြင်တဲ့ ချန်းက သခင်လေးကို သူ့အနောက်သို့ပ်ို့ရင်း ရှေ့ကကာရပ်လိုက်တော့ တစ်ဖက်ကလူအုပ်ထဲက ထွက်လာတဲ့ခပ်ထေ့ထေ့လှောင်ရယ်သံတစ်ခု။
"အတင့်ရဲလိုက်တာ ... မင်းကိုယ်မင်း သူ့ကိုကာကွယ်နိုင်မယ်ထင်နေတာလား ... မတန်မရာမင်းအဆင့်နဲ့ငါ့သားကိုမှန်းရဲရတယ်လို့ ကျေးဇူးမသိတတ်တဲ့ကောင် "
လူအုပ်ထဲက အသက်ကြီးကြီးခပ်ဝဝလူရဲ့အပြောအရ သူက သခင်လေးရဲ့အဖေဖြစ်ဟန်တူသည်။
သူပြောနေသည့်တိုင် နှုတ်ဆိတ်နေသည့် လူငယ်လေးနှစ်ယောက်ကြောင့်
"သွား ဝန်ဘင်းကိုသွားခေါ်ခဲ့ကြ "
ထိုလူ့အပြောကြောင့် လူကောင်ခပ်ထွားထွားနှစ်ယောက်က သခင်လေးကိုခေါ်ဖို့ အနားသို့ကပ်သွားကြသည်။
" ရှေ့တိုးမလာနဲ့နော် ... မလာနဲ့လို့ ! "
အနောက်ဘက်က ချစ်ရသူရဲ့အေးစက်စက်လက်ကိုဆုပ်ကိုင်ရင်း စိတ်ကိုတတ်နိုငိသမျှတင်း၍ ခပ်ကျယ်ကျယ်တားဆီးမိသည်။
" ချန်း ... ငါ ငါသွားမှဖြစ်မယ် "
ရင်ဘတ်ထဲကတင်းကြပ်လာခြင်းနှင့်အတူ နှာခေါင်းကနေ ဦးခေါင်းတစ်လျှောက် စူးအောင့်နာကျင်လာသည် ။ ဒါက ဝမ်းနည်းစိတ်ကြောင့်ဆိုတာ သေချာပေါက်ပြောရဲသည် ။ သူ့ရဲ့ပြောသံအဆုံး သူ့ကိုတဖြေးဖြေးလှည့်ကြည့်လာသည့် ချန်းရဲ့မျက်နှာထက် မျက်ဝန်ဒများကသွေးကြောများပေါက်ထွက်မတတ် နီရဲနေသည်။
YOU ARE READING
Once upon a time
Horror{ Jung SungChan & Park WonBin } ✿ ချစ်ရသူနဲ့သေကွဲကွဲခဲ့ရတဲ့ ဆံပင်ရှည်သခင်လေးက ✿ ချစ်ရသူ သူ့ဆီပြန်လာမယ့်နေ့ကို တစ်ယောက်ထဲအထီးကျန်စွာစောင့်နေခဲ့တယ် ✿ စွဲလမ်းတစ္ဆေအဖြစ် နှစ်ပေါင်း100ကျော်တဲ့အထိ အိမ်ကြီးထဲမှာမကျွတ်မလွတ်နဲ့ စောင့်နေတဲ့သခင်လေးဆီ ✿ 21ရ...
