İNTİKAM

Bölüm 1 : KRİZ

 multimedya : Zeynep Gökdelen

Her şey o gün Engin'in  ölmesiyle başladı . Sevdiğim adam bu dünyadan göçüp giderken beraberinde ona emanet ettiğim kalbimi de götürdü uzaklara . Ve buna sebep olan kişi bizim dost bildiğimiz beceriksiz Burak Dağdelen denen adamdı . Ben ki ülkenin namı diğer sadisti  sevdiği adamı koruyamamış ve ölümüne kollarım arasında şahit olmuştum . Kollarımda son nefesini vermişti Erdal Göksun  . Yani uğruna canımı bile feda edebileceğim sevgilim. 

 Ben Zeynep Gökdelen . Ülkenin en zenginlerinden birinin tek kızı ve tek varisi . Ayrıca son on yıldır acımasız bir sadist olarak anılıyordum . Sebebi ise annemin on yıl önce işkence edilip tecavüze uğrayarak öldürülmesiydi . Ona bu ölümü mubah görenlere bin bir çeşit işkence yaparak hepsinin canına kıydım.

 O gün bu gündür de benden hemen herkes korkmaya başladı doğal olarak . Çünkü işkencelerim sadece o heriflerle kalmamıştı . Nicelerine zevkle acı çektirdim ben . Erdal hariç herkes korkardı benden  . Zaten bir tek o bana yaklaşıp yakınlaşacak kadar cesur oldu bir de Burak.Erdal' nasıl aşık oldum nasıl kendimi ve kalbimi teslim ettim, hiç bilmiyorum . Hiç ummadığım bir anda karşıma çıktı ve sevdik birbirimizi.

 O lanet olası Burak  denen herife gelince , hala  onu iki gün önce kilitlediğim odada ve iki gündür yemek filan yemiyor .Sadece arada sırada su içiyor o kadar. Onu da ben zorlayınca . Eee , bana sağ lazım sonuçta.

 Yukarıdan takur tukur sesler geliyor . Sanırım gene Burak kendini kaybetti . Kaybetsiin . Daha neler çektireceğim ona ben .

 'AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA'

 Yuh lan n 'oluyor?

'' Elif! Neredesin buraya gel!''(Elif evin hizmetçisi)

'' Buyurun Zeynep ha-''

''Kısa kes ! Yukarıda neler oluyor onu söyle sen!''

''Burak bey kendini kaybetti.''

'' Anlaşıldı ,kriz geçiriyor . ''

 Burak'ın küçüklüğünden gelen bir sinir hastalığı var . Kendine çok yüklendiğinde krizi tutuyor ve kendine zarar vermeye başlıyor . Uzun zamandır kendini suçladığı için krizi ağırlaşmıştı demek ki ama bu kadarını da beklemiyordum açıkçası.

''Elif anahtarı getir !  HEMDE HEMEN!''

Elif beni onaylayıp aşağıya indiğinde Burak'ın söylediği sözler beni şok etmeye yetmişti!

'ABİ!ABİ NOLUR ÖLME! BÖYLE OLSUN İSTEMEDİM ABİ LÜTFEN ÖLME ! ERDAL ÖLME NOLUR BENİ ABİ KATİLİ YAPMA NOLUR!''

 Erdal'ın yıllar önce kaybolmuş bir kardeşi vardı evet ama bunun Burak olmasını beklemiyordum açıkçası. Ne yani Burak Erdal'ın kayıp kardeşimi? Bu mümkün mü ?

Nerede kaldı bu beceriksiz kız!

'' ELİİF! NEREDESİN KAHROLASI?''

''Geldim hanımım buyurun anahtarlar.''

'' Gelmeseydin Elif sağır mısın lan sen ha? Duymuyor musun Burak'ın haykırışlarını?''

Eğer Burak şu an bağırıyor olmasaydı ben Elife yapacağımı bilirdim ama biraz daha oyalanırsam bu işin sonu hiç de iyi bitmeyecekti . Buna eminim.

 Kapıyı açıp içeri girdiğim an neye uğradığımı şaşırdım. N 'olmuş lan burada?

 Burak sağı solu kan içinde yerde ağlayarak yatıyordu . Odada ki bir kaç eşya kırılmış ayna tuz buz olmuştu . Tamam intikam istiyordum, onun kendisini suçlamasını da istiyordum ama , bu kadarı da çok fazla !

'' BURAK SAKİN OL LAN KENDİNE GEL!''

'' ZEYNEP SANA YEMİN EDERİM BEN BÖYLE OLSUN İSTEMEDİM! O GÜN ERDALI VURMAK İSTEMEDİM BEN. BEN ABİMİ ÖLDÜRMEK İSTEMEDİM!''

Lanet! Binlerce kez lanet olsun!

Yanına gittim ve ona teselli edercesine sarıldım. Onu affettiğimi sanıyorsanız çok fena yanıldınız . Amacım sadece sakinleşmesini sağlamak. Burak bana sarılırken hala krizin etkisinde olduğu için  Erdal'ın adını sayıklıyordu. Pişmandı. Hem de çok pişman ve olmalıydı da. O benim hayat parçamı çalmıştı ve bana aşık olmuştu. Evet Burak bana körkütük aşıktı .

 Burak sayıklamayı bırakmış ve uyuya kalmıştı  kollarımda . Onu ilk defa süzdüğümde her kızın aşık olabileceği o yüze odaklandım. Krizin etkisiyle kollarında ve vücudunun belirli yerlerinde kesikler ve morluklar vardı . Yüzünde ise kan izleri vardı. Saçları dağılmıştı ve bir kaç perçem gözlerine geliyordu. Onu sadece iki saat yalnız bırakmıştım ama bu onun kendine zarar vermesine yeten bir süre olmuştu.

 Onu özenle yatağına yatırıp Elif'e doktoru çağırmasını söyleyerek odama geçtim. Burak'ı öylece odasında bırakmıştım. Sakinleşmesi gerekiyordu ve ona acımakta istemiyordum . Ona işkence edecektim ben daha . Ona acımak bana göre olmamalıydı. Bazen ona acıdığımı düşünüyordum. Ama bunun yanlış olduğunu da düşünmem fazla zamanımı almıyordu . Ona acıyamam ben. İntikam alıp yavaş yavaş öldüreceğim adama acıyamam ben...