KD's POV
"3 years of sleeping... Isn't it enough?" Nakatungong tanong ni Winston.
Tatlong taong nakaratay sa kama si Jastin. Not moving. Half dead.
After faking her death. Winston and I took care of everything.
"How's her condition?" Tanong ko sa doctor na naka-assign sa kaniya.
He tooked a deep breath before looking at her. "I can't tell. Tatlong taon siyang comatose. Hindi gumagalaw. All I can say, is wait. Wait until she wakes up. Even it took another 3 years, 4, or even a decade."
Napatungo kami ni Winston dahil sa sinabi niya. Tinanaw namin ang doctor hanggang mawala na siya sa paningin namin.
I sigh and looked at her. Humaba ang buhok niya. Mas lalo siyang pumuti at maputla. Kung ano-anong aparatose rin ang nakakabit sa kaniya. A large blow from her head, enough to put her in vegetative state.
"I gotta' go. May meeting pa akong dadaanan" tapik saakin ni Winston at naunang maglakad.
He's third year in college pero siya na ang nag-mamanage ng kompanya nila.
While me? I'm in second year college. Since I stop going to school for a year. Hindi ko kinaya ang nangyare kay Jastin. What happened to her make me want to blame myself.
Isang taon akong nag-self isolation. Isang taon din akong araw-araw naka bantay sa kaniya until I finally realized. I realized na, hindi magiging masaya si Jastin kapag napabayaan ko ang pag-aaral ko.
I will not remember her face when she bow down her head to us, saying she's sorry for everything. Knowing na ipapain niya pala ang sarili niya sa mga Scorpion na 'yon.
"Hi" I greeted her softly. Inayos ko pa ang kumot niya pati ang buhok niya.
"3 years and 2 months... Kailan kaba gigising? Ang haba na ng tulog mo. 3rd year na ako. Malapit nalang! May medicine student kanang kaibigan!" I chuckled.
Yes. I took medicine. Gusto kong matulungan si Jastin dahil nandito siya na hospital. I want to help her. So, I'm being a nurse for my pre-med.
Tumunog ang cellphone ko at kaagad napakunot ang noo ko.
Why is he calling me?
Napabuntong hininga nalang ako at sinagot iyon.
"Yes?"
"Still mad?" He chuckled. I scoffed. "Ulol!"
Rinig ko ang tawa nito sa kabilang linya. "Kamusta siya?" He asked. Tinignan ko si Jastin. "Nothing's new" sagot ko.
Napabuntong hininga rin siya. "I'll come and visit her tomorrow." Ani nito na siyang ikinangise ko.
"Sige." I chuckled. "And, John?" Tawag ko.
"Bring her a flower. Natutuyo na 'tong bulaklak ko eh." Dugtong ko.
"Okay" and he hung up.
Josh is busy. So we do. He's taking up education. Natawa nga ako eh. But it turns out na pre-law niya lang pala 'yon. Tsk. Mautak ang gago.
Tinignan kong muli si Jastin. I sigh and fix her hair. "Babalik ako bukas," Ani ko at ngumite.
"Dapat bukas gising kana, huh?" I added. "Miss na kasi kita."
Inayos ko pa pati ang unan niya at kaagad na lumabas sa kwarto niya. "Ikaw na ang bahala sa kaniya." Ani ko sa nurse na naka-toka sa kaniya.
"Okay po, sir!" Masiglang tugon nito. Tumango ako at umalis na sa hospital at bumalik sa hospital kong saan ako naka duty.
"You're not doing your job properly, Davia." Masama ang tinging salubong saakin ni Marko. He's one of my co's here.
I scoffed. "Pake?" Sagot ko at dinaanan siya. Pumunta ako sa locker ko at sinuot ang damit ko.
"Mamaya pa duty mo ah?" Tanong ni Jelord. I smiled. "Nagpa-exchange ako kay Luzy." Sagot ko na ikinatango nito.
I want to divert my attention. Dahil kung wala akong ginagawa ay lagi kong naiisip si Jastin. How her family betrayed her. How her family thinks of killing her.
Lahat ng ginawa niya kasama ako ay hinding-hindi ko makakalimutan. How she sacrificed herself for the sake of others makes me want to eliminate those devils who were trying to kill her.
She's the only girl that can make me think positively. Siya ang tanging babae na gusto kong alagaan. She's the girl whom I think to be with, Eternally.
Aaminin ko. Matagal na akong may gusto sa kaniya. At okay lang saakin kung magugustuhan niya man ako o hindi. I'm fine with anything. Basta ay hindi ako mawawala sa buhay niya.
Being with her feels like a paradise. Parang isang panaginip na ayaw ko ng magising.
But those traitor classmates that we have before. I wish their conscience would hunt them through nightmares that they will beg for someone to wake them up.
"One more skip, Davia. I will call the higher up to transfer you to the other hospital." Masama na namang bulong ni Marko saakin habang nag susuot ako ng hospital mask.
I sigh and looked at him. "Go on. Mas okay pa nga saakin yun eh. So that I wouldn't be able to see your fucking ugly mug everyday." Magaspang ang boses na sabi ko.
Hindi na ito sumagot at umalis na. Potangina talaga 'yong taong 'yon. Humanda ka kapag nagising si Jastin. Papasapak kita sa kaniya.
....
©SecretPain_19
©2024
