TOXIC - BANKZITTERS X MITTHY

1. Uit het niks

MILO's POV

Ik zit met mijn vrienden, Matthy, Koen, Robbie en Raoul, in ons kantoor, zoals gewoonlijk. We lachen om grappen en bespreken ideeën voor onze volgende video's. Gewoon een typische dag op ons kantoor. Ik ben in een goede bui en alles is goed.

Plotseling zwaait de deur open en daar staat ze, Emma. Mijn hart maakt een sprongetje bij het zien van haar, ze komt vaker langs op kantoor om me succes te wensen voordat ze zelf naar werk moet, maar dat gevoel wordt snel overstemd door de frons op haar gezicht.

"Hey, wat is er?" vraag ik, mijn stem een mix van verrassing en bezorgdheid. Emma is nooit boos, dus om te zeggen dat dit raar is? Dat is een understatement.

Ze kijkt me met een kille blik aan, haar ogen vol woede. "Wat er aan de hand is? Serieus, Milo? Je weet dondersgoed wat er aan de hand is!"

Verwarring overspoelt me. Ik heb geen flauw idee waar ze het over heeft. "Ik snap het niet, Em. Wat heb ik precies gedaan?" vraag ik terwijl ik de jongens kort verward aankijk. Zij zijn net zo in de war als ik, volgens mij. Ik sta op en loop voorzichtig richting Emma. Ik weet niet waarom, maar ik ben altijd een beetje bang als ze boos is.

"Oh, doe alsjeblieft niet alsof je van niets weet! Je bent gewoon een egocentrische klootzak die alleen maar om zichzelf geeft," sist ze, haar stem vol woede.

Mijn hart bonst in mijn borstkas terwijl ik worstel om de woorden te vinden om mezelf te verdedigen. "Maar... huh.. ik... ik geef juist om jou, Emma. Dat weet je. Waar heb je het in godsnaam over?" Mijn hoofd lijkt even niet meer te werken omdat ik er niks van snap. Ik lieg ook niet. Ik heb écht niks gedaan, dus dit is onzin, de jongens weten dat ook. Ik ben de meest loyale en echte persoon in ons midden.

Ze lacht spottend. "Je geeft om mij? Serieus? Je bent te druk bezig met jezelf en je stomme YouTube-vrienden om ook maar een seconde aan mij te denken! Niemand hier geeft om jou, Milo, je bent er slechts omdat ze zonder jou geen views pakken!" schreeuwt ze opeens. Dit komt echt nergens vandaan. Ik ben altijd thuis naast werk, we hebben elke week een date. En ze pakken wel views zonder mij.. plus, ze geven wel om me. Zover ik weet.

"Hey! Doe eens normaal, man! Wie ben jij om te zeggen dat wij niet om hem geven?!" Zegt Koen boos maar ik sus hem omdat ik zelf tegen haat wil kunnen praten. Koen bedoeld het lief dat weet ik wel.

De woorden van Emma snijden door me heen als een scherp mes. Ik weet dat ik veel tijd besteed aan mijn YouTube-kanaal, maar ik dacht dat Emma dat begreep. Ze wist hoe belangrijk het voor me was, toch? En zoals ik al zei, ik besteed veel tijd met haar buiten werk om.

"Maar dat is niet waar, Em. Je weet dat ik van je hou," probeer ik, mijn stem zwakker dan ik had gewild.

"Ha! Liefde? Je kent het woord niet eens. Alles draait om jou, Milo. En wat dacht je van je uiterlijk? Je denkt echt dat iemand zoals ik ooit bij iemand zoals jij zou blijven? Echt? Je bent een grap, Milo!" sneert ze, haar woorden als nog even wat extra zout in mijn wonden die ze eerder al gemaakt heeft. Au. Ik zou het niet snel toegeven, maar die deed pijn. En flink ook. Emma was altijd degene die mij troostte en vertelde dat ik er gewoon goed uit zag toen ik aan het begin van de bankzitters nog erg onzeker was. Om dit dus van haar te horen komt harder binnen dan ik gehoopt had.

Mijn hart breekt bij haar harde woorden. Mijn onzekerheden over mijn gewicht en mijn angst om niet geliefd te zijn, worden plotseling pijnlijk blootgelegd voor iedereen in de kamer. Ik voel me klein, zwak en vernederd en ik haat dat. Ik ben altijd degene die heel zeker overkomt en altijd een beetje macho doet, het tegenovergestelde van dit. Ik ben onzeker over mijn gewicht, ik grap altijd met de rest mee omdat ik niet zwak over wil komen, maar ik schaam me eigenlijk dood voor mezelf.