Yoktu, hiç bir zaman olmamıştı.
Ailem...
Aile kelimesi saçma geliyordu nedenini ise bilmiyordum.
(Günümüz...)
Yağız Erva'nın 30 sorusunu cevapladıktan ve Erva uyuduktan sonra yanıma geldi. "Nasılsın Kedi?" Diye sordu bana.
"İyi gibi fare." Dedim, güldü.
"Ben mi fare? Nerem fare benim be?!" Dedi alay ederek.
"Doğru 1.90 fare olmaz ama 1.70 kedide olmaz değilmi?"
"Belki olur." Dedi yaklaşarak.
"Yaklaşma katil!" Dedim bağırarak.
Sırıtarak biraz daha yaklaşınca çimlere serildim. Güldü ve "Sen benden mi utanıyorsun?" Diye sordu sırıtarak.
"Yok kim dedi?"
"Aynen domates suratlı" dedi ve yanağımı öptü.
Yağız beni ilk defa öptü...
Gözlerim büyümüş bir şekilde Yağız'a baktım. Noldu dermiş gibi baktı. "Yağız sen daha demin-" sözümü kesti... "Evet seni öptüm." Dedi.
(Erva'nın anlatımıyla...)
Konuşamıyor olmam bana herşeyi yaşatmıştı. Küçükken yaşadıklarımı kağıda dökünce geçecek sanıyordum ama hiç geçmedi. Annem -Gece'den bahsediyor- beni gördü,babamla -Yağız'dan bahsediyor- konuşuyordu. İkisi yanıma geldi. Gerçek ailemden ve annem ve babam olmadıklarından bahsettiler, inanmadım inanamadım... Birşey anlatmak için ellerimi kaldırdığımda başka şansları olmadığını söylediler ve beni gelip alacaklarını...
Şuan ise günlüğümü yazıyordum gölün altındaki ceviz ağacının gövdesine yaslı halde.
Sevgili günlük...
Bugün hayatı ilk defa sorgulama ihtiyacı duydum. Gerçek ailem kimdi? İyilermiydi? Gerçi iyi olsalar onların yanında olurdum. Yağız abi bana kardeşlerim olduğunu söyledi. Annem ile babam ayrılmış. Babam bir bar işletiyormuş. Annem ise başka bir adama kaçmış. Onlara gitmelimiydim?
(Gece'nin anlatımıyla...)
Erva'nın gerçek adını hala öğrenememiş olmanın verdiği şok geçmemişken birde Yağız'ın bu kadar yakın olması garibime gitmişti neden bu kadar yakındı? Bunları düşünürken Yağız yüzüme çok yakındı. İlk defa bu kadar sevgisini gösteriyordu. Nadir anlarda gösterirdi. Ben dalmışken "Kedicik neyi düşünüyorsun?" Dedi. Düşüncelerimi bi kenara bırakıp sorusunu yanıtladım. "Neden bana bu kadar yakın olduğunu, Erva'nın bir ailesi olduğunu ama onu bırakmış olduğunu, başka bi adı oluşunu falan filan önemsiz şeyler." Yağız geri çekildi. "Aslında sevgi göstermeyi seven biriyim ama biliyorsun ki utangaçım bu yüzden göstermiyorum. Birde gece bunu unutma benim sevgim kardeş gibi değil." Dedi ve kalktı uzaklaştı. İçimden nasıl bir sevgisi varki diye geçirirken uyuya kalmıştım. Kimse beni almaya gelmemişti. Erva zaten neredeydi bilmiyorduk. Yağız ise gelmek istememiştir büyük ihtimalle. Uyandığımda kalkıp küçük kulübemize gittim. Odama gidip üstümü değiştirip şehre indim. Bir markete gidip yiyecek bir şeyler aldıktan sonra eve geri gittim. Odama geri gittim Yağız odamda etrafa bakıyordu, beni görünce afalladı. "Burda ne işin var?" Diye sordum. "H-hiçç." Dedi ve çıkmaya çalışırken önünde durdum. "Tek bir soru sorucam. Beni ne olarak seviyorsun?" Dedim. "Açık konuşacağım, Senden hoşlanıyorum,4 yaşından beri." Dedi kıpkırmızı bir surat ile. Boynuna sarılıp öylece bekledim ve kulağına "Bende fare..." diyerek fısıldadım
