Yere yığıldım. Kendimi öylesine aptal hissediyordum ki. Komşum Fatih Amca ve tanımadığım yine aynı giyimli adamlar geldi beni karakola götürdüler. Yaşadığımın şokunu 3 gün atlatamadım ve sonunda konuşturabildiler beni. Anlattım ve sordum neler olduğunu. Ama onlar bana hiçbişey anlatmadılar. Beni ve Bingıl'ı babamın iş arkadaşına götürdüler biraz orda kalacakmışım. Adamı tanımıyordum yine aptalca öğretmen diye düşündüm. Değilmiş. Babamda öğretmen değilmiş. Babam özel görevdeyken çatışma sırasında bir çete liderinin oğlunu öldürmüş. Bu yüzden farklı kimliklere bürünüp taşınacakmışız. Sadece ben kaldım ve bende artık Zeynep oldum.
2 yıl boyunca psikolojik tedavi gördüm. Bana tek dayanak olan Bigıl'ı da kaybettim. Evet hayatım berbat. Her şey daha da nasıl kötüye gidebilirdi?
Anneme hep kızardım adım neden Arya diye. Ama şimdi o Arya olduğum zamanları çok özlüyorum.
Benim hikayem bu şimdi ise 18 yaşındayım ve burdan ayrılıyorum. Babamın bana verdiği kağıtta her detay vardı. Nerede kalacağım, hesap numaraları ve başıma bişey gelirse güvenebileceğim insanların telefon numaraları. Bavulum hazırdı ben artık gitmeliyim.
