-Çekil üzerimden.
Hiç korku belirtisi olmadan elini çenesinden çekip o da silahını çıkardı ve kafasına tuttu.
-Hadi Jane sıksana.
Diğer eliyle karnına doğru olan silahı kalbinin hizasına getirdi Dazai.
-Ben zaten vuruldum...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ölürüm, ölürüm kurban olduğummm, evlenelim lütfenn💍💍💍
-Niye buradayım lan ben?!
-Borcumu ödeyeceğimi söyledim-
Sinirden yakasına yapıştım.
-BÖYLE Mİ BORCUNU ÖDEYECEKSİN? Çocuk muyum lan ben? Ya da acınacak halde miyim? Söylesene!
- Aslında evet-
Gri saçlı çocuk telaşla beni sakinleştirmeye çalıştı.
-Sakin olun hanfendi-
Sinirden köpürüyordum ve çocuğa döndüm.
-Bak, en nefret ettiğim şeylerden biri de ne biliyor musun? Acınası haldeymişim gibi davranılmak!
-Sakin ol kimse sana o gözle bakmıyor.
Dedi gri saçları olan. "Dazai" neden bilinmez sırıtıyordu. Ah, bu çocuk neden bu kadar sinir bozucu?
-Gerçekten huylu huyundan vazgeçmez ha...?
Diye mırıldandı Dazai. Hiç bir şey anlamaz şekilde ona bakıyordum.
-Nerede yaşıyorsun?
Diye sordu Kunukida isimli adam. Heh, mükemmel soru.
-Yaşamıyorum.
Dalga geçiyormuş gibi oldu biraz ama bir yandan da doğruydu. Nerede yaşıyordum? En son kaldığım yerden de kovulmuştum.
-Buarada... Kimsiniz siz...?
-Ben Dazai Osamu.
-Kunukida Doppo
-Nakajima Atsushi...
Dazai sordu.
-Peki sen kimsin?
-Adım Jaenette Mizumoto. Bana Jane diyebilirsiniz.
İsmimin yabancı bir isim olduğu duyunca şaşırdılar, Dazai hariç.
-Japon değil misin?
-Yarı fransız yarı japon. Diye söze girdi Dazai.
Buna şaşırdım. Melezim bu doğru ama fransız olduğuma bu kadar emin olamazdı herhalde değil mi? Ya da ben abartıyorum. Jaenette fransız ismi ne de olsa...
