Little Lovers // Mikayuu Fanfic

"Çünkü O Benim"

Selam günlük.

Dün Yuu-chan ile ilk kez aşklarımızı itiraf ettik. Ve o beni öptü....
Yani, hep öpüyor aslında ama bu kez farklıydı, bu kez dudağımdan öptü...

Çok güzel bir histi. Tekrar olmasını dilerdim. Fakat annemlere yakalanma ihtimalimize karşın çok dikkatli olmalıyız dedi. Benlik bir sıkıntı yok gerçi, annem öğrense bir şey demez ama onun ailesini bilemem tabii.

Akşam yemekten sonra annemle konuşup bu konuyu halletmek istiyorum, henüz küçük olabiliriz belki ama annemden gizli saklı bir iş yapmak istemiyorum, ona yalan söylersem daha çok kızar çünkü. Açıkça aramızda olanları anlatırsam her şey daha iyi olabilir bence.

Ayrıca dün hem sevgililer günüydü, hem de artık Yuu ve benim sevgililik yıldönümümüz olacak;
14 Şubat.

Seneye ona ne yapsam beğenir acaba..? Sonuçta ikimiz için de özel bir gün olacak, yani umarım. İlişkimizin olabildiğince uzun sürmesini istiyorum.

"Miikaaaa!! Hadi gel yemek hazır!"

"Geliyorum anneeee!" günlüğümü yazmayı bırakıp koşa koşa odamdan çıkıp mutfağa annemin yanına gittim.

Annem bana baktı: "Hoşgeldin, ellerini yıkadın mı?"

Başımla onayladım. "Hıhı!"

"Tamam annecim, otur hadi." diyerek sandalyemi işaret etti.

Bir şey demeden söylediği gibi sandalyeme oturdum ve önümdeki tabağa baktım, annem en sevdiğim yemeklerden yapmıştı. "Eline sağlık anne!"

Annem de kendi sandalyesine oturup gülümsedi. "Afiyet bal şeker olsun oğluma. Güzel güzel ye de toparlan, hastaneden çıktıktan sonra güçten düşmüşsündür. Yemeğini yeyip güzeeelce güçlenmen, büyümen lazım." diyerekten eline aldığı kaşıkla tabağımdaki yemekten alıp ağzıma doğru uzattı. "Aç bakayım ağzını."

söylediğini yapıp ağzımı açarak kaşıktaki yemeği tek lokmada ağzıma attım. "Çok güzel olmuş!"

"Şşh, ağızda yemek varken konuşulmaz."

Kıkırdayıp ağzımdaki yemeği yuttum ve yemeğini iştahla yiyen anneme baktım:
"Anne?"

"Efendim annem?"

"Şey.. seninle çok önemli bir şey konuşmam lazım."

"Hmmm, neymiş o?"

"Hani Yuu vardı ya?"

"Haa.. o konu. Ee, evet?"

"Şey-..."elimdeki çatalla önümde duran tabaktaki yemekle oynarken konuşmaya çalışmak biraz zordu, çünkü konuşarak vakit kaybettiğim her saniye yemeğim soğuyordu ve ben soğuk yemek yemeyi hiç sevmiyordum. "Yemeğimizi yedikten sonra konuşalım mı?"

"Olur oğlum, ne zaman konuşmak istersen söylemen yeter. Annenim ne de olsa, ne istersen anlatabilirsin." gülümsedi, "Hadi, yemeğini soğutma da ye."

"Tamam.."

Yaklaşık yarım saatin sonunda tabağımı tamamen silip süpürmüş, bir pirinç tanesi dahi bırakmamıştım. -üçüncü tabağı yedi-

Annem bulaşık makinesini boşaltmak üzere mutfağa geldiğinde masada boş boş oturduğumu görünce tek kaşını kaldırıp bana baktı, "Doydun mu yoksa bir tabak daha vereyim mi?"

"Doydum.. gel konuşalım anne."

Geçip karşıma oturdu. "Hadi, anlat bakalım neler olmuş neler bitmiş."

"Yuu-chan ve ben siz odadan çıktıktan sonra birbirimize duygularımızı itiraf ettik." diye her şeyi söyledim bir anda.

Annem güldü. "Bu muydu dün eve dönerkenden beridir söylemek için kıvranıp durduğun, anlatmaya kırk takla attığın şey?"

"Hı-.. hıhı..."

"Oy benim miniğim!" oturduğu yerden kalkıp bana sımsıkı sarıldı.

"Anne.. Yuichiro'nun annesiyle de konuşabilir misin bu konuyu..? Sonuçta o senin arkadaşın, senin sözünü dinler belki.."

"Tamam kuzum, dert etme sen, ben konuşurum onunla."

"Teşekkür ederim anneciğim!!" ben de ona sıkıca sarıldım.

Annem yanağımı öpüp saçlarımı okşadı. "Ödevlerini yaptın mı?"

"Yaptım tabii!"

"Aferin benim oğluma. Hadi git biraz televizyon izle yatma saatine kadar."

"Sen yemeğe çağırmadan önce günlük yazıyordum, ona mı devam etsem?"

"Git ne istersen onu yap kuzum, sormana gerek mi var?"

"Yok mu?"

Annem güldü. "Yok tabii, ben bir şey dedim diye illa onu yapman gerekmiyor ki."

"Yaşasın!!"

Sarılmayı bıraktı ve bana bakıp gülümsedi. "Koş unutmadan yaz içinden gelenleri."

"Tamam." dedim ve sandalyemden kalkıp odama gittim.
Günlüğüm bıraktığım gibi açık bir şekilde duruyordu yatağımda.

Hemen koşup yatağıma atladım ve kalemi elime alarak yazıya geri döndüm;

Gün gelip kader bağımızı koparsa da öteki dünyada yeniden kavuşacağımızı biliyorum onunla. Çünkü o benim.
Hem de tamamen.
Her şeyi ile.
Her hali ile.

15.02.2015