1.Bölüm: Normal bir insanım 10 günü

14 1 1
                                    

1. Gün:Sakince kalktım yatağımdan
Etraf çok sessiz ve sakin.

Saat: 06.32

Yataktan kalkıp telefonu elime aldım evet ben yüzümü yıkamıyorum.

Bir ton mesaj gelmiş yine WhatsApp açıp baktım.
Bir grubumuz var.ama adı
yok. Gelen mesajlara göz gezdirdim

GRUP

William: Beyler bayanlar bu akşam benim evdeyiz ve ortalığın içinden geçicegiz
hazır olun.

Edward:ne zaman
Laura:nerede
Aslı:saat kaçta

William: Saat 16.00 da benim evde.

Edward: Dayı çok afedersiniz ama lan bir anne baba neden kendi çocuğuna ayrı ev alır üs-
tüne 12 yaşındayken.
Sinir oluyorum oğlum senin
ailene

Yazar: WhatsApp'tan çıkar

Evet beni de çıldırtıyor William'ın ailesi bir gram sevgi
göstermiyorlar.Onlar ne zaman aklıma gelseler delirecek gibi oluyorum.

Bütün bunları hemen kağıda geçirerek sinirimi azaltmak
mümkün değil

Bir an daldım içimde büyük bir öfke alevlendi duvara 5 tane sağlam yumruklar attım.
Bu anlık öfke patlamaları diğer insanlar için normal değil ama
öfkesini 8 yaşından beridir kontrol edemeyen biriyse bu çok normal.

Oturma odasına ilerledim. Açık mavi koltuklar ve televizyon duruyordu.birkaç dakikalığına kendimi koltuğa kendimi koltuğa attım

Gözüm odanın diğer tarafında bulunan masaya diktim. Görece sade koyu kahverengi ahşap renginde bir masa.

Bu masanın planlarını ben yaptım. Sadece diğer masalar gibi sadece açılmak değil. Bir- çok yeni özellik eklemiştim

Annem çok sevindiğini hatırlıyorum. Babamda sevinmek ten çok gurur duyuyordu.ev bunun gibi aletlerle dolu

Koltuktan kalkıp mutfağa doğru ilerledim. Dolabı açıp baktığımda dünden kalan pizzayı gördüm. Pizzayı ısıtıp hızlıca yedim sonra saate baktım. saat 11 olmuştu. Bilgisayarın başına geçip kod yazmaya başladım 5 saatim vardı. Kod yazmaya devam ettim.

******************

7 saat sonra

Dalmışım saate baktım
Saat 6 olmuştu. Tam 2 saat gecikmişim. Hazırlanıp tam evden çıkacakken cebime torpilleri yerleştirdim.Bir de çakmak aldım. Edward ve ben bu torpilleri her parti verildiğinde William konuşmaya başladığı zaman patlatırdık. Bisiklete atlayıp onların evine doğru yol almaya başladım bir yandan da mesaj atıyordum.

GRUP

Kerem: Arkadaşlar kusura bakmayın kod yazmaya dalmışım.

William: gel sen gel

Edward:gel

********
Kızdıkları çok belliydi ama o kod çok önemli oyun firması onu bir aya istiyor. Evlerinin önüne geldim. Zile bastım ve kapı açıldı. Kapıyı Edward ve William açtı. Ellerindeki bıçak vardı. Beni görünce ne bıçağı direkt bana doğrulttular. kendimi geri çektim ve onları şunu söyledim

Sakin olun lan eğer o bıçağı bırakmazsanız onu döndürüp size geçireceğim.

Bunu yapabilirdim de. Bıçağı indirip içeri geçtiler ben de onların ardından bundan eve girdim. Laura beni görünce şunları söyledi.

Ne nerede kaldın be iki saattir seni bekliyoruz.

Kusura bakmamalarını söyleyerek geçip oturdum. William ve Edward benim geç gelmemi sıkıntı etmezlerdi Laura da etmezdi. Tekli koltuğa oturup etrafı incelemeye başladım. Bu ev fazla gösterişliydi aynı zamanda büyük bir villa'ydı. Bu kadar gösterişli bir dekorasyon bana saçma geliyor. Vazolar ve resimler gereksizdi. Bunlar gibi birçok dekorasyon da vardı ve bunlar da gereksiz. Bu düşüncelerden sıyrılıp. Bizimkilere bakmaya başladım. Edward üzerine siyah gömlek kot pantolon giymişti. William üzerinde kırmızı bir tişört altında siyah eşofman var sonra da oraya diktim gözlerimi. kırmızı bir etek ve mavi tişört giymişti. Bunu her parti verdiğimizde giyiyordu. Edward'a açıldığında üzerinde bu kıyafet vardı. Evi incelemeye devam ettim. Ten rengi büyük koltuklar devasa bir salon. Büyük ihtimal binlerce dolar olan vazolar ve tablolar değişik tasarımıyla merdivenler.

KARANLIK ve AYDINLIK Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin