Bir Bahar Şarkısı

1.Bölüm- Ateş böceği

(Geçmiş/Yazarın anlatımıyla)

Küçük Ayselin bu gün doğum günü bu gün 7 Mart bu gün büyük gün sabaha kadar uyayamamıştı bu gün tam tamına 7 yaşına girecekti ailesi onun için çok büyük bir kutlama hazırlamıştı.

Davete arkadaşı olarak sadece Nina,Selim, Defne ve Poyraz'ı çağırmıştı geri kalanı babasının iş arkadaşları, Annesinin dernek arkadaşları ve Ablasının okuldan arkadaşları gelecekti ama olsun yinede onun doğum günü partisiydi, yinede onun bu gün doğdu gün bu gün mükemmel olucak diye ümit ediyordu.

O gün her zamankinden daha erken kalkmıştı annesinin makyaj uzmanı gelmiş bizim Aysel,Ezgi ve Sevim hanıma saç ve makyaj işlerini hallediyordu babası ise iş yerinde yetiştiremediği belgelere ve evraklara bakıyordu doğum gününe sadedec iki saat kalmıştı hizmetlarlar ordan oraya koştururken bizim Aysel daha elbisesini giymemiş tokalarımı ve takılarını takmamıştı zaten oldu olası elbise giymeyi sevmezdi hep rahatına düşgün bir çocuktu ve öylede olucaktı diye umuyordu.

🌤️

Şimdi doğum gününe sadece ve sadece yarım saat kalmıştı ama Poyraz , Aysel ve Defne hayla yaramazlık peşindeydi annesi, babası ve ablası misafirleri karşılarken Aysel ordan oraya koşturuyor bir şeyler deviriyor ve misafirleri korkutuyordu. Aslında uslu bir çocuk sayılırdı ama Defne ve Poyraz ile bir araya geldiğinde çok yaramaz ve gürültülü bir çocuk oluyordu.

Ve sonunda doğum günü başlamıştı solon çok büyük ve çokta genişti tam tamına solonda elli kişi vardı belkide daha fazla bunu Aysel bile bilmiyordu ve buna kafasıma basması için çok küçüktü anlamamsı veya sormamsı gayet normaldi şimdi o büyük andaydı şimdi pasta üfleme zamanıydı ve dilek dileme zamanı o kadar küçüktiki ve saftıki dilek dilediği zaman olucağına inanıyordu...

Masanın başına geçirildi ve o sonu gelmeyen çekimler başaldı Aysel ise hepsinden masanın altına girmişti ve hiç bir fotoğrafta yoktu ama olsun o zaten Defne ve Poyraz için bu kadar şeye katlanıyordu yinede koşup gitmemeşti olsun yinede iyidi.

Tam şimdi ise pasta üfleme zamanıyıdı ne dileyeceğini biliyordu Aysel sıkıca gözlerini kapatı ve pastaya doğru eyildi içindende dileğini diliyordu "Çok yetenekli bir şarkıcı olmak istiyorum" dedi içinden sonra ise kocaman bir nefes alıp pastanın mumlarını üfledi bir anda hepsi söndü ardından büyük kocaman bir arlkış koptu herkes ona yalandan gülücükler ve istemsizce alkışlar kopuyordu ama az önceki mutluluğu yoktu galiba büyüyordu ve büyümenin ne kötü bir şey olduğunu anladı.

(2 Hafta sonra/Yazarın anlatımıyla)

Saniyeler, Dakikalar,Saatler,Günlar, Haftalar... Hepsi birbini kovaladı o doğum gününden sadece iki hafta geçmişti ve o günden beri mutsuz ve yorgun hissediyordu o günden beri o eski neşesi kalmamıştı. Bu gün her zamanki gibi sabah erkenden kalkmış, okuluna gitmiş, eğitimini görmüş, eve gelmiş, öğle yemeğini yedikten sonra Defne ve Poyraz'ın yanına gelmişti fakat bir problem vardı Poyraz yoktu Defne'yle baya Poyrazı beklediler ama Poyraz yoktu.

Bu uzun bekleyişin ardından Poyraz sonunda gelişti ama bir problem daha vardı Poyraz adam akıllı, özenli bir şekilde giyinip Aysel ve Defne'nin yanına gelmişti o hiç böyle giyinmeyi sevmezdi genellikle üzerinde uzun kollu bir tişört,altında ise bir eşortman olurdu ama bu sefer uzun kollu tatlı bir gömlek, altında ise mavi kot bir pantolon vardı, saçları sanki özenle yapılmıştı, arkasında büyük bir sırt çantası vardı niye böyle giyinmişti?

"Arkadaşlar ben geldim..." Dedi mutsuz bir sesle derin ve sıkıntılı bir nefes alıp konuşmaya devam etti... "Şey ben... Taşınıyorum ama size yemin ederim benim bile haberim yoktu sadece annemin, babamın,abimin,babanemin ve annemin karnındaki bebeğin haberi vardı bilseydim engel olmaya çalışırdım" dedi korkak bir sesle evet Ecem teyze hamileydi evet Poyraz abi olacaktı ve bunu küçük Aysel göremiyecekti ondan nasıl bir abi ve baba olunur göremiyecekti mutsuzdu ama bir yandan içini korku sarmıştı küçük Ayseli. Ya sevdiği çocuğu başkasının eline kaptırırsa ya annesi veya babası telefon numarasını değiştirirse? Aysel Poyraz'a nasıl ulaşırdı? Nereye gidicekti, Neden gidicekti? Bu sorular onu deli etmişti.

Bu sözleri duyar duymaz göz yaşlarına boğuldu küçük Aysel... Çok sulu göz biri değildi Aysel ama sevdiği birini kaybedince kendinden geçerdi ve Poyraz ona sevmeyi ve sevilmey öğretendi o onun öğretmeniydi ve onu kaybetmek istemiyordu çünkü duyguzuzlaşmak istemiyordu onu sevmek istiyordu onu kaynetmek değil defne şoka girmişti ama ağlamıştı ama Aysel? Göz yaşlarına hakim olamadı belkide olmak istemedi buda bir seçenekti.

Ağlamaktan çattlanmış sesiyle konuşmaya başladı küçük Aysel "Ne zaman Ponçik? Ne zaman?" Diye sordu hepsinin kendi takma adları vardı Defne'ye kelebek derken ikisinde Aysel'e ise Defne su derdi Poyraz ise Ateş böceği derdi Poyraz'a ise ikiside ponçik derdiler. "Şimdi ateş böceği Şimdi" dedi üzgün ve yorgun bir sesle ardından devam etti "Şimdi gidiyorum ateş böceği ama sana söz tekrar gelicem ve tekrardan oyun oynıyıcaz sana söz" dedi ponçik ve Aysel'e sıp sıkı sarıldı annesi Ecem hanım ponçiğe seslendi "Oğlum Poyraz hadi gidiyoruz" dedi Ecem hanım galiba Ayselin Poyraz'a son sarılışıydı galiba son görüşüydü ama elinden bir şey gelmezdi annesi ve babası doktordu onların tahini çıkmıştı ve gitmek zorundalardı...

🌤️

Bir kaç saat geçmişti Poyrazların evindeki eşyalar tek tek indiriliyordu Aysel Poyrazın yanımda oturuyor Ayselin yanında Defne oturuyor Defne'nin yanında ise Poyrazın abisi Pamir oturuyordu hepsi o taşınma anını sesizce bekliyordu hiç biri ağzını açmayı aklından bile geçirmemişti o sırada bir ses duyuldu bu ses Ayselin ablası Ezginin sesiydi "Aaa ne oldu ya sizin evden niye eşyalar götürülüyor? Zaten bu gün okulada gelmedin ne oldu?" Dedi sorar gözlerle Pamir ağzınl açtı ve üzgün ama güçlü bir ses tonuyla anlatmaya başladı "Taşınıyoruz Ezgi o yüzden evi boşaltıyorlar." Dedi Pamir kısa ve netti taşınıyordı.

Ve o andardı vedalaşma zamanı vazgeçme zamanı hepsi bir birine sardı sıra Poyraz ve Aysel'e gelmişti birbirlerine sıkıca sarıldılar o sırada Poyraz Ayselin kulağına eğildi ve tatlı sayif bir sesle "Geri döneceğim Ateş böceği söz... Benim sözüm" dedi Poyraz ve geri çekildi ardından arabaya bindi ve arabayı babası Hazar amca arabayı çalıştırdı ardından gaza bastı ve birkaç dakika sonra araba gözden kaboldu ama Ayselin içine bir rahatlama gelmişti çünkü Poyraz ona söz verdmişti ve biliyorduki! Poyraz sözünü tutardı...

∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞

Evet canlar bu bölüm bu kardardı ama daha yeni başlıyoruz bu bölüm birazcık sıkıcı olmuş olabilir ama burayı yazmasaydım sizin (okuyucuların) kafasında soru işareti bırakacaktım ve bunu istemedim yakındaki bölümlerde görüşmek üzere baybay

-Laurel veya Liya ikiside olur